. ..Όλοι στην Ελλάδα γνώριζαν ποιοι προκάλεσαν τον εμφύλιο. Όλοι γνώριζαν τον ρόλο των ’Αγγλων.
Αν σ' αυτό προστεθεί και η γνώση των Ελλήνων στα όσα αφορούσαν και τη Χούντα, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η θέση των Αγγλοαμερικανών στην Ελλάδα δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή.Μια ισχυρή Ελλάδα με έντονο αντιαμερικανισμό ήταν εφιάλτης γι' αυτούς.
Η έκφραση αυτού του εφιάλτη ήταν η ελληνική εργατική τάξη.
Με τον Παπανδρέου αυτήν την τάξη θέλησαν να ελέγξουν, πολύ πριν αυτή γίνει επικίνδυνη.
Πώς θα γινόταν αυτό;
Με την έντονη αστικοποίησή της.
Ο Παπανδρέου θα έδινε προνόμια στους αστούς, ώστε να "καπελωθεί" η εργατική τάξη πολύ πριν αυτή γίνει επικίνδυνη.
Ο Παπανδρέου θα διεύρυνε και θα πριμοδοτούσε τον δημόσιο τομέα, για ν' αποκτήσει την αντεργατική ασπίδα των δημοσίων υπαλλήλων.
Ο Παπανδρέου θα "άνοιγε" τα Πανεπιστήμια, για ν' αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ εργατών και αστών.
Ήθελε να δημιουρ¬γήσει ένα ανθρώπινο δυναμικό, που θα τον ευγνωμονούσε και ταυτόχρονα θα τον είχε απόλυτη ανάγκη προκειμένου να επιβιώσει.
Ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθος της χώρας μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, που δεν θα μπορούσε χωρίς την κρατική "βοήθεια" να απορροφηθεί από την ελληνική οικονομία.
Ακόμα και οι μεγάλες "κοινωνικοποιήσεις" των πρώην μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων αυτόν τον στόχο υπηρετούσαν.
Να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά της ελληνικής εργατικής τάξης.
Να μετατρέψουν τους εργάτες σε ημιδημόσιους υπάλληλους, των οποίων η νοοτροπία θα ήταν διαφορετική από αυτήν των αυθεντικών εργατών.
Το αποτέλεσμα;
Το σημερινό άθλιο γυφτοαστικό ελληνικό κράτος.
Το κράτος της πλάκας, που "σέρνεται" πίσω από τον κάθε ισχυρό.
Το κράτος της πλάκας, όπου όλοι αναζητούν το βόλεμα του αστού.
Το βόλεμα αυτού που δεν θέλει να δουλεύει, γιατί "υπηρετεί".
Το βόλεμα αυτού που θα "υπηρετήσει" ακόμα και τον διάβολο, αν αυτός τον πληρώσει παραπάνω.
Έτσι η Ελλάδα έγινε σταδιακά το κράτος όπου κυρίαρχοι της οικονομίας έγιναν οι έμποροι και όχι οι παραγωγοί.
Κυρίαρχοι μη-κεφαλαιοκράτες της κοινωνίας έγιναν οι "μορφωμένοι" σερβιτόροι και οι "βίζιτες" των ΙΕΚ "επάργυρη χτένα" και όχι οι εργάτες και οι εργάτριες.
Αυτό ήταν το ζητούμενο από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές και βέβαια τους Εβραίους έμπορους.
Γι' αυτό "γυάλιζαν" τον Παπανδρέου πριν τον στείλουν στην αποστολή του.
Μια αποστολή που είχε ήδη αρχίσει να διευκολύνεται από τρομερές "συμπτώσεις".
"Συμπτώσεις", όπως για παράδειγμα αυτήν της "εξέγερσης" του Πολυτεχνείου.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν αυθόρμητη και όχι υποκινούμενη από ξένες δυνάμεις, τίποτε δεν είναι καθαρό στην ανάλυσή της.
Σε μια περίοδο που η Χούντα καταρρέει από φυσικά αίτια λόγω της διαρκούς αντίδρασης και βέβαια της οικονομικής προόδου του ελληνικού λαού κάποιοι γίνονται ήρωες ανατροπείς της μέσα σε λίγες μέρες.
Μέσα σε λίγες μέρες ξεχάστηκαν αγωνιστές που βασανίζονταν μια ζωή για τη δημοκρατία κι αναγορεύτηκαν σε ήρωες άνθρωποι που δεν πρόλαβαν να φάνε ούτε ένα ολόκληρο σάντουιτς μέσα στο Πολυτεχνείο.
