Kαι δεν είναι μόνο ο συγκεκριμένος ....Παντού σε όλη την Ελλάδα υπάρχει ασχήμια. Άνθρωποι χωριάτες. Βαρεμένοι. Χωρίς γούστο. Χωρίς ίχνος αισθητικής. Ότι αρπάξουν. Κλίκες παντού. Η αναζήτηση του ωραίου κάτι άγνωστο.

 

Είχα επισκεφτεί ένα μέρος πριν αρκετά χρόνια κάπου βόρεια της Ελλάδος.... Μου είχαν κάνει εντύπωση τα πανέμορφα Πλατάνια. Αυτά τα πλατάνια με την ολόδροση ομορφιά τους ήταν το καμάρι της συγκεκριμένης πόλης για πάρα πολλές δεκαετίες. Λίγο ο Καλλικράτης, λίγο τα μνημόνια...οι κάτοικοι πίστεψαν τα λόγια ενός κομπλεξικού αριβίστα για Δήμαρχο. Τα τελείωσε τα πλατάνια. Το κλάδεμα χειρότερο της φωτογραφίας. Εδώ και χρόνια βλέπεις ένα αίσχος. Ένα έρημο τοπίο. Η αστεία δικαιολογία του ήταν ότι τα πλατανάκια ήταν άρρωστα. Πράγμα ψευδές....

Μια διαπίστωση. Αποκαλυπτική και ανατριχιαστική. Η Ελλάδα έχει σκληρό κόσμο. Έχει τρομακτική σκατίλα στα σπλάχνα της. Θες ο εμφύλιος; Λίγο η τουρκοκρατία; Μα τι εμφύλιο έζησε ένας 35αρης; Ένας 40άρης; Μνημόνια ζούμε, τρέμουμε με την ημι-τριτοκοσμική καθημερινή κατάσταση και όλα βαίνουν καλώς με μια απάνθρωπη υποκρισία.  

Αν βάλουμε και όσους μας κουβαλήθηκαν τις τελευταίες 3 δεκαετίες??? Εφιαλτικό κοκτέιλ...ωχ αδερφέ μου....!