Εκλογές στην τουρκική «Τζαμαχιρία» !

 Εκλογές στην τουρκική «Τζαμαχιρία» !…

…«Εικονομάχοι» και «Εικονολάτρες» !…

…Ημέρες Βυζαντίου θύμισε η περιφορά

τού νικηφόρου «λειψάνου» στους δρόμους τής Πόλης !

Οι εκλογές στην Τουρκία «ξεσκέπασαν» τα μυστικά κι «απόκρυφα» τόσο της Τουρκίας ως κράτος όσο και του καθεστώτος Ερντογάν. Αποκαλύφθηκε ότι το κεμαλικό κράτος είναι πολύ αδύναμο για να διαχειριστεί μια εύκολη νίκη του εις βάρος τού Ερντογάν και ταυτόχρονα αποκαλύφθηκε ότι ο ίδιος ο Ερντογάν είναι πολύ αδύναμος πλέον για να διεκδικήσει τη νίκη μόνος του. Έτσι —σε έναν συσχετισμό περισσότερο αδυναμιών και λιγότερο ισχύος— οι δύο «παράλυτοι» μονομάχοι κατέληξαν σε μια «ισοπαλία» …Μια χρήσιμη για όλους «ισοπαλία» εφόσον αυτή περιορίζει τα μεγάλα εθνικά ρίσκα και τους κινδύνους που αυτά συνεπάγονται και «μετακινεί» τον χρόνο τής σύγκρουσής τους στο απώτερο μέλλον.

Είναι προφανές ότι κατέληξαν σε μια «συμφωνία», η οποία δεν τιμά τη Δημοκρατία και τους πολίτες, οι οποίοι νομίζουν ότι ψηφίζουν ελεύθερα και δίνουν «εντολές» στους πολιτικούς …Μια «συμφωνία», η οποία για το «πλασάρισμά» της απαιτούσε ένα καλό «στήσιμο» των εκλογών, μέρος του οποίου θεωρούμε και την επιλογή τού —παντελώς looser— Κιλιντζάρογλου να εμφανιστεί σαν αντίπαλος του αδύναμου Ερντογάν …Μια «συμφωνία», που για το «μάρκετινγκ» της επέβαλε τον «μύθο» τού «πολύ «σκληρός» για να «πεθάνει» Ερντογάν …ο οποίος στην πραγματικότητα, μετά τον μεγάλο σεισμό, είναι ήδη «πεθαμένος»! Με βάση λοιπόν τη «συμφωνία» αυτή ο Ερντογάν θα «επιβίωνε» πολιτικά μόνο και μόνο για να μην απειληθεί η ακεραιότητα της Τουρκίας και ως αντάλλαγμα θα εξασφάλιζε ο ίδιος την ομαλή μετάβαση της εξουσίας του στις αστικές κεμαλικές δυνάμεις της.

Ταυτόχρονα όμως και εξαιτίας των εξελίξεων αυτών, αποκαλύφθηκε το μεγάλο μυστικό τής Τουρκικής Προεδρίας …Αποκαλύφθηκε —με τρόπο ξεκάθαρο— ότι ο Ερντογάν έχει πρόβλημα υγείας …Τεράστιο πρόβλημα …Ανίατο πρόβλημα …Στην κυριολεξία είναι ετοιμοθάνατος …Δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι ο «Σουλτάνος» έχει ήδη μπει στον «δρόμο» που δεν έχει «επιστροφή». Είναι βαριά άρρωστος και ζει τις τελευταίες ημέρες του στον κόσμο αυτόν. Είναι προφανές ότι, εξαιτίας αυτής της αδυναμίας του και της αγωνίας του για την επόμενη ημέρα των επιγόνων του, δέχθηκε να πάει σε μια τέτοια συμφωνία …Μια συμφωνία για το τι μέλλει γενέσθαι την επαύριον του θανάτου του. Επάνω σ’ αυτήν τη νέα πραγματικότητα στήθηκε το «ντιλ» των εκλογών …Το αναπόφευκτο πολιτικό του «τέλος» σπρώχτηκε λίγο, για να ταυτιστεί με το βιολογικό του τέλος.

Επιδιώχθηκε με τον τρόπο αυτόν η βέβαιη ήττα τού διεφθαρμένου Ερντογάν —η οποία θα μπορούσε να διχάσει και να κατακερματίσει την Τουρκία— να μετατραπεί σε μια εθνικά «χρήσιμη» νίκη ενός ετοιμοθάνατου ηγέτη, ο οποίος, ως νεκρός πλέον, θα μπορούσε να γίνει ένας από τους θεμέλιους «λίθους» της. Δίπλα στον Κεμάλ Ατατούρκ των άθρησκων κεμαλιστών θα έμπαινε και το «μερίδιο» των μουσουλμάνων στην ενότητα και τη «δόξα» τής Τουρκίας …Κανένα πρόβλημα …Δίπλα στον «μεθύστακα» —όπως αποκαλούσε τον Κεμάλ ο Ερντογάν— θα μπει κι ο διεφθαρμένος διάδοχός του. «Λεπτομέρειες» της ιστορίας είναι αυτά …Όλα επιτρέπονται στο «παιχνίδι» τής εθνικής προπαγάνδας και της διαμόρφωσης του εθνικού «μύθου». Αφέθηκε λοιπόν να πεθάνει στον προεδρικό «θρόνο», υπό την προϋπόθεση ότι μόνος του —και χωρίς πολλές αντιδράσεις— θα προχωρήσει σε μια νέα «μοιρασιά» πλούτου κι εξουσίας μέσα στο «Σουλτανάτο» του …Θα προχωρήσει μόνος στην έστω και μερική «αποερτνογανοποίηση» του κράτους, προκειμένου στο άμεσο μέλλον η κεμαλική πτέρυγα να πάρει μια αυξημένη «μοίρα», για να μπορεί η Τουρκία να επιβιώσει «ακέραιη» την επόμενη «ημέρα».

Αυτό ακριβώς «παίχτηκε» σε αυτές τις εκλογές …Η ακεραιότητα της Τουρκίας στη μετά Ερντογάν εποχή και ο ρόλος της στη σταθερότητα της πιο ασταθούς περιοχής τού Πλανήτη. Ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας επέτρεψαν στον Ερντογάν να δοκιμάσει την «επιβίωσή» του την πρώτη Κυριακή και, από τη στιγμή που απέτυχε να το κάνει, τον έβαλαν στο «κρεβάτι» τής τιμητικής «ευθανασίας». Στο μεσοδιάστημα αυτό, μέχρι την επανάληψη των εκλογών, έγιναν διαπραγματεύσεις για ασυλίες, ατιμωρησίες και «δραπετεύσεις» συγγενών, φίλων, συνεργατών και διεφθαρμένων αξιωματούχων στο εξωτερικό …Το «ετοιμοθάνατο» καθεστώς τού ετοιμοθάνατου Ερντογάν αποδέχθηκε τη μοίρα του …Βίοι παράλληλοι του «Σουλτάνου» και του «Σουλτανάτου» του. Ο Ερντογάν έκανε συμφωνία για να «πεθάνει» στο κρεβάτι του ήσυχα ως νικητής «ασθενής» και όχι σε κάποιο κελί μιας φυλακής ως «ηττημένος» τύραννος.

Με τον τρόπο αυτό «εξαγόρασε» την υστεροφημία του και μερικές φωτογραφίες του στα δημόσια κτίρια του μέλλοντος και πήρε τον «δρόμο» τής «εξόδου». Μαζί μ’ αυτόν θα «πεθάνει» και το καθεστώς του …Ένα καθεστώς αμφιλεγόμενο και του οποίου την πολιτική παρουσία και «πορεία» η ιστορία πραγματικά θα δυσκολευτεί να αξιολογήσει …Ένα καθεστώς, το οποίο ξεκίνησε για να περιορίσει την αυθαιρεσία, την αδικία και τη σκληρότητα της εξουσίας, δημιουργώντας μια εξουσία ακόμα πιο αυθαίρετη, άδικη και σκληρή …Ένα καθεστώς φτωχών, οι οποίοι ξεκίνησαν να πολεμήσουν τα μεγάλα συμφέροντα και έγιναν οι ίδιοι «μεγάλα συμφέροντα» …Ένα καθεστώς, το οποίο στην κυριολεξία —και δυστυχώς στο όνομα του Αλλάχ— καταλήστευσε την Τουρκία για πάνω από μία εικοσαετία …Ένα καθεστώς αγράμματων ανθρώπων, το οποίο, ακολουθώντας το μεγάλο «όραμα» του εξίσου αγράμματου Ερντογάν, έχει κάνει τα μύρια όσα εις βάρος τού κράτους τής Τουρκίας και του λαού της.

Ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος αναγνώστης θα έλεγε πως «όλα αυτά είναι αυθαίρετες εικασίες και συνωμοσιολογίες …Από πού προκύπτουν όλα αυτά; …Γιατί ν’ αναζητούμε παντού τα μυστήρια και τις συνωμοσίες; …Τι πιο φυσιολογικό από το να νικήσει ο «άχαστος» Σουλτάνος;». Όλα αυτά τα οποία λέμε προκύπτουν από τη γνώση τής λειτουργίας των συστημάτων εξουσίας …Από τις διαφορετικές λειτουργίες των διαφορετικών συστημάτων. Αυτά ακριβώς είναι που θα αναλύσουμε στο κείμενο αυτό και θα μπορέσει να «δει» ο αναγνώστης καθαρά τι συμβαίνει πίσω από σφραγισμένες πόρτες κλειστών «κονκλαβίων» εξουσίας. Γνώσεις χρειάζεται, για να μπορείς να καταλαβαίνεις τι συμβαίνει πίσω από κλειστές «πόρτες» τής εξουσίας και όχι κρυμμένα μικρόφωνα ή κάμερες του Πρέντατορ, όπως κάνουν οι άσχετοι Μητσοτάκηδες …Γνώσεις ασφαλείς, γιατί αυτά, τα οποία μπερδεύουν τα άβγαλτα «παιδιά», δεν μπορούν να μπερδεύουν τους έμπειρους «ενήλικες». Για κάποιον που έχει γνώσεις αυτά τα οποία συνέβησαν στην Τουρκία είναι απλή «αριθμητική» …Ούτε καν «ανώτερα μαθηματικά» στην κατανόησή τους. Απλά είναι τα πράγματα σε αυτές τις περιπτώσεις. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες τού τύπου: «αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις» …και δυστυχώς —όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα— ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ !

Αυτό λοιπόν το οποίο αναζητούμε είναι μια ασφαλής «βάση» για να στηρίξουμε τη σκέψη μας και να θωρακίσουμε την άποψή μας σ’ ό,τι αφορά τις εκλογές στην Τουρκία. Ασφαλής «βάση» στην περίπτωση αυτήν είναι η βεβαιότητα ότι τα τυραννικά καθεστώτα δεν μπορούν να παραδώσουν οικειοθελώς την εξουσία στους αντιπάλους τους και το καθεστώς Ερντογάν είναι ένα τέτοιο καθεστώς. Αυτά τα καθεστώτα «πέφτουν» μαχόμενα και δεν «παραδίδουν» οικειοθελώς εξουσία …«Πέφτουν» με αίμα …και, όταν επιβιώνουν, το καταφέρνουν με τη βία. Οι ηγέτες τους έχουν την τύχη τού Τσαουσέσκου, του Καντάφι ή του Σαντάμ και όχι του Τραμπ, της Μέρκελ ή του Ολάντ. Όσο οι ηγέτες τους είναι ισχυροί, αυτοί είναι σκληροί και φονικοί σαν τον Στάλιν, τον Χομεϊνί, τον Κιμ Γιονγκ Ουν και όταν χάνουν την ισχύ τους «λερώνουν» τα πλακάκια με το αίμα τους, όπως ο Σαντάμ ή ο Τσαουσέσκου. Είναι τόσο προσωποπαγή και τόσο πολύ ταυτισμένα με το σύστημα εξουσίας, την οικονομία και πολλές φορές με τη θρησκεία, που είναι αδύνατη η «παράδοση» της εξουσίας. Η εξουσία γίνεται το «δέρμα» τους και το «δέρμα» σου δεν μπορείς να το βγάλεις όπως βγάζεις ένα «σακάκι» …Θα ματώσεις …Θα γεμίσεις πληγές, θα μολυνθείς και θα πεθάνεις. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τα καθεστώτα των τυράννων και των δικτατόρων.

Η αδυναμία τους να «παραδώσουν» την εξουσία δεν είναι θέμα έλλειψης καλής θέλησης ή δημοκρατικής «ευαισθησίας» …Είναι θέμα εγγενούς αδυναμίας τους να το κάνουν αυτό …Από τη φύση τους τα καθεστώτα αυτά στήνονται επάνω σε σχέσεις και πρόσωπα, τα οποία είναι υπεράνω των νόμων και λειτουργούν πέρα από τους νόμους. Ως εκ τούτου δεν μπορείς να «παραδώσεις» την εξουσία σε έναν νέο νικητή, όταν η «παράδοση» αυτή θα στείλει τη διεφθαρμένη κόρη σου ή τον διεφθαρμένο γαμπρό σου στη φυλακή …γιατί «έτσι λειτουργούσε το καθεστώς», παρακάμπτοντας τον νόμο …Δεν μπορείς να «παραδώσεις» την εξουσία όταν η υπολειτουργία όλων των θεσμών της οφείλεται στους συγγενείς και στους φίλους σου …Δεν μπορείς να επιτρέψεις τη λειτουργία των θεσμών, όταν αρκούν λίγες ώρες μετά την ήττα σου για να φτάσουν οι Εισαγγελείς έξω από την «πόρτα» σου …Δεν μπορείς να «παραδώσεις» την εξουσία, όταν η «παράδοση» αυτή είναι ταυτόσημη με την έννοια της προδοσίας για τους συνενόχους σου …Όταν αυτή η «θεόπνευστη» εξουσία τούς «έπεισε» να γίνουν εγκληματίες είναι φυσικό να μην δέχονται να έρθουν απέναντι σ’ αυτήν ακόμα κι αν το αποφασίσει ο ίδιος ο «εκλεκτός». Άρα, συμφωνούμε ότι ένα τέτοιο καθεστώς δεν μπορεί να «παραδώσει» την εξουσία ακόμα κι αν το θέλει ο ίδιος ηγέτης του …ή ακόμα κι αν ο λαός με την ψήφο του δώσει αυτήν την «εντολή».

Κάπου εδώ έρχεται η σύγκρουση των καθεστώτων αυτού του τύπου με τη Δημοκρατία και τη λειτουργία της …Τη Δημοκρατία των αιρετών αρχόντων, οι οποίοι διαχειρίζονται «εντολές» πολιτών και όχι Θείες Εντολές …Τη Δημοκρατία των πολιτικών, οι οποίοι εκλέγονται με την ψήφο τού λαού και όχι με άνωθεν «χρίσματα». Η Δημοκρατία λειτουργεί με βασική προϋπόθεση την εύκολη κι απρόσκοπτη εναλλαγή των προσώπων στην εξουσία …Την «παράδοση» της εξουσίας από τον προηγούμενο «εκλεκτό» τού λαού στον επόμενο. Την εξουσία τής Δημοκρατίας τη «φοράς» σαν «σακάκι» για όσο σου το επιτρέπει ο λαός και την παραδίδεις στον επόμενο όταν ο λαός αλλάξει γνώμη. Όλα αυτά, όμως, για να λειτουργήσουν, απαιτείται οι διεκδικητές τής εξουσίας να είναι «συμβατοί» με τη Δημοκρατία και τις προδιαγραφές που θέτει για τις ηγεσίες της …Απαιτείται να σέβονται τον νόμο, για να μην είναι γι’ αυτούς θέμα ζωής και θανάτου η κατοχή της …Να μην σκέφτονται να «δραπετεύσουν» με ελικόπτερα την επόμενη ημέρα από τη διαδοχή τους.

