Έτσι συνεχίζεται η ζωή, γερνάμε και το τραγούδι μας θυμίζει παιδική ηλικία. Ακούγοντας αυτό το τραγούδι των αναμνήσεων δίπλα στο ποτάμι. Mικρή νοσταλγία για τη νεολαία που έφυγε....γκόμενες με χαρακτήρα, ραντεβού, μοντέρνα κλαμπ, εθνικές επετείους-μετά τις παρελάσεις ένα αθώο πανηγυράκι-γενικά χαρά και ζωή. Τώρα; Τώρα θες υγειονομικό πιστοποιητικό μέχρι το περίπτερο.....κόβεις καμία βόλτα και βλέπεις μαντράχαλους με λουριά στα χέρια, μεσόκοπους έφηβους με κινητά στα χέρια. Μπάτσους και λαθρομετανάστες να σε κοιτούν καχύποπτα...ενώ σε λίγο θα σου ζητούν ταυτότητα. Έλα ρε τι ζούμε τελικά; Για όνομα του θεού... Ο εχθρός είναι "αόρατος". Ο εχθρός είναι "θανάσιμος και αποτελεσματικός".
Έτσι θα πάει παντού....μέχρι την τελική πτώση μας.
Δεν εχεις αδικο αλα αισθανομαι οτι εχεις λιγη υπερβολη οχι οτι απεχεις απο την πραγματικοτητα και απο τα μελλουμενα , αλλα μαλλον επεσες στο καναβατσο ,η συμβιβαστηκες ή κουραστηκες και δεν μπορεις να τα βαλεις με την νεα ταξη και τους παγκοσμιους και ντοπιους υποτακτικους τους, δια βλεπω καπετανιο ενα ιδιοτυπο πεσιμισμο αλλα σκεφτομαι αληθεια δεν υπαρχει εναλλακτικη αυτην ψαχνω εναγωνιως , δεν μπορει στο βαθος του τουνελ κατι φωτιζει αχνα σημερα αλλα νομιζω οτι κατι υπαρχει απλα να μην πεσουμε στα πατωματα να μην συμβιβαστουμε να μην νομισουμε οτι ηττηθηκαμε γιατι τοτε ερχεται το τελος και κατι ακομα και ο μητσοτακης να φυγει στο συστημα εχει επιλογες δλδ δεν ειναι θεμα προσωπων αλλα των πολιτικων των απανθρωπων που εντελλονται να εφαρμοσουν
ΑπάντησηΔιαγραφή