Αυτές οι φλέγουσες ανάγκες των δυνάμεων αυτών, οι οποίες επιδίωκαν την παγκόσμια κυριαρχία, ήταν η «τύχη» των Βενιζελικών. Εμπλέχθηκαν —με το αζημίωτο— στην εξυπηρέτηση των σχεδίων αυτών κι απέκτησαν την κυριαρχία στην ελληνική πολιτική ζωή για όλο το διάστημα που ο προτεσταντικός σχεδιασμός κυριαρχεί στον κόσμο. Η αρχή τής συνεργασίας τους ξεκίνησε στην εποχή που οι Προτεστάντες είχαν βάλει στο «στόχαστρό» τους την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Χρηματοδοτούσαν την ολοκληρωτική διάλυση της πιο πλούσιας αυτοκρατορίας στον κόσμο. Τη χρηματοδοτούσαν, γιατί απλούστατα δεν είχαν τις δυνάμεις να τη διαλύσουν με στρατιωτικό τρόπο και στη συνέχεια να την κατακτήσουν. Για να το καταφέρουν αυτό, θα έπρεπε η αυτοκρατορία αυτή να οδηγηθεί στην «αυτοκτονία» …Να διαλυθεί και στη συνέχεια να «ρυθμιστεί» εκ νέου ολόκληρη η περιοχή με βάση τα συμφέροντά τους. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για εξώθησή της στην «αυτοκτονία».
Βασική προϋπόθεση αυτής της «αυτοκτονίας» ήταν το «ξήλωμα» του Ελληνισμού, ο οποίος ήταν ένας από τους πλέον βασικούς και σταθερούς «πυλώνες» τής αυτοκρατορίας αυτής …Ένας πανίσχυρος παράγοντας, ο οποίος τους ανταγωνίζονταν σε μία περιοχή, την οποία τη θεωρούσαν ζωτική για τα συμφέροντά τους. Αυτός ο Ελληνισμός έγινε ο στόχος τους. Δεν ήθελαν οι Προτεστάντες τους Έλληνες και γενικότερα τους χριστιανούς στα «πόδια» τους, την εποχή που όλα έδειχναν ότι η βιομηχανική ανάπτυξη θα συνδεόταν απόλυτα με τον τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο τής Μέσης Ανατολής …Δεν μπορούσαν να τους ανταγωνιστούν, και μάλιστα έχοντας το πλεονέκτημα του ελέγχου των πετρελαίων.
Δεν χρειάζεται να εμβαθύνουμε πολύ στην ιστορία, για να καταλάβουμε εκ των αποτελεσμάτων τι ακριβώς συνέβη. «Βλέποντας» ΟΛΟΙ μας εκ των υστέρων αυτά, τα οποία οι Προτεστάντες «έβλεπαν» εκείνη την εποχή, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικός για τα σχέδια της παγκόσμιας εξουσίας τους ήταν ο έλεγχος της περιοχής. Όταν —ακόμα και σήμερα— το σύνολο της πολιτικής των ιμπεριαλιστών περιστρέφεται γύρω από τον έλεγχο της περιοχής αυτής, αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό ήταν γι’ αυτούς ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο αυτόν, όταν δεν τον είχαν …Όταν ο έλεγχος αυτός βρισκόταν στα χέρια τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του πιο μορφωμένου και οικονομικά πιο δραστήριου κοινωνικού της μέλους, που ήταν ο Ελληνισμός. Γι’ αυτόν τον λόγο επεδίωξαν το «ξήλωμα» του μορφωμένου Ελληνισμού από την περιοχή …Το γκρέμισμα της Ρωμιοσύνης από τον «θρόνο» της.
Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε ο Ελληνισμός να οδηγηθεί σε μοιραία σφάλματα …Σφάλματα, τα οποία θα τον έφερναν σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους τοπικούς πληθυσμούς …Σφάλματα, τα οποία θα έβαζαν «φωτιά» σε ολόκληρη την περιοχή και θα «πυρπολούσαν» στην κυριολεξία την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην οθωμανική της μορφή. Θα έπρεπε να γίνουν εγκλήματα, τα οποία θα εξέθεταν τον Ελληνισμό και θα έκαναν προβληματική την παρουσία του στην περιοχή. ΣΕ ΑΥΤΟ το σημείο αναζητούμε την «υπηρεσία» που τους πρόσφεραν οι Βενιζελικοί …Στη διατάραξη των σχέσεων του ελληνικού στοιχείου με τους υπόλοιπους πληθυσμούς τής αυτοκρατορίας. Μυούμενοι οι Βενιζελικοί στα σχέδια των Προτεσταντών —και δηλώνοντας την «προτίμησή» τους προς αυτούς—, ανέλαβαν να τους βοηθήσουν …Να τους βοηθήσουν με το «αζημίωτο» και βέβαια με αντιπαροχή τη δική τους κυριαρχία στην Ελλάδα για ΟΛΟ το διάστημα της Προτεσταντικής Εποχής…
…ΑΥΤΩΝ τα σχέδια εξυπηρέτησε η προβοκατόρικη εισβολή τού ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία …Με τις «ευλογίες» των Γερμανών εισέβαλε στη Μικρά Ασία και με τις εγκληματικές του δραστηριότητες —που ΠΑΝΤΑ κάνει ένας στρατός εισβολής για την ασφάλειά του— έκανε μισητό το ελληνικό στοιχείο στους υπόλοιπους «συγκάτοικούς» του. Σχέσεις αιώνων καταστράφηκαν μέσα σε λίγους μήνες. Αυτό ήταν το σχέδιο και —όπως αποδείχθηκε— αρκούσε, για να «ξηλωθούν» οι ελληνικοί πληθυσμοί. Όμως, αυτή η τεράστια προβοκάτσια απαιτούσε και τεράστια ΠΡΟΔΟΣΙΑ από την πλευρά των Ελλήνων, εφόσον έθετε σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση του Ελληνισμού …Του παγκόσμιου Ελληνισμού, ο οποίος εκείνη τη στιγμή θα συγκέντρωνε το μίσος και την αντιπάθεια των πάντων. Γιατί απαιτούσε προδοσία; …Γιατί ήταν μια αυτοκτονική ενέργεια, η οποία δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ στρατηγικό νόημα. Ακόμα κι αν επιτυγχανόταν το «όραμα» των Βενιζελικών για «Μεγαλύτερη Ελλάδα», αυτό θα αποτελούσε μια τεράστια συρρίκνωση της ελληνικής δύναμης και παρουσίας σε ένα μεγάλο μέρος τού Πλανήτη.
Απλά, για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να σκεφτεί ένα απολύτως αντίστοιχο παράδειγμα. Είναι σαν να εισβάλει ο ισραηλινός στρατός στις ΗΠΑ και με εγκλήματα να θέσει σε κίνδυνο ολόκληρη τη σημερινή ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα των ΗΠΑ …Την κυρίαρχη κοινότητα των ΗΠΑ, η οποία ελέγχει το σύνολο της πολιτικής και της οικονομικής δραστηριότητας στο κράτος αυτό. Γιατί να το κάνει αυτό ο ισραηλινός στρατός; …Για να διπλασιάσει το μικρό μέγεθος του Ισραήλ …Και το διπλάσιο του «μικρού», πάλι «μικρό» είναι. Γιατί με την ενέργειά του αυτή να καταστρέψει ένα κράτος-«παγκόσμιο παίκτη» —το οποίο με την πολιτική του μέσα στον χρόνο ευνοεί και προστατεύει το ίδιο το Ισραήλ ως κράτος— και ταυτόχρονα να δημιουργήσει συνθήκες διωγμού ΟΛΩΝ των Εβραίων των ΗΠΑ; …Για να χάσουν οι Εβραίοι μεγιστάνες των ΗΠΑ τον παγκόσμιο ρόλο τους; …Για να χάσουν τις κολοσσιαίες περιουσίες τους —οι οποίες τους επιτρέπουν να γίνονται ευεργέτες τού Ισραήλ— και ν’ «αποζημιωθούν» με μια εργατική κατοικία στο Ισραήλ, και θέση εργασίας στα Κιμπούτς;;;…
