Breathe

...εφορία, μπλόκα, πρόστιμα, πλεόνασμα, κυνηγητό, εφορία..

..μπλόκα, πρόστιμα...αστυνομία...

..εισαγγελέας...

Τρομερό!  

Αυτό το πράγμα ΔΕΝ είναι

Ελλάδα! 

Είναι συνδικάτο! Μας τοποθετούν ανάμεσα σε κοπριές και ψοφίμια. Περίπλοκοι μηχανισμοί πρόληψης και καταστολής αφήνουν θάνατο. Πίσω απ’τα προσχήματα κρύβεται ένας βαθύς ορθολογισμός. Η καταστολή, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να φαίνεται αυθαίρετη. Αν εξαιρέσει κανείς την αναπνοή, η κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα. Ο πανικός του προστίμου διαδίδεται εύκολα ανάμεσα στους πολίτες, σαν παραλυτικό αέριο που πλημμυρίζει κάθε σπίτι και τρυπώνει στην καρδιά του καθενός. 

Οι αόρατες στρατιές της νύχτας αναλαμβάνουν την επιχείρηση...καβάλα σε μηχανές!Το κάθε έγκλημα είναι μια οδυνηρή αβεβαιότητα για τις οικογένειες του θύματος, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί προειδοποίηση για όλους. Η Κρατική τρομοκρατία προτάσσεται για να παραλύει τον κόσμο με το φόβο..

 

Ο νέος Ποινικός Κώδικας διώκει, όπως πάντα, τον μπλόκερ, και τον εκδότη για μια έρευνα που κρίνεται ανατρεπτική...  Και, σαν να μην έφτανε αυτό, τιμωρεί τον αναγνώστη, ώστε κανείς να μην τολμά να τη διαβάσει κι ακόμα λιγότερο να την κρατήσει..Μέσα σ'αυτό το σχέδιο μιας κοινωνίας υπνοβατών, ο κάθε πολίτης υποχρεώνεται να γίνει ο μπάτσος του εαυτού-του, μα και ο μπάτσος των άλλων. Εντούτοις, το σύστημα, δικαίως, δυσπιστεί. 

Στην Ουρουγουάη, του 1960 υπήρχαν 100.000 αστυνομικοί και στρατιώτες,  μα και 100.000 καταδότες.

 

 Οι χαφιέδες μέσα στους δρόμους και τα καφενεία, μέσα στα λεωφορεία, στα εργοστάσια και τα λύκεια μέσα στα γραφεία και τα Πανεπιστήμια.  Όποιος παραπονείται δυνατά για την ακρίβεια, ή την απάνθρωπη ζωή,  θα βρίσκεται στη φυλακή: Ο εχθρός του συστήματος είναι προδότης της πατρίδας!! Ν ’αγανακτείς ενάντια στην αδικία, ή να θέλεις την αλλαγή, αυτά αποτελούν αποδείξεις προδοσίας. Σε πλήθος χώρες της λατινικής Αμερικής του ΔΝΤ και των δικτατόρων όποιος δεν μετανάστευε, ζούσε ως εξόριστος στην ίδια-του την πατρίδα.

 

Θυσιάζεται η γεωργία; Αδιάφορο! Τα σχέδια αγροτικής μεταρρύθμισης σωρεύονται μες στο κοινοβουλευτικό νεκροταφείο ενώ η ύπαιθρος ερημώνεται από ανθρώπους.

 

Η Ελλάδα εισάγει τα απαραίτητα δημητριακά, εσπεριδοειδή, φρούτα...κάτι σαν την βενεζουελα της δεκαετίας του 90. Το κόστος των μεγάλων έργων ξεπερνά μήπως τα χρήματα της χώρας; Αδιάφορο.  Αδειάζει τάχα η ύπαιθρος; Γεμίζουν οι πόλεις; Τι σημασία έχει. Οι χωρικοί που εγκαταλείπουν τα εδάφη-τους να αποτελούν μια πρώτης τάξεως φτηνή εργατική δύναμη των αστικών κέντρων. Θα πάρουν και δάνεια κατοικίας τα παιδιά τους. Θα ξεπουλήσουν τα οικόπεδά τους.

 Η εθνική εκπαίδευση, καταρρέει τάχα; Καταρρακώνεται μήπως η παράδοση και η πολιτιστική ταυτότητα της χώρας; Τι σημασία έχει; Αρκεί πού' ναι γερά τα αυτοκίνητα, αρκεί που λειτουργούν οι ηλεκτρικές συσκευές στα νοικοκυριά, αρκεί που αφθονούν οι χρωματιστές τηλεοράσεις. Αρκεί που υπάρχει τζόγος....

 

Το εύκολο χρήμα έχει φιμώσει ακόμη και την ριζοσπαστική αντιπολίτευση. Οι πολιτικές περιπέτειες είναι, για την ώρα, ξορκισμένες..

 

Αυτό το πράγμα ΔΕΝ είναι

Ελλάδα! 

 

Μας έρχεται Κατευθείαν από Λατινική Αμερική..μια άγρια παλίρροια αρπακτικής διάθεσης, τρόμου και καταπίεσης από τους κονκισταδόρες του ΔΝΤ.... Ο αφανισμός που προκαλεί η
εξαθλίωση παραμένει μυστικός. Μέχρι πότε; Όταν ανατράπηκε, στα 1958, ο δικτάτορας Μάρκος Πέρες Χιμένες, η Βενεζουέλα ήταν μια απέραντη πετρελαιοπηγή, ζωσμένη με φυλακές και μπουντρούμια βασανιστηρίων. Τα πάντα γίνονταν εισαγωγή από τις ΗΠΑ: τα αυτοκίνητα και τα ψυγεία, το συμπυκνωμένο γάλα, τα αυγά, τα μαρούλια, οι νόμοι και τα διατάγματα....

 

Οικονομικό άγχος, κοινωνικό άγχος, εθνικό άγχος: μια
ιστορία από προδοσίες, χορεύοντας μενουέτο μες στα σαλόνια της βουλής!