Τελικά η μεγαλύτερη παρενέργεια της νόσου είναι ή όξυνση της ηλιθιότητας αυτών, που —λόγω μεγάλης «επαφής»— τη διαχειρίζονται. Το μόνο υψηλό «τείχος», που χτίζεται στην κοινωνία, είναι αυτό της ανοησίας. Πώς είναι δυνατόν να πείσεις τους πολίτες να πάνε να εμβολιαστούν, όταν δεν ξεκινάς καν τις διαδικασίες που οδηγούν στην πειθώ; …Όταν τα απολύτως ελεγχόμενα καθεστωτικά ΜΜΕ όχι μόνον ΔΕΝ ανοίγουν τον δημόσιο επιστημονικό διάλογο, αλλά επιλέγουν να λειτουργούν αφοριστικά για όλους όσους έχουν την αντίθετη άποψη; …Όταν ένα μεγάλο μέρος τού επιστημονικού κόσμου «φιμώνεται» και χαρακτηρίζεται από τον αυτιστικό Κούλη σαν «ψεκασμένοι», είναι φανερό ότι ΔΕΝ υπάρχει διάλογος …Όταν ένα μεγάλο μέρος τής κοινωνίας χαρακτηρίζεται από τον κρατικοδίαιτο —ελέω οικογενειοκρατίας— Κούλη σαν «τζαμπατζήδες», είναι φανερό ότι ΔΕΝ υπάρχει διάθεση συνεννόησης, προκειμένου όχι μόνον να βρεθεί, αλλά και να εφαρμοστεί η καλύτερη δυνατή επιλογή.
Σ’ αυτήν την περίπτωση μιλάμε για ΧΟΥΝΤΑ …Άτυπη, αλλά σε κάθε περίπτωση ΧΟΥΝΤΑ. Όταν δεν επιτρέπεται ν’ ακουστεί ο αντίλογος, μιλάμε για το περίφημο «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Με τον τρόπο αυτόν φτάνουμε στο «δια ταύτα» και στην πεμπτουσία τής ηλιθιότητας: …Πώς είναι δυνατόν να μιλάς για «υποχρεωτικό» εμβολιασμό των πάντων και ο ίδιος να κρύβεσαι πίσω από νόμους, οι οποίοι «εξασφαλίζουν» το ακαταδίωκτο; …Πώς είναι δυνατόν να θέλεις να κατέχεις όλα τα δικαιώματα της εξουσίας, χωρίς ν’ αναλαμβάνεις τα κόστη της; …Πως είναι δυνατόν ν’ αναγκάζεις τον πολίτη να κάνει κάτι, το οποίο ο ίδιος πιστεύει πως είναι εις βάρος τής ύπαρξής του και εσύ να μην έχεις την παραμικρή ευθύνη; …Είσαι «υπεύθυνος» γι’ αυτόν όταν τον διατάζεις, και τον αφήνεις μόνο του —με την προσωπική του ευθύνη— όταν κάτι δεν πάει καλά;
