Μιλάμε για επανάσταση! Για ένα αριστούργημα!
Έλα πες μου. Ποιο κλαμπάκι θα βάλει τέτοια μουσική; Που; Πότε; Με ποιους; Αφού δεν υπάρχει κουλτούρα. Ποιος ραδιοφωνικός σταθμός; Τίποτα απολύτως. Τι παίζουν; Τις ίδιες μαλακίες για χρόνια. Ότι πει το πολιτικό καθεστώς. Αποτέλεσμα; Καταθλιπτική χώρα και συνάμα βάρβαρη. Μελωδία έγιναν οι φωνές από κάτι ατάλαντα τραβέλια με Τattoo ή χωρίς που προωθούν την βία. Την φτήνια. Οσο αισθανόμαστε ανώτεροι και προσπαθούμε να οδηγήσουμε τη μουσική, τόσο μας οδηγεί σε αδιέξοδο, σαν αυτό που ζούμε σήμερα. Αντίθετα, όταν μας οδηγεί η μουσική, αισθανόμαστε την ευδαιμονία της.
Αυτό με την μουσική ειδικά των Tattoo ξεκίνησε με τα μνημόνια. Με το πρώτο μνημόνιο του Παπανδρέου...τότε που υπό την προστασία των ροπαλοφόρων του ΚΚΕ υπογραφόταν η είσοδος στο ΔΝΤ. Η είσοδος στην κόλαση.
Θα τα πούμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου