Έτσι συνεχίζεται η ζωή, γερνάμε και το τραγούδι μας θυμίζει παιδική ηλικία. Ακούγοντας αυτό το τραγούδι των αναμνήσεων δίπλα στο ποτάμι. Mικρή νοσταλγία για τη νεολαία που έφυγε....γκόμενες με χαρακτήρα, ραντεβού, μοντέρνα κλαμπ, εθνικές επετείους-μετά τις παρελάσεις ένα αθώο πανηγυράκι-γενικά χαρά και ζωή. Τώρα; Τώρα θες υγειονομικό πιστοποιητικό μέχρι το περίπτερο.....κόβεις καμία βόλτα και βλέπεις μαντράχαλους με λουριά στα χέρια, μεσόκοπους έφηβους με κινητά στα χέρια. Μπάτσους και λαθρομετανάστες να σε κοιτούν καχύποπτα...ενώ σε λίγο θα σου ζητούν ταυτότητα. Έλα ρε τι ζούμε τελικά; Για όνομα του θεού... Ο εχθρός είναι "αόρατος". Ο εχθρός είναι "θανάσιμος και αποτελεσματικός".
Έτσι θα πάει παντού....μέχρι την τελική πτώση μας.
