Τα Ιδρύματα δημιουργούνται για να δέχονται και επίσημα ΔΩΡΕΕΣ. Τα Ιδρύματα δημιουργούνται για να "ξεπλένεις" ρούχα....Το story ανατριχιαστικό. Ζωή χαρισάμενη, ζωή επαναστάτη, δίπλα ακριβώς από τα κρεματόρια των μνημονίων..που ο ίδιος άφησε παρακαταθήκη...
Τι κλιμάκωση! Τι ερμηνείες! Τι σενάριο! Τι σκηνοθεσία! Μιλάμε για έπος!
Μια ιστορία καρδιάς με κρυφά αισθήματα. Τρέξτε στις κάλπες!
Τό πώς να απολαύσεις την εξουσία με κότερα και πούρα; Το πώς να φορτώνεις αχρειαστα μνημόνια στο λαό και να υποθγκεύεις την περιουσία του Δημοσίου και να τα παρουσιάζεις ως μεγάλη επιτυχία? Αυτά ήταν τα επιτεύγαματα του ανδρός, που δεν πρόκειται να ξεχαστούν, ούτως ή άλλως! ΜεγάλεΑλέξη! Έγραψες, όντως, ιστορία. Είτε με ίδρυμα είτε χωρίς ίδρυμα, δεν πρόκειται να ξεχαστείς ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποδεικνυουμε στην πραξη ( οχι με λογια ) οτι συμπεριφερομαστε σαν ΓΑΛΟΠΟΥΛΕΣ στο -3 ανηλιαγο υπογειο με το συνδρομο της φρανκφουρτης σε φουλ εκδοση .... Λασπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί να το κρύψωμεν άλλωστε έλεγε ο πατήρ του σημερινού Πρωθυπουργού, όντως στην αρένα των ευρωεκλογών εξελίσσεται ένα ματσάκι ανάμεσα στον ακροδεξιό λαϊκισμό, τον λαΙκισμό των νεοφιλελέ δεξιών και τον αριστερόστροφο των λάϊτ αριστερών του χαβιαριού. Σε μια μικρή χώρα της νότιας βαλκανικής, χωρίς προσανατολισμό, εθνικούς και κοινωνικούς στόχους, οι ευρωεκλογές μοιάζουν με αστείο, με σελέμπριτις, τηλεπερσόνες,αθλητές και ολυμπιονίκες, η χώρα κινείται σαν εκκρεμές του Κάφκα, μεταξύ βιρτουόζων της πείνας και αποικίας των τιμωρημένων. Βέβαια υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν στο φαντασιακό, ότι δλδ η αποχή θα έχει πολιτικό περιεχόμενο, που ισοδυναμεί με χαστούκι στην εξουσία των οικονομικών ελίτ που μας καταδυναστεύουν ,ενώ αντίθετα όσοι επιλέξουν συμμετοχή θα λειτουργήσουν σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ , που θα δώσουν άφεση αμαρτιών στο αμαρτωλό πολιτικό σύστημα.Στην τελική προφανώς στις 10 του μήνα, όλες οι πολιτικές ομάδες δεξιοί, ακροδεξιοί και κεντρώοι , θα συνεννοηθούν μεταξύ τους όπως κάνουν πάντα,αφού τα ίδια συμφέροντα στην ουσία εξυπηρετούν.Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι οι 21 Ελληνες ευρωβουλευτές θα μπορούσαν να δράσουν ως μια αρραγής δύναμη εθνικής κρούσης,πράγμα αδύνατον,θα εξέφραζαν το 3% του ευρωκοινοβουλίου,οπότε Περι και λοιποί συγκάτοικοι στη ιστοσελίδα, η ευχή για καλή επιτυχία στους υποψήφιους, έχει περίπου την ίδια αξία με την ευχή μια Μυκονιάτισσας γιαγιάς , που έμεινε στην ιστορία, όταν απευθύνθηκε στον βασιλιά Γεώργιο , λέγοντας " άντε βασιλιά μου και του χρόνου δήμαρχος ".-
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερι , όποτε έχουμε εκλογές δεν ξέρω αρχίζουν οι προσωπικές μου υπαρξιακές αναζητήσεις στην σφαίρα της πολιτικής, σκέπτομαι στην κρατούσα πολιτική ορολογία,συνηθίζεται ο όρος 'δημοκρατικές δυνάμεις " δλδ κόμματα που αντιπαραβάλλονται στην δεξιά και την ακροδεξιά δλδ την φασιστική με προβειά δημοκρατικής κάλυψης. Υπάρχει δηλαδή μια διαχωριστική γραμμή,που καθορίζει το πολιτικό σκηνικό ανά τους αιώνες χωρίς ίχνος υπερβολής.Προσωπικά διατηρώ μια ένσταση , χωρίς να διαφωνώ με την ύπαρξη αυτής της διαχωριστικής γραμμής,προβληματίζομαι αλήθεια που βόσκουν σήμερα οι δημοκρατικές δυνάμεις, που αν θεωρητικά ήταν ενωμένες θα ήταν η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. ΄Οντως στους λειμώνες του ναρκισσισμού και της εγωπάθειας, οι ηγέτες της είναι διασπαρμένοι, η αρχομανία ορισμένων, ο νεποτισμός, εμποδίζουν την συνένωση έστω και με τις υφιστάμενες διαφορές ιδεολογικής οπτικής, αντίθετα άπαντες συμφωνούν ότι έχουμε μια από τις κάκιστες κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.