Η μεγάλη πλειοψηφία πιάνεται από το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος, ενώ κάθε φορά που μιλάει πετάει διάφορα βατράχια, κάθε λογής, που μόνο ένας μέσος άνθρωπος με πρόβλημα στον εγκέφαλο θα μπορούσε να τον ψηφίσει ή να τον πάρει στα σοβαρά..
...ενώ ο άλλος από κάτω; Ρημάζει τα πάντα για τους ψήφους των Ευρωεκλογών...τους ψήφους των κομματικοποιημένων φοιτητών...Οι θυσίες του κόσμου φεύγουν για τους φοιτητές..ενώ για τους μεροκαματιάρηδες που αγωνιούν για ένα χαμηλό ενοίκιο, πέφτει σκοτάδι.. Ο ΠΑΣΟΚικός λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Μέλλον; Τι είναι αυτό; Τρώγεται;
Καλά είσαι αιθεροβάμων που δεν το πιστεύω ρε Περι, έχουν χαθεί στα Τέμπη πενήντα επτά παιδιά και από ό,τι φαίνεται κανένα εγκεφαλικό κύτταρο του νεοέλληνα δεν ταρακουνήθηκε παρόλο που όλοι μιλούν για συγκάλυψη και αποποίηση ευθυνών, την κυβέρνηση δεν την ταρακουνά ούτε η ακρίβεια,ούτε η αλαζονεία και η έπαρση, ούτε η αμετροέπεια που χαρακτηρίζει επίσημα χείλη, ούτε τα νομοσχέδια για υγεία και παιδεία, ούτε η εμπλοκή σε ερυθρά θάλασσα και Ουκρανία. Αντίθετα υπάρχει διάχυτη στην κοινωνία η άποψη ότι προφανώς και δεν μπορεί να ξεχαστεί το έγκλημα στα Τέμπη, αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορεί να εκδιωχθεί το αίσθημα ατιμωρησίας των πολιτικών, ώστε να επανέλθει η εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη. Μια λέξη μόνο όνειδος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά Πέρι άργησα αλλά στην τελική το εμπέδωσα, ο τρόπος που μεγάλωνε η χώρα μου, μας, είχε μια αναπηρία που δεν θα της επέτρεπε να μεγαλώσει και άλλο, να μεγαλώσει πραγματικά.Ισως το έγκλημα των Τεμπών είναι το σημαντικότερο τεκμήριο ότι, αντιθέτως από όσα πίστευα, αυτή η χώρα, κακοποιείται δεκαετίες , πεθαίνει και μας πεθαίνει με όλους τους δυνατούς τρόπους.Μικραίνει στο μέγεθος των μικρών όσων απαρτίζουν διαχρονικά το πολιτικό προσωπικό , που αδυνατούσε να υλοποιήσει ενάμιση αιώνα το σιδηροδρομικό δίκτυο, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, ένα όραμα εποχής Τρικούπη, ένα κράτος που θεωρεί σημαντικότερη την εφαρμογή PDS που υποχρεούται να βάλει ακόμα και ένας πλανόδιος μανάβης,παρά να αποκτήσει η χώρα ασφαλές σιδηροδρομικό δίκτυο , που στην τελική θα την μεγάλωνε στο μέγεθος της Ευρώπης. Τελικά νόμιζα ότι μεγάλωνα, αλλά πλέον είμαι συμβατός με την εδώ και δεκαετίες σμίκρυνση της χώρας που έτυχε να ζω, από τύχη και σπόντα.
ΑπάντησηΔιαγραφή