Ξεχάστηκαν πραγματικοί ήρωες της ατομικής δράσης και της ατομικής ευθύνης που είναι το πιο δύσκολο και εμφανίστηκαν "νεοήρωες" της "μέθης" του όχλου και των συλλογικών ευθυνών.
Ξεχάστηκαν κοινωνικοί ήρωες που μπαινόβγαιναν μια ζωή στις φυλακές και εμφανίστηκαν "νεοήρωες" της μιας "τρελής βραδιάς".
"Ήρωες", που δεν είχαν να πουν τίποτε απολύτως όχι για τους αγώνες τους, αλλά ούτε για τα ίδια τα κοινωνικά προβλήματα.
Τι ήταν όλοι αυτοί οι νεοεμφανιζόμενοι στο προσκήνιο;
Φτωχοί αστοί, που απεχθάνονταν την εργασία και είχαν ανάγκη το βόλεμα του "υπηρέτη".
Φτωχοί αστοί, που είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα με τους εργάτες.
Φτωχοί αστοί, που ήθελαν να μετατρέψουν το ταπεινό "πτυχιάκι" τους σε χρυσοφόρο ορυχείο.
Φτωχοί αστοί, που ήθελαν να ζήσουν πλούσιοι, εξαργυρώνοντας μόνιμα το "εδώ πολυτεχνείο".
Τα "φώτα" της δημοσιότητας κατά "σύμπτωση" πέφτουν πάνω σ' αυτούς που συνέφερε τους ιμπεριαλιστές να ευνοηθούν και σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν καμία τύχη απέναντι στους σκληρούς συνδικαλιστές εργάτες.
Δεν θα είχαν τύχη τα εικοσάχρονα φοιτητάκια απέναντι σε σκληρούς εργάτες.
Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου πηγαινοέρχονταν στην αμερικανική πρεσβεία, ήταν μεγάλη η "τύχη" των αστών.
Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι γύρω από το Πολυτεχνείο ήταν ακροβολισμένοι πράκτορες της Μοσάντ, ήταν μεγάλη η "τύχη" των αστών.
Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι το περίφημο ολλανδικό τηλεοπτικό συνεργείο, που αποθανάτισε τον ηρωισμό των φοιτητών, ήταν εγκατε¬στημένο ημέρες πριν συμβεί η "εξέγερση" και ήταν εβραϊκών συμφερόντων, ήταν μεγάλη η "τύχη" των αστών.
Τα πάντα ήταν έτοιμα.
"Ήρωες" υπήρχαν και ο Παπανδρέου ήξερε ποιους θα ευνοούσε κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα. "Ολοκαύτωμα" υπήρχε και άρα υπήρχε και δικαιολογία για την εύνοια.
Επίσης υπήρχαν και ψευδοήρωες και ο Παπανδρέου ήξερε με ποιους θα γίνει "κολλητός", προκειμένου να υπερασπιστούν από κοινού τα κοινά "αντιστασιακά" τους συμφέροντα. Όλα αυτά με βάση τη λογική δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς "άνωθεν" βοήθεια.
Ακόμα θα έτρωγαν μπουνιές και κλωτσιές οι εικοσάχρονοι "ήρωες", αν επιχειρούσαν να "καπελώσουν" από μόνοι τους το εργατικό κίνημα.
Το είδαμε όμως κι αυτό να συμβαίνει.
Από εκεί και πέρα τα πράγματα στην "πορεία" του Παπανδρέου προς την εξουσία γίνονται ακόμα πιο μυστηριώδη κι επικίνδυνα. Ο Εβραίος "σωτήρας" δεν ήταν μόνον "θαυματοποιός", αλλά και "τυχερός". Κάποιοι υπέρ του δέοντος βολικοί θάνατοι άνοιξαν διάπλατα τον "δρόμο" του Ανδρέα.
Σκοτώνεται σε ένα μυστήριο αυτοκινητικό "δυστύχημα" ο Αλέκος Παναγούλης.
Ένας πραγματικά γενναίος Έλληνας, που δεν είχε σχέση με τους "νεοήρωες" της μιας βραδιάς του Πολυτεχνείου.
Ένας γενναίος άντρας, που θα μπορούσε να ηγηθεί του προοδευτικού εργατικού χώρου στα χρόνια που θ' ακολουθούσαν την πτώση της Χούντας.