Τα παραπάνω καταδεικνύουν,αν όχι αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι εκλογές είναι ένα απλό πανηγυράκι, που δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας.Να μην παρεξηγηθώ , ο προβληματισμός μου δεν αλλάζει την πάγια θέση μου για την αποχή, απλά πρόκειται για μια επανεκτίμηση της πολιτικής στάσης του καθενός απέναντι σε αυτή την εκλογοπανήγυρη. γεμάτη από ιλουστρασιόν πρόσωπα της tv, αθλητές και δημοσιογραφούντες. Αφήνοντας στην άκρη τους εραστές της βρούβας, οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί, νοικοκυραίοι, συμβιβασμένοι, κομματομέλη, καρεκλοκένταυροι στο δημόσιο κλπ ενστερνιζόμαστε το κόμμα της επιλογής μας, υποτίθεται ενσαρκώνει τις πεποιθήσεις μας, την ιδεολογία μας που κατ άλλους είναι μια χαμένη υπόθεση,αλλά τίθεται αμείλικτα το ερώτημα , που σαφέστατα δεν έχω ασφαλή ερμηνεία, αφού όλοι εναντιώνονται στην βάναυση πολιτική που ασκείται στην χώρα μας, γιατί υπάρχουν ψηφοφόροι που υποστηρίζουν το κυβερνών κόμμα, ενώ αντίθετα είναι περήφανοι στα αυτιά σε όσα λένε τα κόμματα που εναντιώνονται την κυβέρνηση ; Αν κοιταχτούν μέσα τους πιστεύω ή θέλω να πιστεύω ως μόνιμα αφελής στην σκέψη, ότι ίσως καταλάβουν τι κακό έχουν κάνει με τις πολιτικές τους επιλογές, που να μην ξεχάσω όσο και αν ο Πέρι, βγάζει φλύκταινες, οι πολιτικές επιλογές τη βοηθεία του κοινού της αποχής,βγάζει αυτοδύναμες κυβερνήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται σχετικά με το ασάλιωτο που λέγαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεω να αφήσουμε τα πανηγύρια και να ασχοληθούμε με κάτι όντως σοβαρό,το ότι το παγκόσμιο σκηνικό γίνεται όλο και πιο τοξικό, οι πάντες τουλάχιστον οι γειωμένοι στην γη το βλέπουμε.Την αιματοχυσία αμάχων και ιδιαίτερα αθώων παιδιών την βλέπουμε στην Γάζα. Ολοι αντιλαμβανόμαστε ότι αν είχε δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, με το Ισραήλ και τους δυτικούς σπόνσορες του πολέμου να το αναγνωρίζουν, θα είχε προφανώς αποφευχθεί η σημερινή γενοκτονία Ομως παρά το γεγονός ότι λίγα μόνο τα γνωστά κράτη στον ΟΗΕ δεν αναγνώρισαν το Παλαιστινιακό κράτος, ως ανεξάρτητη οντότητα, ακραίοι Ισραηλινοί πολιτικοί ίδιου φυράματος ιδεολογικού με ό,τι ακροδεξιό κινείται στην Δύση και δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που τους ακολουθούν, ανιστόρητοι και παρασυρόμενοι,οι οποιοι στηριζόμενοι από τους αμερικανούς προέδρους και των δύο κομμάτων του δικομματισμού στις ΗΠΑ,μέσω της πίεσης του ισραηλινού λόμπι, συνεχώς εξοπλίζουν παρά τα υποκριτικά για ειρήνη κλπ φληναφήματα,που στηρίζουν αναφανδόν σε όλα τα διεθνή φόρα και αποτελούν την τυφλή ασπίδα, αν λοιπόν δεν υπήρχε αυτή η αιματοβαμένη στήριξη των δυτικών , τα σημερινά αποτελέσματα τα τραγικά για την Παλαιστίνη δεν θα υπήρχαν.Αλλωστε ακόμα και η Χαμάς ουσιαστικά δημιούργημα των Ισραηλινών είναι, με απολύτως συνένοχο μια Αμερική που δεν πίεσε το Ισραήλ να συμβιβαστεί με την αυτονόητη προοπτική ενός παλαιστινιακού κράτους, που βέβαια μην έχουμε την αυταπάτη ότι θα μπορούσε να απειλήσει την στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ.Τελικά η εικόνα είναι απογοητευτική, οι περισσότερες δημοκρατίες, εδω χωράει αρκετή αμφισβήτηση,παρακολουθούν με κυνική απάθεια τα συμβαίνοντα,ειδικά η Αμερική ως μόνη υπερδύναμη, τουλάχιστον μέχρι ο κόσμος να γίνει πολυπολικός που είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι γρήγορα θα συμβεί για να υπάρξει ισορροπία και να σταματήσει ο θείος Σάμ να ανακατώνει τον πλανήτη, μη δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν. Οπότε μην μας παραξενεύει το γεγονός ότι οι πολιτικοί των δυτικών δημοκρατιών χτίζουν τις καριέρες τους με όλο και πιο μέτριο προσωπικό το οποίο διαθέτουν, άρα η τοξική εποχή μας βασιλεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφή