Ο «Σωτήρας τού Κόσμου» ή ο «Μεσσίας» ;;;
Στη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών ιδιοτήτων
βρίσκεται το «μυστικό» τού Κόσμου !!!
Αναμφισβήτητα ζούμε σε ενδιαφέρουσες Εποχές. Στην κυριολεξία ζούμε το «Τέλος των Καιρών», όπως έχουν περιγραφεί από τις Γραφές οι λεγόμενες «Έσχατες Ημέρες». Όλοι περιμένουν κάτι μεγάλο να συμβεί.
Οι μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες βρίσκονται σε κατάσταση υψίστου συναγερμού. Οι Ιουδαίοι περιμένουν την εμφάνιση του Μεσσία. Οι φανατικότεροι μάλιστα από αυτούς βιάζονται τόσο πολύ, που θέλουν να γκρεμίσουν το Τέμενος του Ομάρ, προκειμένου να «επιταχύνουν» την εμφάνιση του Μεσσία ...
Του δικού τους Μεσσία —όπως θεωρούν—. Την ίδια ώρα το χριστιανικό ιερατείο και τα γνωστά «τάγματα» των φανατικών υποστηρικτών του περιμένουν τον Αντίχριστο ...
Περιμένουν τον Αντίχριστο και τα «στρατεύματά» του, για να δώσουν την υπέρ πάντων μάχη τους.
Τι συμβαίνει όμως πραγματικά;
Ποιος είναι αυτός ο σημαντικός ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ, για τον οποίο όλοι συμφωνούν ότι θα έρθει —έστω κι αν διαφωνούν μεταξύ τους όσον αφορά την ταυτότητά Του—;
Ποιον περιμένουμε λοιπόν; Θα γίνουμε μάρτυρες της «επιστροφής» τού Ιησού Χριστού;
Ποιος ήταν ο Ιησούς Χριστός, τη γέννηση του οποίου σε λίγες ημέρες γιορτάζουμε; Ξέρουμε ποιος ήταν Αυτός, τον οποίο δισεκατομμύρια ανθρώπων —και μάλιστα σε «βάθος» χιλιετιών— λάτρεψαν ως Υιό τού Θεού; Τι πιστεύουν γι’ Αυτόν οι Ιουδαίοι «συμπατριώτες» Του και σε τι διαφοροποιούνται αυτοί σε σχέση μ’ αυτά που πιστεύουν οι Χριστιανοί οπαδοί Του; Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η διαφορά που υπάρχει μεταξύ Ιουδαίων και Χριστιανών στο θέμα τού Ιησού Χριστού είναι κι εκείνη πουκαθορίζει και διαφοροποιεί τις δύο αυτές θρησκείες μεταξύ τους ...
Η διαφωνία τους ακριβώς επάνω στο θέμα τής ταυτότητας του Χριστού ήταν το στοιχείο εκείνο, το οποίο δημιούργησε
τον Χριστιανισμό αρχικά ως ιουδαϊκή αίρεση και στη συνέχεια ως αυτόνομη θρησκεία. Οι Ιουδαίοι δεν αμφισβητούν τη θεϊκότητα της ύπαρξης του Ιησού. Αυτό, το οποίο τους «μπερδεύει» είναι ο μεσσιανικός Του ρόλος, εφόσον για τον κάτοχο αυτού του ρόλου έχουν διαφορετική «εικόνα» απ’ αυτήν που άφησε «πίσω» Του ο Ιησούς ...«Εικόνα», η οποία προκύπτει από συγκεκριμένες γνώσεις και οι οποίες τούς δόθηκαν από τους μεγάλους Προφήτες τους. Οι Ιουδαίοι δεν πιστεύουν στην ιδιότητα του Ιησού ως Μεσσία και ως εκ τούτου όλους αυτούς του αιώνες βρίσκονται στην αναμονή για την εμφάνιση του Μεσσία.