Οι συμβατικοί Δημοκράτες δεν σέβονται τον νόμο απλά επειδή είναι καλοί άνθρωποι …Δεν σέβονται τον νόμο, επειδή είναι καλύτεροι από κάποιους άλλους …Σέβονται τον νόμο, γιατί γνωρίζουν, κατανοούν και προπάντων φοβούνται τη λειτουργία τής Δημοκρατίας …Σέβονται τον νόμο όπως ένας ηλεκτρολόγος σέβεται το γεγονός ότι η δουλειά που τον «ταΐζει» προϋποθέτει να χειρίζεται καλώδια, τα οποία μπορούν να τον σκοτώσουν σε περίπτωση που δεν σεβαστεί τη λειτουργία τους …Σέβονται τον νόμο, γιατί γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία μονιμότητα στη θέση εξουσίας και άρα ασφάλεια σε περίπτωση παρανομίας. Ως εκ τούτου φοβούνται να βάλουν υπογραφές εκεί όπου υπάρχει κίνδυνος …Φοβούνται να βάλουν συγγενείς εκεί όπου απαιτείται αξιοκρατία …Φοβούνται να μοιράσουν κλοπιμαία εκεί όπου υπάρχει δημόσιος έλεγχος. Για όλους αυτούς τους λόγους οι ηγέτες τής Δημοκρατίας δεν μετατρέπονται σε «Καθεστώτα» και παραμένουν «Κυβερνήσεις».

Απ’ όλα αυτά που περιγράψαμε για τη Δημοκρατία βλέπει κάποιος να υπάρχει κάποια σχέση με όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες στην Τουρκία; Η Τουρκία ΔΕΝ είναι από τις χώρες που γνωρίζουν τη Δημοκρατική Λειτουργία. Την Τουρκία την κυβερνά ένα δικτατορικό καθεστώς, το οποίο απλά με τη δημαγωγία και ένα συνεχές «πλιατσικολόγημα» του κράτους εξασφάλιζε μέχρι τώρα μια «νομιμοποιητική» πλειοψηφία …Μια πλειοψηφία, η οποία της δίνει μια κατ’ επίφαση δημοκρατική εικόνα …Μια πλειοψηφία, η οποία συντηρείται από την επιδοτούμενη υπεργεννητικότητα των αγράμματων και των θρησκόληπτων. Αυτήν την Τουρκία την κυβερνά τώρα ένα καθεστώς «μουλάδων» τής Κωνσταντινούπολης, το οποίο βασίζεται σε μια πλειοψηφία θρησκόληπτων μουσουλμάνων, οι οποίοι με τις «ψήφους» τους απλά «καπελώνουν» μια «άλλη» Τουρκία, που, με άλλη θρησκεία και άλλη νοοτροπία, απλά ζει στο ίδιο χώρο.

Αυτές οι δύο διαφορετικές «Τουρκίες» των διαφορετικών λαών και «ταχυτήτων» όποτε μπορούν κάθονται η μία στον «σβέρκο» τής άλλης και είναι έτοιμες να συγκρουστούν, είτε για ν’ αλλάξουν είτε για να παραμείνουν ως έχουν οι συνθήκες εκείνες, οι οποίες ευνοούν την κάθε μία απ’ αυτές …Δύο «Τουρκίες», οι οποίες από την εποχή τής ίδρυσης του τουρκικού κράτους μάχονται μεταξύ τους για εξουσία και προνόμια κι απλά στην εποχή τού Ερντογάν είδαμε τη «βάρδια» των μουσουλμάνων …Δύο «Τουρκίες», οι οποίες είναι απολύτως διακριτές μεταξύ τους και οι οποίες είναι ορατές και στον πολιτικό χάρτη τής Τουρκίας …Δύο «Τουρκίες», οι οποίες διαφωνούν σε όλα μεταξύ τους εκτός από το «κουρδικό ζήτημα», εφόσον έχουν κοινά συμφέροντα μόνον σ’ ό,τι αφορά την εκμετάλλευση των Κούρδων …Η μία ανεπτυγμένη και μορφωμένη «Τουρκία» των παραλίων και της Νέας Ρώμης και η άλλη «Τουρκία» των θρησκόληπτων της ενδοχώρας.

Ως εκ τούτου στα χρόνια τού Ερντογάν η «Τουρκία» των μουλάδων είναι αυτή που υπερέχει …Αυτή είναι που είδαμε σε αυτές τις εκλογές να δίνει τον υπερπάντων αγώνα της επιβίωσής της …Αυτή, που για τα συμφέροντά της επιτρέπει στον εαυτό της να κάνει ό,τι θέλει εις βάρος όποιων θέλει. Αυτή η Τουρκία λειτουργεί μόνιμα ως ισλαμικό κράτος …Ένα κράτος υπηκόων, οι οποίοι παριστάνουν μόνον κατά τη διαδικασία των εκλογών τούς πολίτες …Ένα κράτος πειθήνιων υπηκόων, οι οποίοι δέχονται να φιλάνε χέρια πολιτικών, αλλά δέχονται ν’ αρπάζουν και σφαλιάρες απ’ αυτούς …Ένα κράτος, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τη «Δυτική Νοοτροπία» και άρα τη Δημοκρατία των πολιτών. Τι είδους Δημοκρατία έχει ζήσει μια χώρα, όπου, εάν διαμαρτυρηθείς στον Σουλτάνο, αυτός σε «στοχεύει» με το δάχτυλο κι έρχονται οι «πραιτοριανοί» του και σε χτυπάνε στη μέση του δρόμου; …«Πραιτοριανοί», οι οποίοι όχι μόνον δεν κινδυνεύουν από καμία τιμωρία κανενός νόμου, αλλά αντίθετα προάγονται στις θέσεις τους και λαμβάνουν τιμητικές διακρίσεις από τον «ικανοποιημένο» «Σουλτάνο».

Εκ των δεδομένων λοιπόν ΔΕΝ υπάρχει Δημοκρατία σε χώρες όπως η Τουρκία …ΔΕΝ είναι συμβατή η λειτουργία τής Δημοκρατίας με τη θρησκεία, τη νοοτροπία και τη λογική τού κυρίαρχου λόγω πλειοψηφίας μέρους τού λαού της …Τι είδους Δημοκρατία υπάρχει σε μια χώρα όπου ο «Πασάς» κατεβαίνει από μια Maybach και νομίζει ότι, μοιράζοντας τσάι στους δουλοπάροικους, λύνει τα προβλήματά τους; …Τι είδους Δημοκρατία υπάρχει, όταν η άεργη και επίσης αγράμματη σύζυγος του «Πασά» φοράει ένα μαντήλι, το οποίο είναι πιο ακριβό από το μέσο ετήσιο εισόδημα ενός κοινού εργαζομένου στην Τουρκία …Τι είδους Δημοκρατία υπάρχει, όταν αυτός που διεκδικεί την εξουσία θεωρεί τον εαυτό του «εκλεκτό» τού Θεού και άρα υπεράνω κρίσης;

Όλοι είδαμε κι ακούσαμε τι έγινε και ειπώθηκε στην προεκλογική περίοδο στην Τουρκία. Σε μια Τουρκία, η οποία βρίσκεται στην άκρη τής «Αβύσσου», βγήκε ο «Πρόεδρός» της και είπε ότι «παίρνει «οδηγίες» απευθείας από τον Θεό». Κατά την «επιστημονική» του γνώμη ο λαός δεν πρέπει να φοβάται τίποτε, γιατί ο Θεός θα «σώσει» την οικονομία τής Τουρκίας …Θα τη σώσει γιατί «αγαπάει» τον λαό της και προφανώς έχει «αδυναμία» στον «κολλητό» Του που την κυβερνάει. Σε μια οποιαδήποτε χώρα δυτικού τύπου, η οποία έχει «συμβατότητα» με την αστικού τύπου Δημοκρατία, αυτός ο ηγέτης θα είχε πάει κατ’ ευθείαν στον ψυχίατρο και θα είχε οδηγηθεί στην παραίτηση.

Δεν υπάρχει κάποια αυθαιρεσία ή έγκλημα της εξουσίας, που αυτό το καθεστώς να μην έχει πραγματοποιήσει μέσα σε συνθήκες απόλυτης ατιμωρησίας. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους στον τελευταίο σεισμό και δεν άλλαξαν καν οι βασικές λειτουργίες στον κατασκευαστικό κλάδο, ο οποίος οδήγησε σ’ αυτήν την παράλογη ανθρωποθυσία. Ένα καθεστώς, το οποίο φυλάκισε χιλιάδες δικαστικούς, πιλότους, εκπαιδευτικούς με την απλή υπόνοια ότι αυτοί ήταν συμπαθούντες τού Γκιουλέν, δεν έκανε το ίδιο με μερικές δεκάδες πολεοδόμων, μηχανικών ή εργολάβων, οι οποίοι πραγματικά εγκλημάτησαν εις βάρος τού λαού στο πιο μαζικό έγκλημα που έχει γίνει εν καιρώ ειρήνης στην Τουρκία. Τίποτε δεν άλλαξε γι’ αυτούς τους «επιχειρηματίες». Απλά και μόνο για τις εντυπώσεις —και για μια καλή έξωθεν μαρτυρία— συνελήφθησαν κάποιοι λίγοι εργολάβοι …και εκεί κάπου «τελείωσε» το θέμα …Δεν μπορούσε και να μην τελειώσει, γιατί όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι του Ερντογάν.

Όταν το οικονομικό «θαύμα» τής ανάπτυξης του Ερντογάν στηρίζεται στον μεγαλύτερο βαθμό στην κατασκευαστική «έκρηξη», ευνόητο είναι ότι δεν μπορεί ν’ «αδειάσει» τους συνεργάτες του …ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ θέλει να τους στείλει στη φυλακή, γιατί είναι ίδιοι μ’ αυτόν και κανένας δεν σκάβει μόνος του τον δικό του «λάκκο» …Είναι εξίσου αγράμματοι και θρησκόληπτοι μ’ αυτόν και μέσα σε συνθήκες αλληλοεκβιασμών και απειλών έχουν την απαίτηση να εξασφαλίσουν ασυλίες κι ατιμωρησίες …Τόσο αγράμματοι και τόσο θρησκόληπτοι, που στην κυριολεξία δεν κατανοούν τις εγκληματικές τους ευθύνες. Σε ολόκληρο τον ανεπτυγμένο κόσμο οι άρτιες στατικές μελέτες και τα σωστά οικοδομικά υλικά είναι η εγγύηση για την ασφάλεια των πολιτών και στην Τουρκία αυτά αντικαθίστανται από την «πίστη» …Οι Τούρκοι εργολάβοι έβαζαν ξύλα, μπουκάλια και πανιά στα υποστυλώματα και τις πλάκες, γιατί κι αυτοί —όπως και ο ηγέτης τους— έπαιρναν «εντολές» από τον Θεό …Ο Θεός θα έσωζε τις σαθρές οικοδομές και τους ανίκανους κατασκευαστές εργολάβους τους, όπως θα σώσει και την κατεστραμμένη τουρκική οικονομία και τους διεφθαρμένους υπουργούς τού Ερντογάν.

Αυτό είναι το κύκλωμα του «φωτισμένου» Σουλτάνου που κυβερνά την Τουρκία και που απλά για λόγους πολιτικής έχει εξασφαλίσει ένα δημοκρατικό «άλλοθι» με την απλή μίμηση κάποιων δημοκρατικών λειτουργιών. Μιμείται τις δημοκρατικές λειτουργίες σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να είναι δημοκρατικό. Οι εκλογές είναι «αξιόπιστες» ακόμα κι όταν γίνονται επάνω σε «χαλάσματα» χωρίς εκλογικούς καταλόγους …Η δικαστική εξουσία είναι «ανεξάρτητη» μόνον όταν συμφωνεί με τον «φωτισμένο» «Σουλτάνο» …Οι βουλευτές είναι «εκλεκτοί» τού λαού, αλλά ταυτόχρονα κι επιλεγμένα «γιουσουφάκια» τού «Σουλτάνου» …Τα κρατικά ταμεία, που χρηματοδοτούν δημόσια έργα, είναι απευθείας «συνδεδεμένα» με τους τραπεζικούς λογαριασμούς ΟΛΩΝ των μελών τής οικογένειας του «Σουλτάνου» …Το τραπεζικό σύστημα είναι το οικογενειακό τους «πλυντήριο» …Ο στρατός είναι μια κρατικοδίαιτη «security» όλων των επιχειρήσεων αυτής της οικογένειας και των «κολλητών» της. Έτσι λειτουργούν όλες οι «Τζαμαχιρίες» τής Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής …και απ’ αυτόν τον «κανόνα» δεν ξεφεύγει η Τουρκία τού δισεκατομμυριούχου μισθοσυντήρητου Ερντογάν !

Όλοι αυτοί «σέβονται» τη Δημοκρατία μέχρι εκεί που τους βολεύει στις δουλειές τους …Μια «υποχρεωτικότητα», για να κάνουν τις «δουλειές» τους με τους Δυτικούς. Απλά είναι τα πράγματα …Δεν ανήκει η Δημοκρατία στον πολιτισμό και την κουλτούρα αυτών που στηρίζουν τον Ερντογάν και οι οποίοι απλά βολεύονται από τις «πλειοψηφικές» νίκες …Η Δημοκρατία γι’ αυτούς είναι μια «παράσταση» ενός «Σουλτάνου», η οποία εκτελείται περιοδικά κάθε λίγα χρόνια και ο οποίος για λίγες ημέρες θα παραστήσει τον απλό πολίτη, που ζητά από τον λαό να τον «εμπιστευτεί» μέχρι να μεταμορφωθεί ξανά σε «Σουλτάνο» …Μια θεατρικού τύπου «παράσταση», η οποία, κάθε φορά που εκτελείται, μοιάζει περισσότερο με παρωδία παρά με μια σοβαρή διαδικασία, η οποία έχει στόχο να εκφράσει τη «βούληση» του λαού …Μια υποχρεωτική «παράσταση», εφόσον αποτελεί μια απαραίτητη προϋπόθεση για να συμμετέχει η Τουρκία στην κοινωνία των δυτικών κρατών.

Εάν δηλαδή η Τουρκία μπορούσε να μπει στο ΝΑΤΟ ή να θέσει υποψηφιότητα για ένταξή της στην Ε.Ε. ως «Τζαμαχιρία», το καθεστώς Ερντογάν και οι υποστηρικτές του δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα …«Αλλάχ ακμπάρ». Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, η δημοκρατική «λειτουργία» αποτελούσε πάντα ένα βασικό —έστω και πολύ ενοχλητικό— «προαπαιτούμενο» …Ένα «κουστούμι» δυτικού τύπου, το οποίο έπρεπε να φορεθεί μια Κυριακή κάθε πέντε χρόνια σε μια κοινωνία που την εξουσιάζουν άνθρωποι με «σαλβάρια» και «σαρίκια» …«Προαπαιτούμενο», για να μπορεί η Δύση να συμπεριλάβει την Τουρκία στο ΝΑΤΟ και στον βιομηχανικό της «ιστό» …«Δημοκρατία», όμως, για όσο διάστημα η λειτουργία της —έστω και στιγμιαία ανά πέντε χρόνια— «ανανεώνει» τη θητεία τού «Σουλτάνου»! Εάν αυτή η «ανανέωση» δεν επιτυγχανόταν, δεν είχαν πρόβλημα οι «γενίτσαροι» αυτού του «Σουλτάνου» να βγάλουν τις «χατζάρες» τού Εμφυλίου.