Ένας γενναίος άντρας, τον οποίο μισούσε ο Ανδρέας και ο οποίος σίγουρα θα ήταν εμπόδιο για έναν εισαγόμενο και κοινώς γνωστό δειλό, που θα "πουλούσε" γενναιότητα στους ιθαγενείς με αντάλλαγμα την εξουσία.
Έναν δειλό, που μέχρι τότε έκανε "αντίσταση" στα ξενοδοχεία της Δύσης χάρη στα χρήματα των αφελών.
Ένα δειλό σεξομανή, που προήγαγε συντρόφισσες ανάλογα με το πώς εξέφραζαν τον "θαυμασμό" τους προς το άτομό του.
Το ίδιο βολικός θάνατος για την εξέλιξη της καριέρας του ήταν και ο θάνατος του αστυνομικού Παντελή Πέτρου.
Τον βόλεψε τα μέγιστα η εκτέλεση του υπαρχηγού των ΜΑΤ, υποτίθεται από τη 17 Νοέμβρη.
Γιατί τον βόλεψε; ........
--------------- ----
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΙΑΝΟΥ .
http://www.ydrohoos.gr/pasok.htm
Τελικά Περι έρχομαι να συμφωνήσω με τον εαυτό μου, ότι όντως το πολιτικό προσωπικό είναι εντολοδόχοι και υπηρετούν το σύστημα εξουσίας.Σήμερα έχουμε δημοκρατία με πρόσοψη τον κοινοβουλευτισμό,αλλά υπάρχει αυτός που ελέγχει ευρισκόμενος πίσω από την κουρτίνα, θωρακισμένος και αθέατος στο απυρόβλητο ,, ο οποίος χαρίζει την εύνοιά του στον εκάστοτε εκλεκτό ή την αποσύρει όταν αυτός γυρίζει και δαγκώνει το χέρι που τον τάΙζε.Ολα τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την αδιαφορία, την σιωπηλή συναίνεση ή ακόμα και την ενεργό υποστήριξη του πόπολου, ο οποίος χειραγωγείται και ποδηγετείται από τα εργαλεία άσκησης της εξουσίας δλδ τα ΜΜΕ και το ποδόσφαιρο, που αποτελούν τα δραστικά ηρεμιστικά του λαού.Και κάπως έτσι Περι ο κυρίαρχος λαός, όλοι εμείς μεταβαλλόμαστε σε δούλους που για να θυμηθούμε όπως έλεγε ο Ρουσό , η μόνη μας ελευθερία είναι η δυνατότητα να επιλέγουμε τις αλυσίδες μας, Είναι όντως θλιβερό αν περιμένουμε να έρθει καποιος άλλος να μας ελευθερώσει , γιατί αν δεχθούμε αυτή την παραδοχή επίσημα αναγνωρίζουμε ότι είμαστε σκλαβοι και το μόνο που μας απομένει και ας με πείς πεσιμιστή, είναι να αποδεχόμαστε ακριτα αυτό τον ρόλο ως άξιοι της μοίρας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖόφος, κατήφορος και στην άκρη είχα την εντύπωση ότι όλες αυτές οι δυσώδεις ειδήσεις για γυναικοκτονίες, δολοφονίες παιδιών, παιδοφιλίες, βιασμοί,κλοπές,μαχαιρώματα, που καθημερινά μας βομβαρδίζουν τα ΜΜΕ και οι τουλάχιστον ευάλωτοι πολιτες ξεχνούν ακρίβεια, παρακολουθήσεις όλο αυτον τον κατήφορο που βιώνουμε και που στην τελική είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας, μιας κοινωνίας στα τάρταρα, χωρίς ποιότητα ζωής, χωρίς προοπτική και μέλλον. Οι τελευταίες πολύ σοβαρές κατηγορίες για κακοποίηση σε δομές φιλοξενίας παιδιών είναι προφανώς σοκαριστικές , σχολεία χωρίς ψυχολόγουςχωρίς κρατική στήριξημε εκπαιδευτικούς που δεν είναι απαραίτητα και παιδαγωγοί, σχολεία που διαχωρίζουν μαθητές σε αρίστους και παρίες,διευρύνοντας τις ανισότητες, μια κοινωνία αρρωστημένη, που έχει υποστεί υπερκόπωση, αναπαραγάγοντας την θεωρία των δύο άκρων από την μιά παιδί είναι δεν καταλαβαίνει εναντίον της άλλης άποψης θα μου πείς εσύ για το δικό μου παιδί; Περι θα συμφωνήσεις πιστεύω, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΪα για να αντιληφθεί κάποιος ότι ένα παιδί που δεν θα βγεί έγκαιρα από τον κύκλο της βίας και της κακοποίησης και δεν υποστηριχθεί άμεσα και αποτελεσματικά, έχει πολύ μικρές πιθανότητες να εξελιχθεί σε ένα υγιή ψυχικά ενήλικα, είναι επακόλουθο να έχει παραβατική συμπεριφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ,τι και να γράψουμε φωνή βοώντος εν τη ερήμω, όσα και να εντοπίσουμε καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες του ελλείμματος παιδείας του νεοέλληνα, άρτος και θεάματα και στην συνέχεια κανιβαλισμός, δολοφονίες χαρακτήρων, υποκουλτούρα , τα λεγόμενα ηρεμιστικά που αφειδώς δίδονται από τα ΜΜΕ.Περι σε περιόδους κρίσης, σε περιόδους μαζικού υλικού και ηθικού ελλείμματος,το έλλειμμα δημοκρατίας μοιάζει ολο και λιγότερο να ενδιαφέρει τους πολίτες, όλο και λιγότερο να καθορίζει την διαμόρφωση της δυσαρέσκειας προκειμένου να μεταβληθεί σε ακύρωση , αποκαθηλωση του σημερινού πολιτικού σκηνικού. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας πνίγει, ο πόλεμος, η ακρίβεια, το καλάθι του φτωχού, τα επιδόματα κλεισίματος των στομάτων, η ανεγκεφαλιά των συνανθρώπων μας, η διαχεόμενη ηθική κατάπτωση, και ο τρόμος το μεγαλύτερο εργαλείο του συστήματος ως μέσου χειραγώγησης,Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η απειλή πολέμου με την Τουρκία ως ένα είδος άλλοθι για να μην ασχολούμαστε με τα καθημερινά μας προβλήματα, τις ανάγκες μας οι οποίες με αυτή την κατάσταση πλήρους τρομοκράτησης, ξεχνιούνται και μένουν ακάλυπτες, καθώς ο ατομικισμός στην κοινωνία γίνεται όλο και πιό εμφανής, του δόγματος ο σώζων εαυτόν σωθήτω, τουτέστιν κοιτάζει ο καθένας να επιβιώσει δλδ ας πεθανει η κατσίκα του γείτονα.Θα συμφωνήσεις πιστεύω ότι ζούμε σε εποχή που δεν μπορείς να αρνείσαι τις ευθύνες σου,ειδικά όταν υπάρχει μια μαζική επίθεση από παντού, από τις παγκόσμιες επιδημίες, την κλιματική κρίση, τις τρομοκρατικές απειλές για πυρηνικό πόλεμο και αφανισμό,απειλές που αναμφίβολα ο ΄άνθρωπος μουδιάζει και μαθηματικά οδηγείται σε αδράνεια, ενδεχομένως να είναι και αυτο ενταγμένο στον σχεδιασμό της παγκόσμιας τάξης. Πρέπει να εμπεδώσουμε ότι πρόκειται να διαχειριστούμε μια νέα καπιταλιστική επίθεση, ζούμε καθημερινά με την απειλή ενός Αρμαγεδώνα, ειλικρινά πιστεύω ότι η μεταχείριση και εργαλειοποίηση του τρομου , έχει ως στόχο την ποδιγέτηση και χειραγώγηση της κοινωνίας, ώστε ευρισκόμενη σε καθεστώς ΄φόβου και ανασφάλειας, να μην σηκώσει κεφάλι, δυστυχώς έχουμε και μερικούς αιθεροβάμονες που διακατέχονται από την λογική όλα θα ανατραπούν χωρίς διεκδίκηση, χωρίς σύγκρουση, κάποια δλδ στιγμή ο εκ μηχανής θεός με το μαγικό ραβδάκι θα λύσει τον γόρδιο δεσμό των προβλημάτων, χωρίς την παρουσία του ανθρώπου, δλδ Περι έχουμε την σύγκρουση της άποψης σηκωθείτε από τον καναπέ που σας καθήλωσε το σύστημα και αγωνισθείτε VS της άποψης σηκωθείτε απο΄τον καναπέ και επιλέξτε την αποχή ως διαμαρτυρία , αλήθεια Περι ποιά από τις δύο απόψεις πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει τον ρού της ιστορίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ανοίγει ο σύνδεσμος που παραθέτετε στο τέλος του άρθρου. Κρίμα! Είναι τόσο ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφή