Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Οι μάσκες έπεσαν ολοκληρωτικά το 2010 με το ΔΝΤ
Είναι λογικό αρκετός κόσμος να είναι απογοητευμένος, μπερδεμένος και αηδιασμένος με τους πολιτικούς. Μόνο που δεν υπάρχουν πολιτικοί. Δεν...
-
Μετά αναρωτιόμαστε γιατί η Ελλάδα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται... Δεν μπορεί ο Ανδρουλάκης ( γεν 1979) Δεν μπορεί...Είναι κι αυτός ένας μ...
-
Ένα θεοσκότεινο καθεστώς το οποίο είναι πρότυπο δημοκρατίας για τους Έλληνες πολιτικούς. Δεν υπάρχει Έλληνας βουλευτής που να μην είναι ε...
Στις εκλογές που πέρασαν παρατηρήθηκε μέσα στο πλαίσιο Πέρι του δικομματισμού, μια νίκη και μια ήττα των παικτών του συστήματος, , κανένα πρόγραμμα δεν αποτέλεσε το κριτήριο της επιλογής , απλά οι πολίτες επέλεξαν το μη χείρον γνωρίζοντας ότι η επιλογή τους θα είναι μετεκλογικά όντως πρόβλημα, αλλά κάτω από τις αστοχίες, τα μπρός πίσω, τις παλινωδίες των δύο άλλων συνεταίρων και ειδικά της πρώτης φοράς αριστεράς ,τρομοκράτησαν το πόπολο με αποτέλεσμα το γνωστό.Αυτό Πέρι ήταν το τέλος μια δειλής ισορροπίας ανάμεσα σε έναν ανεδαφικό ρεαλισμό και έναν άτολμο οραματισμό.Για μένα το κυρίαρχο που με βάζει σε θλίψη, είναι ότι επιλέχθηκε ένα κόμμα που κυβέρνησε με ακρίβεια,υποκλοπές κλπ δεν με ενδιαφέρει ουδόλως αν ηττήθηκε η αριστερά που θέλησε στην τελική να ανοιχτεί σε ακροατήρια ακροδεξιά, χρυσαυγίτικα κλπ και ξέχασε το υπόλοιπο κόσμο, αν θέλεις η αναξιοπιστία του όχι που έγινε ναι, το γεγονός ότι όταν κυβέρνησε εφάρμοσε μνημόνιο που ψήφισαν μαζί με την επάρατο δεξιά και το κόμμα που έβαλε την δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας δλδ το Πασόκ και που ανά τακτά χρονικά διαστήματα έχουμε την νεκρανάσταση κατά τις επιταγές του συστήματος, όπως σήμερα έχουμε την νεκρανάσταση του Πασόκ, τραγέλαφος Περι να παίζουν παιχνίδια εξουσίας ως σωτήρες τα κόμματα που με τις πολιτικές που εφάρμοσαν χρεοκόπησαν την πατρίδα , αυτό είναι το επίπεδο ενός λωτοφάγου λαού.Δεν θα μπω στην διαδικσία Πέρι να επιδείξω μια ελιτίστικη περιφρόνηση απέναντι στην πολιτική επιλογή του πολίτη,δεν θα συρθώ στην απαξίωση, νομίζω μετά την πτώση και το ταρακούνημα, είναι νομίζω η στιγμή του στοχασμού, μια ευκαιρία να επουλωθεί ο τραυματισμένος ναρκισσισμός , η διαγραφεί η έπαρση και να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα,.Προσωπικά θεωρώ ότι οι εκλογές , άσχετα αν Πέρι διαφωνείς,καταγράφονται ως ένα υπαρξιακό ζήτημα, που θα ορίζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας και την πολιτική., ως η αρχή ενός άγνωστου δρόμου και ως μια πορεία σε αχαρτογράφητα νερά, προφανώς ιστορικά υπάρχει δεδικασμένο,όταν κάποιος είναι καβαλάρης τη βοηθεία και ανοχή του ζόγκ της κουρτίνας 2, η ασκούμενη πολιτική είναι αποδεδειγμένα επαχθής για την πλειονότητα, όπου ζόγκ βάλε τους νοικοκυραίους.
ΑπάντησηΔιαγραφή