Ακόμα και το παλάτι τού υποτιθέμενου αρχηγού τής «Δημοκρατίας» τής Τουρκίας είναι προσωπικό παλάτι …Είναι παλάτι πασά, το οποίο φτιάχτηκε για τον Πασά στα μέτρα του …Δεν είναι ένα δημόσιο κτίριο, το οποίο φτιάχτηκε με τον «ουδέτερο» τρόπου που απαιτεί ένα τέτοιο κτίριο, για να φιλοξενεί τους πολλούς και διάφορους «ενοίκους» του …Δεν είναι ούτε Λευκός Οίκος ούτε η Ντάουνινγκ Στριτ αριθμός 10 …Είναι ένα ιδιωτικό οθωμανικού τύπου Σαράι …Είναι ένα παλάτι, το οποίο φτιάχτηκε στα μέτρα τού Ερντογάν και της οικογένειάς του …Φτιάχτηκε με βάση τα δικά του γούστα και με βάση τις δικές του φυσικές προδιαγραφές. Ακόμα και οι τουαλέτες φτιάχτηκαν με γνώμονα τις αποστάσεις που είναι δυνατόν να διανύσει ο ίδιος μέσα στο αχανές αυτό παλάτι …Τα «μέτρα» τού Ερντογάν έπαιρναν οι αρχιτέκτονες για να το χτίσουν. Πώς λοιπόν περιμένουμε το Καθεστώς αυτό να «παραδώσει» εξουσία, επειδή αυτό αποφάσισε ο λαός με την ψήφο του; Τι συνέπειες μπορεί να έχει μια εκλογική ήττα για ένα τέτοιο Καθεστώς;

Εφόσον λοιπόν τώρα έχουμε «ευθυγραμμίσει» τις γνώσεις μας και άρα και τις απόψεις μας επάνω στις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ «Ολοκληρωτικών Καθεστώτων» και «Δημοκρατικών Κυβερνήσεων», επανερχόμαστε στο αρχικό μας ερώτημα: Τι πραγματικά έγινε στις τελευταίες εκλογές στην Τουρκία; Με βάση όλα αυτά που περιγράψαμε ποιος πιστεύει ότι αυτό το οποίο είδαμε αυτές τις ημέρες στην Τουρκία ήταν μια φυσιολογική εκλογική διαδικασία; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν ν’ ακολουθήθηκαν οι πάγιες δημοκρατικές διαδικασίες, προκειμένου ν’ αφεθεί ο λαός να «εκφράσει» ελεύθερα τη «βούλησή» του; Ποιος μπορεί έστω να φανταστεί τι θα σήμαινε για ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής η ήττα αυτού του καθεστώτος, η οποία θα ήταν ταυτόσημη με μια εκκωφαντική «κανταφικού» τύπου «πτώση» ανυπολόγιστων συνεπειών; Ποιος μπορεί να φανταστεί πού θα βρίσκονταν αυτήν την ώρα ο Σοϊλού, ο Ακάρ, ο Γιντιρίμ και τα άλλα τα «παιδιά» μετά από ήττα τού Ερντογάν; …Νέοι φυγάδες μεγιστάνες προς αναζήτηση νέας πατρίδας, όπως οι «ολιγάρχες» τής λεηλατημένης Ρωσίας;

Άποψή μας είναι ότι στο χρονικό διάστημα που υπήρξε μέχρι τις επαναληπτικές εκλογές, οι ισχυροί αυτού του κόσμου ήρθαν σε μια μεταξύ τους συμφωνία, προκειμένου να σώσουν την Τουρκία από τη διάλυση και την καταστροφή. ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση και προφανώς μαζί τους κι ο τοπικός «χωροφύλακας» του Ισραήλ, αποφάσισαν να την προστατεύσουν από έναν πιθανό εμφύλιο και μια σίγουρη διάσπαση, η οποία θα αποσταθεροποιούσε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και όχι μόνον. Κανένας δεν ήθελε να προστεθεί ένας ακόμα άγνωστος-«Χ» σε μια «εξίσωση», η οποία —έτσι κι αλλιώς— φαίνεται ότι δεν θα «λυθεί» εύκολα για τους παγκόσμιους εξουσιαστές.

Τότε αποφασίστηκε αυτό το οποίο αναφέραμε στην αρχή τού κειμένου και ονομάσαμε «τιμητική «ευθανασία» τού ετοιμοθάνατου Ερντογάν». Κανένας δεν ήθελε να διαχειριστεί μια αναπόφευκτη εσωτερική σύγκρουση με πιο πιθανό αποτέλεσμα τη διάλυση της Τουρκίας και αυτό είναι που προσπάθησαν ν’ αποφύγουν, «σώζοντας» έστω και πρόσκαιρα το καθεστώς Ερντογάν. Γι’ αυτόν τον λόγο προχώρησαν σε μια συμφωνία με το σκληρό κεμαλικό κατεστημένο, προκειμένου να «σώσουν» έναν «Καντάφι» τής περιοχής, για τον οποίο όμως δεν συνέφερε κανέναν να έχει την τύχη τού Καντάφι …Ένα κεμαλικό κατεστημένο, που ακόμα και το ίδιο θιγόταν σε μεγάλο βαθμό από την αποσταθεροποίηση της Τουρκίας …Ένα κατεστημένο, το οποίο δέχθηκε τη βραχύβια «παράταση» της ερντογανικής «περιόδου» με «αντιπαροχή» την ομαλή «μετάβαση» στην επόμενη εποχή με τους ίδιους κυρίαρχους…

…Έτσι κι αλλιώς δεν είχαν λόγο να ρισκάρουν τα πάντα σε μια τρομερή μάχη με έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει ελάχιστη ζωή μπροστά του …Έναν ετοιμοθάνατο, ο οποίος στην τελική ανάλυση δεν φοβάται να ρισκάρει τα πάντα, απειλώντας να τους «πάρει» όλους μαζί του. Τους συνέφερε πιο πολύ ν’ αποφύγουν αυτήν την αναπόφευκτα «μοιραία» σύγκρουση και αυτό ήταν που επέλεξαν να κάνουν. Τα αναμμένα «κάρβουνα» θα παρέμεναν στα χέρια αυτού που τα «άναψε» και οι ίδιοι απλά θα περίμεναν να έρθει η σειρά τους ν’ αναλάβουν την εξουσία. Αυτή ήταν μια πολύ εύκολη συμφωνία, εφόσον όλοι τους έβγαιναν κερδισμένοι, αποφεύγοντας να έρθουν αντιμέτωποι με τη σημερινή τραγική κατάσταση …Απόλυτα λογική ήταν η απόφαση των κεμαλικών να «συνυπογράψουν» την προαποφασισμένη τους ήττα. Με μια οικονομία απολύτως κατεστραμμένη, η Τουρκία δεν θα άντεχε τον παραμικρό «κραδασμό» …Πόσο μάλλον έναν «σεισμό», ο οποίος θα προέκυπτε από την αλλαγή τού καθεστώτος.

Γιατί μιλάμε για «σεισμό»; …Γιατί μιλάμε για ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το οποίο απειλείται με «κατάρρευση και τα καθεστώτα αυτά έχουν ορκισμένους εχθρούς …Εχθρούς, των οποίων τις ζωές το ερντογανικό καθεστώς με την αυθαίρετη εξουσία του έχει καταστρέψει και οι οποίοι περιμένουν την ευκαιρία να το «λιντσάρουν» …Εχθρούς, τους οποίους έχει επικηρύξει με θανατική «φετφά», όπως τον μπασκετμπολίστα τού NBA Ενές Καντέρ και ο οποίος σε ενδεχόμενη πτώση τού Ερντογάν θα επέστρεφε στην Τουρκία, ζητώντας επί πίνακι το κεφάλι του …Ένα καθεστώς, το οποίο συνεχίζει να κρατά φυλακισμένους —με όρους καθαρά τιμωρητικούς— εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, μόνον με την «υποψία» για συμπάθεια προς τον εξόριστο Γκιουλέν …Μιλάμε για ένα καθεστώς, το οποίο με την απειλή των διώξεων έχει «αποβάλει» εκτός επικράτειάς του εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Χιλιάδες φυλακισμένοι —οι περισσότεροι με μόρφωση πάνω από τον «μέσο όρο» τής γενικά αγράμματης τουρκικής πλειοψηφίας— περίμεναν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής να δουν την «αλλαγή» τού καθεστώτος …Δικαστικοί, στρατιωτικοί, εκπαιδευτικοί, οι οποίοι βρίσκονται φυλακισμένοι όχι επειδή παρανόμησαν, αλλά επειδή το καθεστώς Ερντογάν δεν «άντεχε» να βρίσκονται ελεύθεροι στην κοινωνία. Όλοι αυτοί ζουν κι αναπνέουν για να εκδικηθούν …Όλοι αυτοί περίμεναν τις εκλογές, για να «τιμωρήσουν» τον Ερντογάν. Όμως, η εκδίκησή τους δεν εξυπηρετούσε τα «μεγάλα» συμφέροντα και έτσι δεν αφέθηκε να εκδηλωθεί.