Οι Χριστιανοί, αντίθετα, πιστεύουν στην ιδιότητα του Ιησού ως Μεσσία και άρα δεν περιμένουν Μεσσία. Επειδή τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι Χριστιανοί μοιράζονται μεταξύ τους κοινές Γραφές και Προφητείες, έφτασαν στις ημέρες μας να περιμένουν καί οι δύο έναν πανίσχυρο «Επισκέπτη», ο οποίος θα αλλάξει την πορεία τού Κόσμου, αλλά, εξαιτίας των διαφορετικών πεποιθήσεών τους, προσδίδουν στο πρόσωπό Του διαφορετικό «πρόσημο».
Οι μεν Ιουδαίοι περιμένουν το «Υπέρτατο Καλό» και άρα τον Μεσσία, ενώ οι Χριστιανοί περιμένουν το «Υπέρτατο Κακό» και άρα τον Αντίχριστο. Γιατί όμως περιμένουν το «Κακό»,
και μάλιστα στην Υπέρτατή του μορφή; ...Γιατί, με βάση τη λογική των Γραφών τους, το «Κακό» αυτό θα «νικήσει» —έστω και εφήμερα— εκείνο το οποίο πιστεύουν ως «Υπέρτατο
Καλό» και θα «πλανήσει» το ποίμνιό Του ...Περιμένουν τον Αντίχριστο, ο οποίος θα τους «αφαιρέσει» έστω και για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα τα «καλά» που απέκτησαν εξαιτίας τού Μεσσία τους.
Οι πιο ακραίοι μάλιστα των Χριστιανών ταυτίζουν αυτόν τον
Αντίχριστο με τον Μεσσία των Ιουδαίων, ώστε να διευκολυνθεί το «σενάριό» τους στην κοινή αναμονή —εξαιτίας τής κοινής γνώσης— ενός τόσο σημαντικού προσώπου.
Ποιος απόαυτούς έχει δίκιο; ...Οι Ιουδαίοι φυσικά.
Γιατί λέμε «φυσικά»; ...Για τον εξής απλό λόγο, ο
οποίος έχει σχέση με τη λογική. Ακόμα δηλαδή κι αν αγνοήσουμε τη θεολογική επιχειρηματολογία των Ιουδαίων, η πίστη των Χριστιανών δεν έχει καμία λογική βάση.
Εάν ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας —και άρα λειτουργούσε ως Τέτοιος—, ο κόσμος —και ειδικά ο χριστιανικός— θα είχε λυμένα όλα του τα προβλήματα ...Θα ήταν σε τέλεια κατάσταση. Με
λίγα λόγια ο Χριστιανισμός θα είχε ήδη λυτρωθεί ...Δεν θα είχε καν ανάγκη νέας λύτρωσης...Δεν θα υπήρχε φτώχεια, δυστυχία, πόλεμοι, κοινωνική ανισότητα κλπ., γιατί απλούστατα ο Μεσσίας με την εμφάνισή Του θα είχε εξαλείψει όλη αυτή την κακοδαιμονία τής ανθρώπινης κοινωνίας. Δεν είναι δυνατόν να έχει «περάσει» ο Μεσσίας από τον κόσμο μας και να μην έχουν επιλυθεί ΟΛΑ τα ανθρώπινα προβλήματα. Συμβαίνει όμως αυτό; ...Όχι
βέβαια ...Ούτε κατά διάνοια.
Άρα; ...Άρα, τι ήταν ο Ιησούς, ο οποίος «έπεισε» τους πιστούς
Του πως ήταν ο Μεσσίας; .
..Ήταν μήπως απατεώνας;
...Ήταν κακούργος; ...Ξεγέλασε τους
πιστούς Του, παριστάνοντας κάτι το οποίο δεν ήταν; ...Όχι βέβαια...
...Ο Ιησούς ήταν η ΑΝΩΤΑΤΗ Θεία Μορφή στην ανθρώπινη ιστορία ...Ήταν ο «ΣΩΤΗΡΑΣ τούΚόσμου»
...Στην κυριολεξία ήταν ο Ίδιος ο Θεός με ανθρώπινη μορφή ...Αυτός, ο οποίος θυσιάστηκε για τη Σωτηρία τού Κόσμου ...Αυτός, ο οποίος πήρε επάνω Του ΟΛΗ την ευθύνη για τη Σωτηρία τού ανθρώπινου είδους ...
