Η Ουκρανία ήταν για όλους casus belli. Άσχετα δηλαδή με το γεγονός ότι η Ρωσία του Πούτιν και η Γερμανία “παίζουν” στο ίδιο παιχνίδι της Νέας Τάξης ως “προμηθευτές” και “πελάτες” αντίστοιχα, ήταν θέμα χρόνου να υπάρξει σύγκρουση μεταξύ τους, σε περίπτωση που υπήρχε θέμα με την Ουκρανία …Μια σύγκρουση, η οποία θα μπορούσε να φτάσει μέχρι και την πολεμική βία …Όχι επειδή ο Πούτιν είναι “καθαρός” και “πατριώτης” και η Γερμανία “βρόμικη” και ιμπεριαλιστική, αλλά επειδή αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες “συμμορίες”. Οι συνένοχοι εγκληματίες στρέφονται με τη βία ο ένας απέναντι στον άλλο, όταν υπάρχει “ρίξιμο”. Αυτό το “ρίξιμο” ήταν, που έσπρωξε τους Ρώσους στην αντίδραση. Αυτό το “ρίξιμο” ήταν, που δεν τους έδινε άλλη επιλογή …Το “ρίξιμο” των μονίμως κουτοπόνηρων Γερμανών.
Γιατί τους λέμε κουτοπόνηρους; …Γιατί δεν σέβονται τίποτε και κανέναν. Όπου μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, το κάνουν με ένα τρόπο τουλάχιστον χυδαίο …Με τρόπο που δείχνει να υποτιμάνε την νοημοσύνη του απέναντι. Αυτοί, οι οποίοι προσκυνάνε εδώ και αιώνες τους Εβραίους, αν βρεθούν απέναντι σε αδύναμους, είναι κτηνώδεις …Είναι ανηλεείς σε βαθμό αποκτήνωσης. Τη φάτσα του Σόιμπλε να δει κανείς όταν του μιλάνε για τους Έλληνες που αυτοκτονούν – εξαιτίας της κρίσης που ο ίδιος προκάλεσε – και θα το καταλάβει.
Τώρα αυτοί οι κουτοπόνηροι, επειδή αισθάνονται ισχυροί, στρέφονται εναντίον της Ρωσίας …Μία Ρωσία, την οποία στην κυριολεξία θα έπρεπε να ευγνωμονούν. Στην κυριολεξία η Γερμανία έγινε κορυφαία ευρωπαϊκή δύναμη “ελέω” Ρώσων και αυτό όχι μόνον δεν το εκτιμά ανάλογα, αλλά τώρα θέλει να τους “ρίξει” κι αυτούς. Οι Ρώσοι έκαναν τους Γερμανούς ισχυρούς. Όχι μόνον επειδή τους παραχώρησαν την Ανατολική Γερμανία με “πέτσινα” χρήματα. Όχι μόνον επειδή τους παρείχαν φτηνή ενέργεια, καθιστώντας εφικτή την ανταγωνιστική βιομηχανική ανάπτυξή τους …Τους έκαναν ισχυρούς, επειδή στην κυριολεξία τους άφησαν να γίνουν βιομηχανικοί “γίγαντες”, χωρίς καν να τους ανταγωνιστούν.
Τώρα, που οι Γερμανοί – έστω και με τα “καροτσάκια” – κατέκτησαν τους πρώτους στόχους τους και έγιναν υπερδύναμη της παραγωγής, δεν αναγνωρίζουν ούτε τα “ψίχουλα” που έδωσαν στους Ρώσους. Ακόμα κι αυτό το θεωρούν διαφυγόν κέρδος, που πρέπει να το διεκδικήσουν. Σε αυτήν τη διεκδίκηση ενός μεγάλου κέρδους αναζητούμε τα αίτια της κρίσης της Ουκρανίας. Αυτή η διεκδίκηση εξηγεί τον λόγο για τον οποίο η Γερμανία ήταν από τις πρώτες που “βοήθησαν” τους “επαναστάτες” στην επιχείρηση ανατροπής του Γιανουκόβιτς. Γερμανοί πράκτορες και διπλωμάτες καταγγέλθηκαν από την πρώτη στιγμή ότι βοηθούσαν, όπλιζαν και οργάνωναν τους “αυθόρμητους” διαδηλωτές του Κιέβου…
Τα πάντα συντονισμένα από το Βερολίνο. Το μεγαλύτερο πλήθος των “αγανακτισμένων” ήταν μεταφερόμενοι Ουκρανοί από τις δυτικές επαρχίες της Ουκρανίας …Εκεί όπου υπήρχαν και γερμανόφωνοι πληθυσμοί …Εκεί όπου κυριαρχεί το καθολικό δόγμα και οι προτεσταντικές “παραφυάδες” του …Φυσικά παιδιά παλιών δωσίλογων και συνεργατών των Ναζί. Ουκρανοί, που ήταν παιδιά ναζιστών, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ και πολέμησαν στο πλευρό του στη μάχη της Ρωσίας. Τέτοιοι ήταν οι “δημοκράτες”, οι οποίοι πλημμύρισαν τις πλατείες του Κιέβου. Μέχρι και τα κράνη των πατέρων τους έβγαλαν από τα υπόγεια και τα φόρεσαν στην νέα “πανγερμανική” τους αποστολή.