Ποιος πιστεύει ότι ο —κατά γενική ομολογία— «ολίγος» Κιλιντζάρογλου θα μπορούσε να διαχειριστεί όλες αυτές τις τεράστιες και δολοφονικές τάσεις, οι οποίες θα εκδηλώνονταν μετά τη νίκη του; Ποιος πιστεύει ότι θα μπορούσε να διαχειριστεί μια νίκη του, η οποία θα ενεργοποιούσε όλες τις «φυγόκεντρες» εσωτερικές τάσεις τής Τουρκίας; Ποιος πιστεύει ότι θα μπορούσε ν’ αντιμετωπίσει τους όχλους τού Ερντογάν, οι οποίοι θα έβγαιναν στους δρόμους για να υπερασπιστούν την «ατιμωρησία» των «πατερούληδών» τους;

Όλοι θυμόμαστε την εποχή που ο Ερντογάν αγωνίστηκε για να κρατήσει την εξουσία του …Θυμόμαστε τον τρόπο του που το έκανε αυτό …Έβγαλε άοπλο κόσμο να σταθεί απέναντι στα τανκ, υποσχόμενος «ανταμοιβή» στον άλλο Κόσμο …Τους ζήτησε να θυσιαστούν, για να τον «σώσουν», γιατί αυτό ήταν η «επιθυμία» τού Αλλάχ. Με τανκ και με αεροπλάνα απέτυχαν οι αντίπαλοί του να τον «βγάλουν» από τη θέση του. Η συνέχεια ήταν η προβλεπόμενη για ένα τέτοιο καθεστώς. Όλοι θυμόμαστε την ευκολία με την οποία κάποιοι πυροβόλησαν, βασάνισαν και φυλάκισαν όλους όσους απλά υποπτεύονταν για συμμετοχή τους στην προσπάθεια ανατροπής τού Σουλτάνου. Όλοι αυτοί ζουν στην κυριολεξία με την ελπίδα τής ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ …Δεν είναι ούτε αγράμματοι ούτε θρησκόληπτο, όπως οι ψηφοφόροι τού Ερντογάν στα «βάθη» τής Ανατολίας …Είναι μορφωμένοι αστοί δυτικού τύπου τού άθρησκου κεμαλικού κατεστημένου. Γνωρίζουν τα πάντα, γιατί βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας, οι οποίες τους επέτρεπαν να γνωρίζουν τις λειτουργίες τού κράτους. Γνωρίζουν ΤΙ ακριβώς κάνει το καθεστώς Ερντογάν και ΠΩΣ το κάνει, εφόσον γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους βρίσκονται στη φυλακή.

Τι θα έκανε ο Κιλιντζάρογλου σε περίπτωση νίκης του; …Θα αποκαθιστούσε τη δικαιοσύνη απέναντι σε ένα τυραννικό καθεστώς, το οποίο κατέστρεψε και βασάνισε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους; …Θα επέβαλε τις σκληρότερες των τιμωριών σε αυτήν την εγκληματική οργάνωση; …Ούτε καν έξωση στον Ερντογάν από το «Σαράι» τής Άγκυρας δεν θα μπορούσε να του κάνει. Γι’ αυτό το απλό πράγμα φτάνουμε ν’ αναρωτιόμαστε …τι θα έκανε ο κακόμοιρος Κιλιντζάρογλου λίγες στιγμές μετά τη νίκη του; Τι θα μπορούσε να κάνει; Θα τολμούσε ο φανατικός κεμαλικός να τραβήξει το «σκοινί» απέναντι στους φανατικούς, βίαιους κι αγράμματους οπαδούς τού Ερντογάν, με κίνδυνο να διαλύσει το κράτος τού Κεμάλ Ατατούρκ; Αυτό δεν είναι που έπρεπε να κάνει; Αυτή δεν ήταν η «εντολή» που θα έπαιρνε από τους ψηφοφόρους του; Δεν θα έπρεπε ν’ ανοίξει τις φυλακές, για ν’ απελευθερώσει όλους αυτούς, οι οποίοι ήταν φυλακισμένοι μόνο και μόνο επειδή ήταν αντικαθεστωτικοί; Δεν θα έπρεπε να άρει τους περιορισμούς για την «επιστροφή» όλων αυτών, τους οποίους το καθεστώς Ερντογάν «εκτόπισε» στο εξωτερικό για να τους «ξεφορτωθεί»; Αυτά τα τεράστια πλήθη, τα οποία θα έβγαιναν στους δρόμους, απαιτώντας δικαίωση και αποζημιώσεις για τους εαυτούς τους και τιμωρία για τους φασίστες, ποιος θα τα έλεγχε; …Ο Κιλιντζάρογλου; …Ο «απειροελάχιστος» Κιλιντζάρογλου; …Όχι στο σουλτανικό Σαράι να πάει να κατοικήσει, αλλά ούτε καν στο αυτοκίνητο του Ερντογάν θα τολμούσε να μπει.

Από την άλλη πλευρά ο Ερντογάν, χωρίς την εξουσία στα χέρια του, θα έπρεπε να φύγει από την Τουρκία οικογενειακώς και με ελικόπτερο για να επιβιώσει. Χωρίς τον έλεγχο της εξουσίας μέσα σε λίγες ώρες θα έπρεπε να τον συλλάβει η αστυνομία, για να τον φυλακίσει. Δεν υπάρχει κανενός είδους έγκλημα, το οποίο να συνδέεται με την έννοια της κατάχρησης εξουσίας και της διαφθοράς, που να μην εμπλέκεται ο ίδιος ο Ερντογάν …Που να μην εμπλέκονται σ’ αυτό μέλη τής οικογένειάς του …Όλοι μαζί φυλακή θα πάνε άπαξ και χάσει τον έλεγχο της εξουσίας ο «Σουλτάνος».

Αυτός όμως ο «Σουλτάνος» —όπως και όλοι οι τύραννοι της εξουσίας— ελέγχει απόλυτα ένα επικίνδυνο παρακράτος διεφθαρμένων συνενόχων, το οποίο, επειδή κινδυνεύει κι αυτό μαζί του, είναι έτοιμο να πολεμήσει πραγματικά για την επιβίωσή του …Ένα παρακράτος, το οποίο, λόγω της παρατεταμένης επαφής του με την εξουσία, του πλούτου και του γενικότερου «τζιχαντιστικού» χάους τής περιοχής, είναι πλούσιο, οπλισμένο κι αδίστακτο. Ποιος έχει τη δύναμη να σταθεί απέναντι σ’ αυτό το ερντογανικό παρακράτος, επειδή απλά «πήρε» την «εντολή» τού λαού; Ποιος περιμένει να παραδώσει αμαχητί την εξουσία ένας Ερντογάν, ο οποίος απαίτησε από τους οπαδούς του να θυσιαστούν για να μην τη χάσει; …Θα τον στείλει σπίτι του ο Κιλιντζάρογλου, επειδή απλά πήρε μερικές ψήφους παραπάνω απ’ αυτόν; …Θα πάει σπίτι του, επειδή αυτό αποφάσισαν εκείνοι που τους ξεγελάει με τσάι και χαμόγελα; Εδώ χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κάτω από συντρίμμια ερειπίων και το παρακράτος αυτό ούτε καν «συγνώμη» δεν ζήτησε από τον «εντολοδότη» λαό …Αυτό το παρακράτος χτυπούσε μέχρι και σεισμόπληκτους, οι οποίοι ήθελαν να κλάψουν μπροστά στις κάμερες και να «προσβάλουν» με τα δάκρυά τους τον «Σουλτάνο».

Ποιος θα ήθελε να γευτεί τον «θρίαμβο» του Κιλιντζάρογλου τη δεδομένη αυτή στιγμή; Ακόμα και οι Κεμαλικοί δεν θα την επιθυμούσαν. Πόσο θα απείχε η Τουρκία από έναν εμφύλιο σε περίπτωση δικής του νίκης; …Έναν Εμφύλιο μάλιστα με μια οικονομία σε «κωματώδη» κατάσταση …Μια οικονομία με ανεπίσημο πληθωρισμό να ξεπερνάει το ιλιγγιώδες 100% και με μια τουρκική λίρα που σε αξία συναγωνίζεται πλέον τα φτηνά χαρτιά υγείας, γιατί τα άλλα είναι πανάκριβα. Ποιος θα αναλάμβανε να τα διαχειριστεί όλα αυτά; …Ο Κιλιντζάρογλου; …Ο «Κακομοίρογλου»; Με ποιων τις «πλάτες» θα ρίσκαρε να ισοπεδώσει έναν βασικό «πυλώνα» τού παγκόσμιου μεταπολεμικού σχεδιασμού; Με μια Δύση να έχει μπλέξει στους «βάλτους» τής Ουκρανίας και τις ΗΠΑ να «χαροπαλεύουν» με τον «δαίμονα» της χρεοκοπίας, θα τολμούσε ο Κιλιντζάρογλου να διεκδικήσει την εξουσία και ό,τι αυτή συνεπάγεται για το καθεστώς Ερντογάν;

Ποιος θα τον προστάτευε από μια βίαιη αντίδραση του τουρκικού παρακράτους; Ποιος θα τον προστάτευε από ένα βίαιο πραξικόπημα, το οποίο θα έβγαζε πάνοπλους παρακρατικούς στους δρόμους …Εμπειροπόλεμους «τζιχαντιστές», οι οποίοι θα έφευγαν άμεσα από το Ιράκ και τη Συρία, για να πάνε στην Κωνσταντινούπολη και να «σώσουν» το αφεντικό που τους πληρώνει; Ποιος θα αντικαθιστούσε τους επίορκους δικαστές τού καθεστώτος, οι οποίοι, για να καταλάβουν τις θέσεις τους, λειτουργούν σαν απλοί «γραμματείς» τού «Σουλτάνου»; Ποιος από αυτούς τους δικαστές θα έστελνε τους νεόπλουτους ερντογανικούς εργολάβους και προμηθευτές από τα «Yali» τού Βοσπόρου ή τις βίλες στην Άγκυρα κατ’ ευθείαν στις φυλακές; …«Αδιάβαστος» θα πήγαινε ο Κιλιντζάρογλου. Πολλοί από τους συνοδοιπόρους του χάρηκαν πιο πολύ τη «λυτρωτική» του ήττα από μια εφιαλτική για όλους νίκη! Στην πραγματικότητα «κρύφτηκαν» από πίσω του οι «λαοφιλείς» δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας.

Είναι τόσο κρίσιμα τα πράγματα —τόσο για το καθεστώς Ερντογάν όσο και για τα «αφεντικά» εκτός Τουρκίας—, που σε αυτές τις εκλογές έπρεπε «να τα δώσουν όλα». Σε αυτές τις εκλογές όλα τα συνωμοσιολογικού τύπου σενάρια ήταν πιθανά, γιατί οι εχθροί τού Ερντογάν δεν ήταν οι συνηθισμένοι. Εχθροί του είχαν γίνει οι σεισμόπληκτοι κι αυτοί όλοι ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρώην οπαδοί του. Εχθροί του έγιναν για πρώτη φορά οι φτωχοί μουσουλμάνοι, οι οποίοι αισθάνθηκαν προδομένοι κι εγκαταλειμμένοι απ’ αυτόν …Παρατημένοι στις ορέξεις των εργολάβων συνεταίρων του. Αυτό ήταν το επικίνδυνο της κατάστασης. Έπρεπε ν’ αποτραπεί μια σίγουρη «πτώση» τού «Σουλτάνου» από την αντίδραση των μέχρι εκείνη τη στιγμή πιστών του, οι οποίοι θρηνούσαν στα χαλάσματα του σεισμού …Οι οπαδοί του ήταν εκείνοι που τον απειλούσαν με «ανατροπή» και γι’ αυτό το πρόβλημά τους ήταν δύσκολο στη διαχείρισή του. Ο σεισμός «χτύπησε» την «καρδιά» τής οπαδικής του βάσης και η αναπόφευκτη αλλαγή τής συμπεριφοράς της έκανε όλα τα σενάρια πιθανά …Τους είχε αφήσει αβοήθητους, θα τον άφηναν κι αυτοί αβοήθητο.

Η αντίδραση των οπαδών τού Ερντογάν ήταν αυτή που τους τρομοκρατούσε όλους, γιατί χωρίς αυτούς κατέρρεε ολόκληρο το καθεστωτικό «οικοδόμημα» εκ των έσω …και χωρίς αυτό να έχει τη δυνατότητα να στραφεί εναντίον ενός φανερού εξωτερικού εχθρού, για να «σωθεί» μέσω της γνωστής τεχνητής αντιπαλότητας. Ο εξωτερικός εχθρός —και άρα η έξωθεν κεμαλική τάση— ήταν το στοιχείο εκείνο, το οποίο δημιουργούσε τον εσωτερικό «οπλισμό» τού ερντογανικού καθεστώτος. Οι δήθεν ταξικοί και θρησκευτικοί εχθροί ήταν αυτοί, οι οποίοι συσπείρωναν τους οπαδούς του γύρω απ’ αυτόν. Με τον σεισμό, που χτύπησε απευθείας τους οπαδούς αυτούς, ο Ερντογάν έβλεπε όλο το «οικοδόμημά» του να διαλύεται. Έχανε δηλαδή τη χρηστικότητά του και το κεμαλικό «αντιστήριγμα» επάνω στο οποίο το ερντογανικό καθεστώς είχε σχεδιάσει την «αντισεισμική» του προστασία. Ο σεισμός ήταν αυτός, που μετέτρεψε μέσα σε λίγες ημέρες ολόκληρο το μέχρι τότε πάνοπλο καθεστώς του σε ένα άοπλο «οικοδόμημα», το οποίο ήταν έτοιμο να καταρρεύσει σαν τα κτίρια τού Καχραμανμαράς.

Όμως, όταν υπάρχουν πολλά σενάρια για την επίτευξη των δύσκολων —αλλά υπεραπαραίτητων— στόχων, ευνόητο είναι ότι υπάρχουν περίτεχνες συνωμοσίες, οι οποίες εξυπηρετούν τα δύσκολα αυτά σενάρια. Γιατί λοιπόν να μην υποθέσουμε ότι ήταν τόσο μεγάλη η αγωνία τους να «διαιωνιστεί» η παρουσία τού Ερντογάν στο κρίσιμο αυτό διάστημα —μέχρι την αιώνια «έξοδό» του από τα εγκόσμια—, που μόνοι τους επέβαλαν τον ίδιο τον Κιλιντζάρογλου ως αντίπαλό του; Είναι συνωμοσιολογία αυτό; Εάν αυτό ήταν η μόνη περίπτωση να «σωθεί» ο Σουλτάνος, γιατί να μην υποθέσουμε ότι ο Κιλιντζάρογλου ήταν ο καταλληλότερος για να το φέρει εις πέρας; …Ο πιο ικανός γι’ αυτήν τη δουλειά. Άλλωστε, την πιο δύσκολη δουλειά για τον Ερντογάν —μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας— την έκανε ο Κιλιντζάρογλου. Αυτός ήταν που, για λογαριασμό τού Ερντογάν, «εξουδετέρωσε» όλους τους λαοφιλείς αντιπάλους του, τη στιγμή που η δημοτικότητα του Ερντογάν βρισκόταν στο ναδίρ και αυτός ήταν απολύτως αδύναμος.