Αυτός, ο οποίος πήρε στις «πλάτες» Του
ΟΛΑ τα προβλήματα του Κόσμου. «Μα —θα πει κάποιος— δεν είναι αντιφατικό αυτό το οποίο λέμε; Το ίδιο δεν είναι ο Μεσσίας με τον Σωτήρα τού Κόσμου;»
...Καμία σχέση ...Είναι τόσο διαφορετικές αυτές οι ιδιότητες μεταξύ τους, που ακόμα και τα κριτήρια, με τα οποία κρίνονται Αυτοί που τις φέρουν, είναι τελείως διαφορετικά. Δεν έχει σημασία η «σχέση» που έχει με τον Θεό Αυτός που φέρει τον κάθε ρόλο ...Σημασία έχει ο «ρόλος» και τι είδους χαρακτηριστικά αυτός έχει.
Ο «Σωτήρας τού Κόσμου», για παράδειγμα, μπορεί να είναι δυσάρεστος, σκληρός, μυστικοπαθής, σκοτεινός, απόλυτος, αιματηρός κλπ. ...Μπορεί να σε πονέσει μέχρι θανάτου ...Μπορεί να σε πνίξει στα δάκρυα και να σε «γονατίσει» από τον πόνο. Γιατί;
...Γιατί η πρώτη και μόνη προτεραιότητά Του είναι το να σε σώσει. Εάν ο πόνος είναι «μονόδρομος» για τη Σωτηρία σου, θα πονέσεις.
Το γεγονός ότι Αυτός έχει «σχέση» με τον Θεό τού ελέους, δεν σημαίνει ότι θα σε λυπηθεί στο θέμα τού πόνου. Το γεγονός ότι Αυτός έχει «σχέση» με τον Θεό τής αλήθειας, δεν σημαίνει ότι θα σου αποκαλύψει τα μυστικά Του, με κίνδυνο να μην ολοκληρωθεί επιτυχώς η προσπάθειά Του
. Ο Σωτήρας κρίνεται ΜΟΝΟΝ για το αποτέλεσμα αυτού που επιχειρεί να φέρει εις πέρας ...και άρα για τις γνώσεις Του και τους στόχους Του ...Κρίνεται για τη δικαίωση των επιλογών Του στην «πίστωση» του χρόνου που έχει ζητήσει ...Κρίνεται για τη συνέπειά Του στο σύνολο των υποσχέσεών Του περί Σωτηρίας.
Ο Μεσσίας —από τη δική Του πλευρά, ως ιδιότητα— έχει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά ...
Είναι ο λυτρωτής ...
Είναι Αυτός, ο οποίος κρίνεται για την αμεσότητα των
αποτελεσμάτων που φέρνει μαζί Του ...
Ο Μεσσίας δεν δίνει υποσχέσεις για το μέλλον ...
Δεν ζητάει «πίστωση» χρόνου ...
Λύνει τα προβλήματα άπαξ την ίδια στιγμή που εμφανίζεται ...
Είναι ευχάριστος ...
Είναι ελεήμων ...
Είναι «φωτεινός» ...
Σκορπάει ευτυχία, χαρά και γέλιο ...
Δεν έχει σχέση με πόνο, αίμα ή δάκρυα ...
Δεν είναι μυστικοπαθής ...
Είναι αποκαλυπτικός και έτοιμος να εξηγήσει τα πάντα ...Δρα μόνος του ...Δεν έχει μαθητές, τους οποίους τους διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους ανθρώπους ...
Δεν έχει «εκλεκτούς», στους οποίους αναθέτει ειδικούς ρόλους ...Δεν δημιουργεί δικό Του μηχανισμό-ιερατείο,
για να διαιωνίζει τη θέλησή Του μέχρι να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός Του για τον χρόνο που Αυτός κρίνει απαραίτητο ...Μοιάζει με τον αρχαίο Διόνυσο, ο οποίος κάνει
θριαμβευτικό «πέρασμα» ανάμεσα στους ανθρώπους τους οποίους ενθουσιάζει με την παρουσία Του και τους «λυτρώνει» με τον «οίνο» Του.
Για να καταλάβει κάποιος τις ιδιαιτερότητες αυτών των «μεγάλων» και «περίεργων» που
περιγράφουμε, θα πρέπει να σκεφτεί με έν.....