Τα πάντα συντονισμένα από το Βερολίνο. Το μεγαλύτερο πλήθος των “αγανακτισμένων” ήταν μεταφερόμενοι Ουκρανοί από τις δυτικές επαρχίες της Ουκρανίας …Εκεί όπου υπήρχαν και γερμανόφωνοι πληθυσμοί …Εκεί όπου κυριαρχεί το καθολικό δόγμα και οι προτεσταντικές “παραφυάδες” του …Φυσικά παιδιά παλιών δωσίλογων και συνεργατών των Ναζί. Ουκρανοί, που ήταν παιδιά ναζιστών, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ και πολέμησαν στο πλευρό του στη μάχη της Ρωσίας. Τέτοιοι ήταν οι “δημοκράτες”, οι οποίοι πλημμύρισαν τις πλατείες του Κιέβου. Μέχρι και τα κράνη των πατέρων τους έβγαλαν από τα υπόγεια και τα φόρεσαν στην νέα “πανγερμανική” τους αποστολή.
άρθρο του 2014 κρίση στην Ουκρανία
Ο ενρτογαν πήρε "ανάσα" 5 δις, και τρέχει να βοηθήσει με τούς Τατάρους.. Τρέχει να ξεσηκώσει τούς Τατάρους για να στηρίζει την "φίλη του" Γερμανία.
Ο Ελληνισμός της Κριμαίας δέν έχει "ακουστεί" δέν άκουσε την Αθήνα ,προφανώς και με την συμφωνία του Μινσκ ,και το δημοψήφισμα πήγε με τον Ισχυρό (Ρωσία)
Δέν θα έχει την τύχει τής εποχής του Βενιζέλου. Δέν παγιδεύτηκε στο να εμπλακεί σε παιχνίδια Θηρίων.
Το πρώτο ερώτημα, που έρχεται στο μυαλό μας, βλέποντας την κρίση της Ουκρανίας, είναι το εξής απλό. Γιατί πήγε η Γερμανία στην Ουκρανία, για να “λύσει” τις διαφορές της με τη Ρωσία; Εφόσον καταλάβαμε το “Πότε” και το “Γιατί”, θα πρέπει να καταλάβουμε και τη σημασία του “Πού”.
Γνωρίζουμε δηλαδή το γιατί ξεκίνησε τώρα η Γερμανία τη σύγκρουση της για την ενεργειακή της απεξάρτηση, αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε απόλυτα την επιλογή της Ουκρανίας. Τι είναι αυτό που κάνει την Ουκρανία τόσο σημαντική – τόσο για τη Γερμανία όσο και για τη Ρωσία; Τι κάνει την Ουκρανία τόσο σημαντική, που δύο συνένοχοι θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι τον αλληλοσπαραγμό για τον έλεγχό της; Φαινομενικά σε έναν κόσμο, στον οποίο συνεχώς φτιάχνονται αγωγοί μεταφοράς αερίου, η σημασία της Ουκρανίας είναι μάλλον δευτερευούσης σημασίας. Είναι όμως έτσι; …Όχι βέβαια. Απλά αυτό απαιτεί ορισμένες γνώσεις περί δικτύων.
Οι αγωγοί σε έναν σχεδιασμό μεταφοράς ενέργειας είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας, αλλά έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα …Είναι σταθεροί, δεν αλλάζουν εύκολα “διαδρομές” και “προορισμούς” και “εκφράζουν” μονίμως την κατάσταση που τους δημιούργησε. Ανήκουν σε αυτούς που τους δημιούργησαν και άρα σ’ αυτούς τους οποίους “συνδέουν” μεταξύ τους. Ο αγωγός για παράδειγμα του Βορρά, θα ανήκει για πάντα στη Γερμανία και τη Ρωσία και επίσης για πάντα θα μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία. Δεν μπορεί να αλλάξει ούτε προορισμό ούτε χρήση. Δεν μπορεί κανένας από τους ιδιοκτήτες του να αλλάξει τα “άκρα” του και να παρακάμψει τον “συνέταιρό” του. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, η Ρωσία να παρακάμψει τη Γερμανία για κάποιον πλουσιότερο και καλύτερο πελάτη. Δεν μπορεί επίσης η Γερμανία, αν βρει φτηνότερο αέριο από άλλον προμηθευτή, να το μεταφέρει στην επικράτειά της μέσω αυτού του αγωγού.
Οι αγωγοί ακολουθούν την τύχη των συμφωνιών που τους κατασκεύασαν. Όποιος από τα μέλη, που συμμετείχαν στην κατασκευή τους, θελήσει να αλλάξει “συνεταίρο”, θα πρέπει να εγκαταλείψει τη χρήση του αγωγού …Θα πρέπει να φτιάξει άλλον αγωγό, γιατί, όπως είναι φυσικό, δεν θα δεχθούν οι συνιδιοκτήτες να επιτρέψουν την εις βάρος τους χρήση του. Προμηθευτές δηλαδή και πελάτες, όταν συνδέονται με αγωγό, δεν μπορούν να αλλάξουν ιδιότητες ή συμφωνίες. Ο προμηθευτής θα παραμείνει για πάντα προμηθευτής και ο πελάτης θα παραμείνει για πάντα πελάτης. Όταν χαλάει η συμφωνία, ακυρώνεται ο αγωγός και πέφτει σε αχρησία μέχρι να καταστραφεί από την έλλειψη συντήρησης μέσα σε ένα εχθρικό για τις κατασκευές φυσικό περιβάλλον.
Τέτοιου είδους μειονεκτήματα έχουν πάντα οι αγωγοί, οι οποίοι συνδέουν απευθείας έναν παραγωγό με τον καταναλωτή-πελάτη του. Όμως, αυτό το μειονέκτημα δεν το έχει ένας χώρος, ο οποίος λειτουργεί σαν “ντεπόζιτο” ενέργειας …Ένα “ντεπόζιτο”, το οποίο βρίσκεται σε ένα “ουδέτερο” μέρος και στο οποίο έχουν ελεύθερη πρόσβαση τόσο οι προμηθευτές όσο και οι καταναλωτές …Ένα “ντεπόζιτο”, το οποίο μπορεί να συνδέεται με περισσότερους παραγωγούς – οι οποίοι θα αναλάβουν μόνοι τους τα έξοδα να συνδεθούν με αυτό – και με περισσότερους καταναλωτές – οι οποίοι θα αναλάβουν επίσης μόνοι τους τα έξοδα να συνδεθούν με αυτό – …Ένα “ντεπόζιτο”, το οποίο θα λειτουργεί τόσο ως χώρος αποθήκευσης όσο και ως χώρος σύνδεσης διαφορετικών παραγωγών και καταναλωτών, ανάλογα με τις επιμέρους συμφωνίες.
Τέτοιος χώρος για το φυσικό αέριο, που εξυπηρετεί την κεντρική και βόρεια Ευρώπη, είναι η Ουκρανία. Η Γερμανία κατέστησε την Ουκρανία το ένα και μοναδικό κεντρικό διαμετακομιστικό κέντρο του ρωσικού αερίου στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Η Ουκρανία είναι το “ντεπόζιτο” του αερίου που χρειάζεται η Ευρώπη – και ειδικά η Γερμανία – για να καλύψει τις ανάγκες της. Ό,τι φτάνει, απ’ όπου κι αν φτάνει στην Ουκρανία, μοιράζεται με συνοπτικές διαδικασίες και ελάχιστο κόστος σε όλη την ευρωπαϊκή αγορά. Το γιγαντιαίο “ντιστριμπιτέρ” αερίου της ευρωπαϊκής “μηχανής”.
Η Γερμανία δηλαδή “μαχαίρωνε” οικονομικά την Ουκρανία και την έβαζε να πληρώνει και το πανάκριβο γερμανικό “μαχαίρι” …Τα γνωστά, που είδαμε και στην Ελλάδα με τους Χριστοφοράκους και την Siemens. Η Γερμανία, επαναλαμβάνοντας μονότονα τον γνωστό θλιβερό εαυτό της, έβαλε πρώτα την Ουκρανία με δάνεια και γερμανικό πανάκριβο εξοπλισμό να δημιουργήσει με το αίμα του λαού της την υποδομή και μετά θα την λεηλατούσε. Αυτό ήταν το σχέδιο. Όταν θα ολοκλήρωνε τα έργα υποδομής της, θα την έβαζε στην Ευρώπη.
Θα την έβαζε “γυμνή” στο “κλουβί”, όπου η Γερμανία με όρους αθέμιτου συναγωνισμού είναι “οπλισμένη”. Γιατί; …Για τους λόγους που εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα …Για να την λεηλατήσει …Για να τη βάλει σε Μνημόνια και να της αρπάξει τα πάντα …Για να τη βάλει στο ΔΝΤ και να την οδηγήσει στις “μεταρρυθμίσεις” …Για να τη βάλει σε Μνημόνια και να την εκπαιδεύσει στην “ανταγωνιστικότητα” …Για να της επιβάλει την Τρόικα και να την βάλει να ψάχνει “επενδυτές”.
Κάπου εδώ φαίνεται ότι αποκαλύπτεται το αίτιο της σημερινής ουκρανικής κρίσης. Προφανώς έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και η Γερμανία θέλει να αρπάξει αυτό, το οποίο θεωρεί δικό της …Θέλει να αρπάξει για λογαριασμό της το “ντεπόζιτο”....