Θεωρούμε απολύτως βέβαιο ότι ο «άχρωμος», «άγευστος» και «άοσμος» Κιλιντζάρογλου ήταν επιλογή της Δύσης να σταθεί «απέναντι» στον Ερντογάν, γιατί απλούστατα από τη φύση του είναι ένα «κουτσό» άλογο. Όσο και να ωρυόταν η Ακσενέρ για την υποψηφιότητά του, αυτό δεν θα άλλαζε, γιατί αυτός ήταν ο μόνος που μπορούσε να «σώσει» τον Ερντογάν. Οποιοσδήποτε άλλος από τους ηγέτες τής αντιπολίτευσης κι αν «στεκόταν» ως αντίπαλος του Ερντογάν, θα τον κέρδιζε. Αυτό το γνώριζε κι ο τελευταίος κεμαλικός ψηφοφόρος. Άρα, γιατί να μην υποπτευόμαστε ότι ο Κιλιντζάρογλου ήταν ο «νικητής» τής μάχης δια «αντιπροσώπου» που έδωσε ο Ερντογάν; Ο Κιλιντζάρογλου «κέρδισε» τόσο τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης όσο κι αυτόν της Άγκυρας …για «λογαριασμό» τού Ερντογάν …και για να εξυπηρετήσει τα ξένα αφεντικά του. Ο Κιλιντζάρογλου νίκησε όλους τους επικίνδυνους αντιπάλους τού Ερντογάν, εξασφαλίζοντάς του το πολιτικό του «εφ’ άπαξ» …Μια δημοσία-δαπάνη κηδεία με διεθνή προβολή και ένα λαμπερό «μαυσωλείο» στην Κωνσταντινούπολη, για να μην «καπελώνεται» από αυτό του Κεμάλ.

Όταν λοιπόν ο Ερντογάν είπε ότι παίρνει «εντολές» από τον «Θεό», δεν έλεγε ψέματα …κι ούτε έκανε κάποιο πολιτικό λάθος …Απλά δεν εννοούσε τον Θεό που κατάλαβαν όλοι οι υπόλοιποι …Προφανώς εννοούσε τον «θεό τού αλτσχάιμερ» από την άλλη πλευρά τού Ατλαντικού. Είναι δεδομένο ότι ο αντιαμερικανισμός του —και κατ’ επέκταση ένας υπονοούμενος αντιχριστιανισμός του— είναι ένα «προϊόν» που «πουλάει» στην πολιτική του «πελατεία» και δεν είναι μια πραγματικότητα που αφορά τον ίδιο …Μια «πελατεία» αγράμματων και θρησκόληπτων, η οποία θέλει να θαυμάζει «ήρωες», αλλά δεν πολυενδιαφέρεται να τους ελέγχει …και αυτό το γνωρίζουν εκείνοι που τους εκμεταλλεύονται. Για όσο υπάρχουν αυτοί οι «πελάτες», ο Ερντογάν θα παριστάνει τον αντιαμερικανό «πατερούλη» των ισλαμοεθνικιστών …άσχετα αν πίσω από τις κλειστές πόρτες ο «πασάς» προσκυνάει τα «αφεντικά» του …Πραγματικά «αφεντικά», εφόσον σε αυτών τις τράπεζες έχει εμπιστευτεί το οικογενειακό του «πορτοφόλι» με τη λεία του …Πραγματικά «αφεντικά», εάν σκεφτεί κάποιος ότι μπορούν να τον «απολύσουν» μέσα σε λίγες ώρες, εάν ανοίξουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς του σε όλους τους φορολογικούς «παραδείσους» που οι ίδιοι ελέγχουν.

…Αυτός είναι ο Ερντογάν! …Αυτός, που αναζητεί τον Παράδεισο στον Ουρανό, αλλά που δεν χορταίνει να «βολεύεται» με τους «ψευτοπαράδεισους» της Γης …Αυτός, που δηλώνει πιστός τού Ουράνιου Αλλάχ για τη μετά θάνατον «σωτηρία» του, αλλά, για να επικρατήσει στα εγκόσμια, φιλάει τα χέρια όποιων επίγειων «θεών» μπορούν να τον βοηθήσουν να παραμείνει στη θέση του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, με αυτήν τη δήλωσή του περί θεάρεστης «αποστολής» έστειλε ένα «μήνυμα» προς ΟΛΕΣ τις κατευθύνσεις. Το «μήνυμα» ήταν ότι: «Είτε με αφήνετε να πεθάνω στο παλάτι μου είτε θα σας «πάρω» μαζί μου!» …«Είτε με αφήνετε να προετοιμάσω μόνος μου την ασφαλή διαφυγή των παιδιών μου —μαζί με τα κλοπιμαία— είτε το κάνουμε «μπουρλότο» το ίδιο το κράτος!». Δυστυχώς για τους Τούρκους το καθεστώς του έχει «αγγιστρωθεί» πολύ βαθιά μέσα στο κράτος τους και δεν μπορούν ν’ απαλλαγούν απ’ αυτό χωρίς τον κίνδυνο ενός μεγάλου εθνικού «ακρωτηριασμού». Μόνον ο Χάρος πλέον μπορεί να τους απαλλάξει από τη Μάστιγα της διαφθοράς, η οποία ακούει στο όνομα Ερντογάν.

Μιλάμε για καθαρό εκβιασμό από έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει αποδείξει ότι δεν έχει όρια …Έναν άνθρωπο, ο οποίος για τα συμφέροντά του μπορεί να κάνει τα πάντα …Μπορεί να προκαλέσει πολέμους και να σκοτώσει ομοεθνείς και ομόθρησκούς του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής Γης. Αυτός ο άνθρωπος επικαλέστηκε τον Θεό, για να εκστομίσει μια απειλή για μια τεράστια ανθρωποσφαγή σε περίπτωση που χάσει τις εκλογές …και άρα εξαιτίας των ανθρώπων που δεν θέλησαν να «υπακούσουν» στο Θέλημα του Θεού. Με τον τρόπο αυτόν μιλούσε καθαρά για εμφύλιο πόλεμο. Δεν μπορεί αυτό να «μεταφραστεί» διαφορετικά. Πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν ο «εκλεκτός» τού Θεού να «παραδώσει» τα «ιερά και τα όσια» σε άπιστους και «παρακατιανούς»!; …Δεν θα το «επέτρεπε» ο Θεός να συμβεί αυτό! …Δεν θα τον άφηναν οι πιστοί οπαδοί του να «παραδώσει» …Θα το «πήγαιναν» μέχρι τέλους. Αυτό είναι που διαπραγματεύτηκε το καθεστώς. Θεωρούμε απολύτως βέβαιο ότι ο Ερντογάν εξασφάλισε για τον εαυτό του τη δυνατότητα να πεθάνει στο κρεβάτι του και για τα παιδιά του μια διαχρονική «ασυλία».

Αυτό είναι που είδαμε να συμβαίνει στην Τουρκία. Ακόμα και οι φαινομενικά άσχετοι κι ανούσιοι πανηγυρισμοί στην Αγία Σοφία σε αυτήν την υπόθεση συνηγορούν. Γιατί να πανηγυρίσουν στην Αγιά Σοφιά οι οπαδοί του; Τι είδους «μήνυμα» ήθελαν να στείλουν και σε ποιους; Τους Κεμαλικούς νίκησαν ή τους Έλληνες; Προφανώς είχαν ως στόχο να  «εκμεταλλευτούν» τους Έλληνες …Ήθελαν να «θολώσουν» την εικόνα των εκλογών και το γελοίο των αποτελεσμάτων τους …Να δημιουργήσουν άσχετες εντυπώσεις μακριά από το εσωτερικό πρόβλημα που απειλεί την Τουρκία με διάλυση …Να «εκτονώσουν» την κατάσταση, «εξάγοντας» την εσωτερική «ένταση» της Τουρκίας στον συνήθη «ύποπτο» …και αυτός για την Τουρκία είναι πάντα η Ελλάδα.

Στις εκλογές τής Τουρκίας το διεφθαρμένο καθεστώς τού θεομπαίχτη Ερντογάν «εξευτέλισε» τη Δημοκρατία και «ΠΡΟΣΒΑΛΕ» τον Θεό. Εάν το πρώτο μπορεί —λόγω των αδυναμιών των λαών— να περάσει ατιμώρητο, το δεύτερο είναι ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ και η τιμωρία του είναι αναπόφευκτη. Κάποιοι φασίστες —εντός κι εκτός Τουρκίας— έκαναν σχέδια, χρησιμοποιώντας τον Ίδιο τον Θεό ως «άλλοθι» …και —ως γνωστόν—, όταν ο άνθρωπος κάνει Σχέδια, ο Θεός γελά !…

…Και το σίγουρο είναι ότι ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ.

Παναγιώτης Τραϊανού