…Αυτό ήταν που έκανε το ελληνικό κράτος εις βάρος τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας …Αυτό ήταν που έπαθαν —εξαιτίας του κράτους αυτού — οι πλούσιοι Έλληνες της αυτοκρατορίας αυτής …Αυτό ήταν που έπαθαν οι Ρωμιοί, οι οποίοι με τη δύναμή τους έλεγχαν ένα μεγάλο μέρος τού Κόσμου και επηρέαζαν στην κυριολεξία την πορεία τής ανθρωπότητας. Ένας Ελληνισμός χιλιάδων χρόνων κυρίαρχης παρουσίας στην περιοχή απειλούνταν με γενικό αφανισμό, εξαιτίας τού «λάθους» τής ηγεσίας τού ελληνικού κράτους. Ο ελληνικός στρατός κατέστρεψε τον μηχανισμό εκείνο, ο οποίος έδινε τη δύναμη στη Ρωμιοσύνη να είναι από τις κυρίαρχες δυνάμεις στον Πλανήτη. Ο ελληνικός στρατός μπλέχτηκε σε μια σύγκρουση με τους επίσης ελεγχόμενους —από τους Προτεστάντες— Κεμαλιστές, οι οποίοι κατέστρεψαν τα πάντα στην περιοχή. Αυτή ήταν η «αυτοκτονία» τού Ελληνισμού, κι αυτό ΔΕΝ έγινε τυχαία.
Αυτό ήταν που επεδίωκαν οι Προτεστάντες και το πλήρωναν όσο-όσο σ’ αυτούς που μπορούσαν να τους το προσφέρουν. Γι’ αυτόν τον λόγο στο δικό τους βαλκανικό «βασίλειο» —των Προτεσταντών βασιλέων Γκλύξμπουργκ— θα έδιναν την εξουσία σε όποιον τους εξασφάλιζε το «λάθος» αυτό. ΕΔΩ μπαίνουν στο «κάδρο» οι Βενιζελικοί. Γνώριζαν τις ανάγκες των «αφεντικών» τους κι έσπευσαν να πλειοδοτήσουν σε προσφορά. Αυτοί —και για το προσωπικό τους κέρδος— ΠΡΟΔΩΣΑΝ τον Ελληνισμό και μεθόδευσαν τη σύγκρουση μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία …Από την ίδια «τσέπη» πληρώνονταν καί οι Βενιζελικοί καί οι Κεμαλικοί …Τα ίδια «αφεντικά» πλήρωναν καί τους κομμουνιστές τής Ελλάδας καί τους κομμουνιστές τής Μικράς Ασίας. Όλοι αυτοί συνέθεταν ένα «εκρηκτικό» μίγμα συνωμοτών, που τελικά κατάφεραν και «στρίμωξαν» τον Ελληνισμό, διαλύοντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Όλα ήταν από την αρχή σχεδιασμένα και συμφωνημένα …Το πώς θα γίνουν αυτά και ποιοι θα τα «χρεωθούν». Αυτό ήταν βασικό, γιατί πάντα ο προδότης θέλει να έχει εξασφαλισμένη την επιβίωσή του. Οι προδότες τού Ελληνισμού απαιτούσαν να παραμείνουν στην Ελλάδα —κι ανάμεσα στους Έλληνες— και αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο μετά τον ορατό τους ρόλο στο μεγάλο «μακελειό». Γι’ αυτόν τον λόγο υπήρχε μια περίπλοκη μεθόδευση, η οποία θα «έσβηνε» σ’ έναν βαθμό τα «ίχνη» τους. Τα πάντα ήταν προσυμφωνημένα από την αρχή και θα γίνονταν με τη βοήθεια των «αφεντικών» …Οι Γερμανοί θα έβαζαν τους Βενιζελικούς να μεθοδεύσουν αυτήν την εισβολή, η οποία εκ του σχεδιασμού προβλεπόταν ν’ «αποτύχει», εφόσον το ζητούμενο ήταν οι συνέπειες της αποτυχίας της. Πριν από αυτήν την επέμβαση, όμως, θα έπρεπε να γίνει μια προεργασία εντός τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και αυτήν την προετοιμασία θα την αναλάμβαναν οι κομμουνιστές σε ένα επίπεδο μη εθνικό και άρα μη ορατό.
