.
Η πρώτη φάση αφορά το επίπεδο των αυτοκρατορικών μηχανισμών και η δεύτερη το επίπεδο των επαρχιών, που ήταν τα μετέπειτα εθνικά κράτη.
Στο πρώτο επίπεδο "πούλησαν" τον λαό της αυτοκρατορίας οι αξιωματούχοι του ανωτάτου επιπέδου, ενώ στο δεύτερο τον κάθε λαό ξεχωριστά τον "πούλησαν" όλα εκείνα τα λιγούρια που ανέλαβαν να οδηγήσουν τα έθνη στον "παράδεισο" του καπιταλισμού.
Άλλου τύπου και επιπέδου βλάκας ήταν ο Γκορμπατσόφ και άλλου επιπέδου βλάκας ήταν το πεινασμένο λιγούρι ο Γέλτσιν.
Ο πρώτος ήταν προδότης ολκής, ενώ ο δεύτερος ένας κοινός μεθύστακας, που απλά όπως όλοι οι αστοί προσπάθησε να λύσει τα οικονομικά του προβλήματά εις βάρος του ρωσικού λαού.
Ο πρώτος είναι παγκόσμιος παράγοντας εξουσίας και ανήκει στο αυτοκρατορικό επίπεδο, ενώ ο δεύτερος στο εθνικό.
Ο πρώτος ήταν αυτοκράτορας ενώ ο δεύτερος ένας γελοίος αστός.
Όμοιους αστούς καραγκιόζηδες με τον Γέλτσιν μπορεί να βρει κάποιος στο σύνολο των ηγεσιών των πρώην ανατολικών χωρών. Φαιδροί γελωτοποιοί, που αλλάζουν ιδεολογικά "κουστούμια" με βάση τα συμφέροντα της στιγμής, είναι όλοι αυτοί που σήμερα κυβερνούν αυτές τις χώρες.
Με πρώτο διδάξαντα τον ξεφτίλα Βαλέσα της "αλληλεγγύης" έως τον ψευδοδιανοούμενο Χάβελ όλοι είναι ίδιοι.
Μόλις μπαίνουν στα παλάτια "ξυπνά" μέσα τους ο αριστοκράτης, που δεν διανοείται να ζήσει στο υπόλοιπο της ζωής του χωρίς χλιδές.
Όλοι αυτοί οι σωτήρες της πλάκας θεωρούν τον λαό αχάριστο κάθε φορά που δυσανασχετεί με τα προνόμια και τον πλούτο που απολαμβάνουν.
Αυτό που θα δούμε τώρα είναι το πώς πραγματοποιήθηκαν αυτές οι δύο φάσεις ξεπουλήματος και πώς οδηγηθήκαμε στη σημερινή άθλια κατάσταση.
Η πρώτη φάση οφείλεται στο γεγονός ότι το κεντρικό όργανο εξουσίας, που συντόνιζε τη λειτουργία της αυτοκρατορίας, "χαλάρωσε", χωρίς προηγουμένως να προετοιμάσει τη διάδοχο κατάσταση.
Σ' ένα σύστημα, που λειτουργούσε με υπερεθνικούς μηχανισμούς που διοχέτευαν μέσω κεντρικής διαχείρισης τη συνολική παραγωγή στο σύνολο της επικράτειας, ξαφνικά επιτράπηκε η αυτόνομη εθνική στρατηγική.
Όλα τα ημιανεξάρτητα κράτη μέλη του ανατολικού μπλοκ "ξαφνικά" τα έπιασε ο πόνος για τη δημοκρατία και την εθνική υπερηφάνεια. Κανένας απ' αυτούς τους "ευαίσθητους" αστούς δεν σκέφτηκε ότι, αν αυτά τα κράτη ακολουθούσαν στο σύνολό τους ανεξάρτητη εθνική πολιτική, θα αποσυντονίζονταν ο μηχανισμός διασποράς των αγαθών που συντηρούσε τους πληθυσμούς τής άλλοτε ενιαίας οικονομικής αγοράς.
Η ανισόρροπη παραγωγή τού κάθε κράτους σ' αυτές τις συνθήκες θα ήταν επικίνδυνη για τους λαούς.
Για όσο διάστημα λειτουργούσε η αυτοκρατορία, αυτές οι ανισορροπίες δεν ήταν επικίνδυνες, γιατί η τελική ισορροπία μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης ήταν αποτέλεσμα της αλληλεξάρτησης των οικονομιών μεταξύ των επαρχιών.
Με κύριο άξονα των αποσχιστικών τάσεων τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα κράτη του ανατολικού μπλοκ, άρχισε η διάλυση της αυτοκρατορίας.
Η Δύση, έχοντας εμπειρία από το αποικιοκρατικό της παρελθόν, αντιλήφθηκε τις αδυναμίες του σχεδιασμού και επένδυσε πάνω σ' αυτές. Επένδυσε στην ανισορροπία των οικονομιών αυτών των κρατών και έβαλε στο παιχνίδι τους εμπόρους.
Οι έμποροι θα ήταν αυτοί που δήθεν θα κάλυπταν τις ελλείψεις των εθνικά "ευαίσθητων" κρατών, που μέχρι τότε κάλυπταν τα ιδεολογικώς "αδελφά" κράτη. Επειδή μάλιστα ήταν πολύ "καλοί" και "ευγενείς", θα κάλυπταν αυτές τις ανάγκες με πολύ καλύτερα και φθηνότερα προϊόντα από αυτά της σοβιετικής παραγωγής.
Οι έμποροι, δηλαδή, θ' αναλάμβαναν το ρόλο που κάποτε είχαν τα συντονιστικά όργανα της αυτοκρατορίας.