Είναι ένα μεγάλο οργανωμένο κύκλωμα. Ένας υπόκοσμος εντός της κοινωνίας. Αυτό το κύκλωμα παρακολουθεί τα πάντα. Έχει παντού ανθρώπους κάθε κατηγορίας. . Από το 2009 και μετά βρίσκεται σε συναγερμό. Θέλει να ξέρει τα πάντα. Είναι ένα είδος Matrix. Αν ένα πολιτικό πρόσωπο έχει τάσεις προς π.χ. την ομοφυλοφιλία, το κύκλωμα θα κινηθεί αστραπιαία για υλικό. Δεν αφήνει δηλαδή τίποτα στην τύχη. Υπάρχει ομάδα εργασίας. Πάντα υπήρχε. Μετά τα μνημόνια έχει αποκτήσει ασυλία.
Δεν υπάρχουν τυχαίες συναντήσεις μες στη νύχτα. Δεν υπάρχουν χαζοχαρούμενα άβγαλτα αγοράκια που ρουφάνε για πρώτη φορά κόκες.. Ούτε άβγαλτες παρθένες πουτάνες. Ούτε απονήρευτοι περαστικοί. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι. Καλόκαρδοι Καλλιτέχνες , "επιτυχημένοι" επιστήμονες...ούτε ανατρεπτικοί Παπαφλέσσες
Δεν υπάρχουν επαναστάτες... Και οι ήρωες είναι νεκροί.
Η Ελλάδα είναι βυθισμένη σε μεγάλη αμαρτία...
..σήμερα ολοένα και περισσότερο η εποχή μας θυμίζει την εποχή του πατερούλη...του μουστάκια...ακόμα και τα "τυχαία συμβάντα" έχουν μια δόση υποκρισίας. Γιατί απλά δεν είναι τυχαία.
Πάμε λίγο πίσω. Θα θυμηθούμε την περίπτωση του Καλλιτέχνη Μάντελσταμ, ο οποίος πιστεύοντας ότι είχε να κάνει με καλούς φίλους, κορόιδευε και χλεύαζε τον μουστάκια....Διάβαζε σε κλειστό κύκλο φίλων τα αστεία ποιήματά του, κάποιος από αυτούς ένα βράδυ τον κατέδωσε. Ο χαφιές δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Ίσως να μην ήταν μόνο ένας. Ο Μαντελστάμ από τους κορυφαίους ποιητές του 20 αιώνα, δεν έμελλε να βγάλει χειμώνα. Πέθανε από τύφο σε ένα Γκούλαγκ και τάφηκε σε ένα ομαδικό τάφο κάτω από τον πάγο. Η εξουσία εκδικείται και σε πιάνει στον ύπνο.
Η περίπτωση του φιλέλληνα Μαντελστάμ άνοιξε την όρεξη και για άλλες διώξεις. . Ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Ποιητές, καλλιτέχνες...μεροκαματιάρηδες. Το τρομακτικό εκείνη την εποχή ήταν ότι εντός του κλειστού κύκλου, σε παρακολουθούσε το καθεστώς. Αρκετοί αιφνιδιάστηκαν.
Ο κλειστός κύκλος...η απόλυτη ελευθερία...είναι μια φούσκα.. ένας ψεύτικος κόσμος..
Οι φίλοι δεν είναι φίλοι και οι παρέες ερήμωσαν. Οι σύντροφοι δεν είναι σύντροφοι. Οι εραστές δεν είναι εραστές. Οι γιατροί δεν είναι οι γιατροί που θα ήθελες. Εχουν αλλάξει. Θυμίζουν δασκάλους με βέργα. Το κινητό του διπλανού στη δουλειά παράξενα εστιάζει πάνω σου...νοιώθεις ότι σε φωτογραφίζει, άσε που ο διπλανός φαίνεται και λίγο ψιλοgay...στο ιντσταγκραμ σε ρωτάνε με μάγκικο ύφος τι σεξουαλικά χόμπι έχεις και αναρωτιέσαι που βρήκαν το θάρρος ....τι ψώνια κάνεις και αν αγαπάς τον ψηφιακό κόσμο που ανατέλλει....τι άποψη έχεις για πολιτικά πρόσωπα που δεν έχεις αντικρίσει ποτέ στην ζωή σου.. αν ζεις μόνος, αν αγαπάς τα ζώα και τους μετανάστες...ενώ τα κρύα βράδια του χειμώνα το ΑΤΜ σε καλωσορίζει με το επίθετό σου...βράδυ Κυριακής, και τα Δημαρχεία όλη της χώρας είναι ανοιχτά. Κάποιοι άνθρωποι με μαύρες καμπαρντίνες ψάχνουν το ΑΜΚΑ των ψηφοφόρων τους.
Μιλάνε σε κάποιους security και κάτι φαίνεται να δείχνουν με νευρικότητα . Αυτό το κάτι είναι τα κινητά τους. Είναι οι εκλογές των "προοδευτικών". Φωνές, κραυγές και ο πράσινος ήλιος στα χέρια μικρών αγοριών με ξυρισμένα κεφάλια και χτυπημένα Tattoo στον λαιμό.. Προσπαθείς να αλλάξεις δρόμο. Μα, είναι ανώφελο. Μια κάμερα ασφαλείας ενός φούρνου, σε παρακολουθεί. Εστιάζει πάνω σου. Χάνεσαι σε ένα υγρό σοκάκι με καφετέριες άδειες και χωρίς μουσική. Τέτοια εποχή πριν χρόνια έπινες και ένα σφηνάκι amaretto στα όρθια. Κάπνιζες και ένα τσιγάρο. Μα, όλα αυτά είναι παρελθόν. Ενας μεσήλικας με αιθέρια άσπρα μαλλιά, κι ένα τραγίσιο γενάκι κάτι θέλει να σου πει. Όχι δεν σε χαιρετά. Θέλει να σου κάνει παρατήρηση γιατί δεν φοράς την μάσκα σου. Μα ούτε κι αυτός την φορά. Τον αποφεύγεις με τρόπο....ενώ σε ρωτά επίμονα που εργάζεσαι...αυτό το επίμονα σε τρομάζει...σου θυμίζει έναν νευρικό τύπο στο Twiτter.
Ναι. Είναι ο μεγάλος τρόμος. Η μεγάλη ανατριχίλα της ζωής.
Είναι ο ολοκληρωτισμός που δεν κατάλαβες......ότι υπάρχει δίπλα σου...ένας υπόκοσμος που σε παρακολουθεί χωρίς να το γνωρίζεις....
Είναι η Νέα Τάξη.
Γερή καρδιά...