Οι Έλληνες του Πόντου την «πάτησαν» απ’ τους πρώτους, γιατί τους έκαναν «σάντουιτς» οι προδότες. Σε πρώτη φάση τούς παρέσυραν εθνικιστές, οι οποίοι πληρώνονταν από τους Προτεστάντες και με μέσον τη χριστιανική θρησκεία τούς έβαζαν να στρέφονται εναντίον των μουσουλμάνων με τις «πλάτες» τής τσαρικής «αδερφής» Ρωσίας. Στη συνέχεια τη «σκυτάλη» την πήραν οι κομμουνιστές, λόγω της «επαφής» τους με τη σταλινική Σοβιετική Ένωση. Λόγω της γειτνίασης με τη Σοβιετική Ένωση, οι πληθυσμοί τού Πόντου ήταν «ευάλωτοι» στις κομμουνιστικές υποσχέσεις και προβοκάτσιες …Τους παρέσυραν οι «σύντροφοι» σε δήθεν βενιζελικά εθνικιστικά οράματα, τα οποία διατηρούνταν «ζωντανά» και τα οποία μυστηριωδώς θα επιτυγχάνονταν με τις κομμουνιστικές «πλάτες». Πήραν όπλα όταν ΔΕΝ έπρεπε να τα πάρουν και αυτό το διέδωσαν οι ίδιοι που τους τα έδωσαν. Όταν παρασύρθηκαν και ήρθαν σε σύγκρουση με το μουσουλμανικό στοιχείο, τους «άδειασαν» οι κομμουνιστές και την «πάτησαν». Μετά ήταν θέμα χρόνου ο «ξεριζωμός». Γι’ αυτόν τον λόγο στην πλατεία Ταξίμ και στο μνημείο για την Ανεξαρτησία τής Τουρκίας πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει «πίσω» από τον Κεμάλ ο Βοροσίλοφ και ο Φρούνζε…
…Στημένα ήταν όλα αυτά …Γι’ αυτόν τον λόγο υπήρχε η φαινομενικά ανεξήγητα μεγάλη δραστηριότητα των Προτεσταντών στον μακρινό Πόντο. Ο Πόντος είχε επιλεγεί για πολύ συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους είχαν διακρίνει οι Προτεστάντες. Ο Πόντος ήταν χρήσιμος γι’ αυτούς, γιατί εκεί συνέβαινε το εξής μοναδικό για την αχανή Οθωμανική Αυτοκρατορία: …Ο Πόντος ήταν το μοναδικό μέρος τής πολύθρησκης αυτοκρατορίας, το οποίο «ακουμπούσε» στην πανίσχυρη ΟΜΟΘΡΗΣΚΗ και ΟΜΟΔΟΞΗ του Ελληνισμού Ρωσία. Η ισχύς τής Ρωσίας και η θρησκευτική της «συγγένεια» με τον Ελληνισμό τού Πόντου ήταν τα στοιχεία εκείνα, τα οποία έκαναν τον Πόντο χρήσιμο για τους Προτεστάντες. Ήταν χρήσιμος, γιατί εκεί μπορούσαν να καλλιεργήσουν σε κάποιους αφελείς Ρωμιούς τού Πόντου θρησκευτικές κι εθνικές «φαντασιώσεις» …«Φαντασιώσεις», οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εμφυλιοπολεμικού τύπου σύγκρουση με τις υπόλοιπες θρησκευτικές κοινότητες, πράγμα το οποίο ήταν και το ζητούμενο γι’ αυτούς. Εκεί κάποιοι χριστιανοί αισθάνονταν ότι είχαν «πλάτες» και δοκίμαζαν να κάνουν ή να διεκδικήσουν πράγματα, τα οποία σε άλλες περιοχές τής αυτοκρατορίας δεν θα τα επιχειρούσαν ποτέ. Εκεί οι Προτεστάντες, ξοδεύοντας άπειρο χρήμα, προσπάθησαν να καλλιεργήσουν ακόμα κι «ανάρμοστες» ιδεολογικά «επαφές» μεταξύ Ποντίων εθνικιστών και Σοβιετικών κομμουνιστών.
Αυτές οι ιδιομορφίες τού Πόντου θα μπορούσαν να τον μετατρέψουν σε μια «Αχίλλειο Πτέρνα» τής αυτοκρατορίας —όπως κι έγινε—. Οι Προτεστάντες, μετά από τις θρησκευτικές πλήρωναν και τις κομμουνιστικές δήθεν συνωμοσίες από τις δύο πλευρές των συνόρων …Αυτοί ήταν που πλήρωναν τους εθνικιστές τού Πόντου να παίζουν αντι-ισλαμικά παιχνίδια ακόμα και με τη βοήθεια των κομμουνιστών. Ο «κύβος» είχε πλέον ριχθεί …Είχαν βρει το ιδανικό σημείο να «επενδύσουν» και να επιχειρήσουν τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γι’ αυτόν τον λόγο ο μακρινός για τη Γερμανία Πόντος έγινε τόσο σημαντικός για την εξωτερική της πολιτική.
Όλος ο σχεδιασμός τής πολιτικής αυτής εστίαζε στην πρόκληση εσωτερικής σύγκρουσης των δυνάμεων της αυτοκρατορίας. Μόνον με τον τρόπο αυτόν μπορούσαν να τη διαλύσουν …Μόνον με τη σύγκρουση των δύο πιο ισχυρών θρησκευτικών κι εθνικών της στοιχείων. Όταν προκλήθηκε ο διχασμός στον Πόντο και δημιουργήθηκε το επιθυμητό «κλίμα» —το οποίο βέβαια το μεγέθυνε η προτεσταντική προπαγάνδα— μπήκε στο «κάδρο» η Ελλάδα και βέβαια ο ελληνικός στρατός. Με τον τρόπο αυτόν προκάλεσαν τη γενική σύγκρουση μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων, για να δρομολογήσουν τις εξελίξεις που τους βόλευαν. Προκάλεσαν σύγκρουση μεταξύ τής μουσουλμανικής κεφαλαιοκρατίας και της χριστιανικής αστικής τάξης τής αυτοκρατορίας, διαλύοντας τον κοινωνικό της «κορμό». Προκάλεσαν την εσωτερική σύγκρουση μεταξύ μειονοτήτων, η οποία θα οδηγούσε στη διάσπαση της αυτοκρατορίας …Αυτό, το οποίο έκαναν πολλά χρόνια μετά και στη Σοβιετική Ένωση του Γκορμπατσόφ, τη Γιουγκοσλαβία τού Τίτο κλπ. …Δικός τους ήταν ο βρόμικος Κεμάλ και το ίδιο ίσχυε κι απ’ την απέναντι πλευρά με τον Βενιζέλο …Προτεστάντες καθοδηγούσαν τον Κεμάλ και οι ίδιοι καθοδηγούσαν και τον Βενιζέλο …σε μια σύγκρουση χωρίς νικητή, η οποία όμως θα είχε δύο «χαμένους» και οι οποίοι θα πήγαιναν ο καθένας στη μικρή και φτωχική «γωνιά» του …Από τη μία πλευρά ο «ηγέτης» τής πλευράς των μουσουλμάνων κι απ’ την άλλη ο «ηγέτης» τής πλευράς των χριστιανών …Από τη μία πλευρά η εκβιαζόμενη «αδερφή» κι απ’ την άλλη ο «ξυπόλητος», ο οποίος ήθελε να γίνει πλούσιος.
Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος μυστικές πληροφορίες, για να καταλάβει την προδοσία τού Βενιζέλου …Μπορεί να το καταλάβει κι εμμέσως από τα παράπλευρα φαινόμενα που την αφορούν …Αυτό αποδεικνύεται από τη στάση των Βενιζελικών στη διαχείριση αυτής της εισβολής …Αυτοί, οι οποίοι τη μεθόδευσαν, στη συνέχεια αποτραβήχτηκαν και την άφησαν στους αντιπάλους τους να τη διαχειριστούν …Αυτοί, οι οποίοι έκαναν αναρίθμητα πραξικοπήματα για ν’ αρπάξουν την εξουσία όταν κανένας δεν τους ήθελε, άφησαν την εξουσία τους στους αντιπάλους τους, όταν στις πιο κρίσιμες εκλογές είχαν πάρει περισσότερες ψήφους από εκείνους …Με κερδισμένες εκλογές, οπλισμένοι σαν «αστακοί» και με τις «πλάτες» των Προτεσταντών, την «κοπάνησαν» από την Ελλάδα. Πόσο πραγματικό μπορεί να είναι αυτό; Αυτοί, οι οποίοι «οραματίστηκαν» τη «Μεγάλη Ελλάδα» σαν σύγχρονοι «Μεγαλέξανδροι», άφησαν στους αντιπάλους τους τη «δόξα»;;;…
…Άφησαν το «όραμά» τους να το «καρπωθούν» άλλοι; …Άφησαν να «θριαμβεύσουν» άλλοι; Γίνονται αυτά; …Γίνονται, αν ξέρεις τον σχεδιασμό. Αν ξέρεις ότι η «εισβολή» είναι εξ’ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία, αφήνεις τον «μουντζούρη» σ’ αυτούς που θεωρείς αντίπαλους κι εχθρούς σου. Κάνεις αυτά, τα οποία προβλέπονται από τον ρόλο σου και μετά την «κοπανάς», περιμένοντας εκ του ασφαλούς να την «πατήσουν» οι αφελείς, οι οποίοι ανέλαβαν να πραγματοποιήσουν αυτό, το οποίο εξ’ αρχής ήταν λάθος …Αυτό είναι που κάνεις, εάν γνωρίζεις εξ’ αρχής την τελική προδοσία των ξένων «προστατών» τής ελληνικής εισβολής …Εάν γνωρίζεις αυτά, δηλαδή, τα οποία γνώριζαν οι Βενιζελικοί ότι θα συμβούν, πριν αυτά συμβούν. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό, το οποίο όλοι δυστυχώς —και εκ των υστέρων— γνωρίζουμε …Το έγκλημα αυτό, το οποίο δρομολόγησαν οι Βενιζελικοί, το πλήρωσαν με κρεμάλες οι πολιτικοί τους αντίπαλοι.............
Ένας ολόκληρος αιώνας πέρασε από τότε και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα …Το Βερολίνο «σχεδιάζει» και οι Βενιζελικοί από την Ελλάδα απλά «εκτελούν» …Εκτελούν στην κυριολεξία τον Ελληνισμό …Ανοίγουν «Κερκόπορτες» κι αφήνουν τα ξένα «αφεντικά» τους να αλώνουν τα «φρούρια» του Ελληνισμού. Λειτουργούν ως διασπαστικές «πέμπτες φάλαγγες» εκεί όπου χρειάζεται καθολική άμυνα. Από τον Λίμαν Φον Σάντερς και τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι τη Μέρκελ και τον Κούλη η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο κι απαράλλαχτο τρόπο....
Traianou.gr
