Μια no name country.

Μια no name country. Το είδαμε στους Ολυμπιακούς όταν οι αθλητές δεν είχαν ο εθνόσημο και δεν ακούστηκε κιχ. Ένα οικόπεδο ευκαιρίας για τους τοκογλύφους. Τους τυχοδιώκτες. Τους απατεώνες. Τους λάθρο. Τις Μ.Κ.Ο. Τα λαμόγια. Αυτές οι φωτιές δεν είναι τυχαίες. Δεν μπορεί να είναι σε τόσες πλούσιες περιοχές. . Είναι γεγονός ότι από την στιγμή που χώρα ανήκει σε ξένα διευθυντήρια, δεν υπάρχει καμία εθνική υπόσταση. Αυτοί που ΑΝΟΙΞΑΝ τις κερκόπορτες πριν χρόνια, γνωρίζουν και τους εμπρηστές……..Ο Μητσοτάκης μάλλον θα φύγει. Μάλλον Θα αποχωρήσει. Δεν είχε και δεν έχει άλλες δυνάμεις. Οι φωτιές είναι μια έξοδος….Έκανε τα δώρα στο Αιγαίο, αύξησε το έλλειμα, πλημμύρισε ως νέος Τσίπρας με νέους λαθρομετανάστες την επικράτεια, έφερε εργασιακό μεσαίωνα, έκλεισε χιλιάδες επιχειρήσεις με τα λοκντάουν, παρέδωσε σε μπατίρηδες κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες της οικογενείας εκατοντάδες εκατομμύρια εις βάρος του λαού και μάλλον θα αποχωρήσει…Ο γόνος έχει προκαλέσει τρόμο παντού. Πραγματικός σαμποτέρ. Το Βερολίνο ψάχνει αντικαταστάτη για τα μάτια του κόσμου και ψάχνει το timing… …οι βορειοκορεατικές δημοσκοπήσεις δεν έχουν δυνάμεις…

Τα αντιπλημμυρικά, τα αντισεισμικά και τα αντιπυρικά έργα, μας είναι άγνωστα. Άρα? Και οι φωτιές αναμενόμενες. Σπίτια καίγονται και τα πυροσβεστικά είναι ανύπαρκτα. Καναντέρ μας λένε και κάτι γερασμένα καναντέρ μιας άλλης εποχής βλέπουμε. Σαν τους ζητιάνους ζητήσαμε από τους “κομμουνιστές” Ρώσους το διαφημισμένο Beriev Be-200. Μας το έφεραν με προβλήματα. Πέταξε για λίγο και τώρα “κάπως” ξεκουράζεται. Γάλλοι, Ρουμάνοι και Ισραηλινοί μες την τρελή χαρά έρχονται να μας βοηθήσουν……Σχέδιο για την προστασία των δασών μας ποτέ μας δεν είδαμε. Ποτέ μας δεν ακούσαμε. Τα τελευταία χρόνια σχέδια για πλειστηριασμούς έχουμε, φόρους πληρώνουμε και για μίζες ακούμε.

 Κόσμος φεύγει με με τις πιτζάμες από σπίτια του νύχτα με πορεία το άγνωστο. Αστυνομικοί χτυπάνε με φωνές με τσαμπουκά τα κουδούνια. Όσοι δεν συμμορφώνονται, έρχονται οι χειροπέδες. Το ανακριτικό. Οι εικόνες δεν ψεύδονται. Πορτρέτα ανδρών και γυναικών διαφόρων ηλικιών χαμένα σε σκέψεις. Φωνές και κραυγές. Το μυαλό μας σε συνθήκες ξεριζωμού. Τρόμος. Όπως τότε με την Μικρά Ασία. Με την κατοχή. Μα, είναι μια κατοχή η σημερινή. ΄’Εχει ανασφάλεια, άγχος και πόνο. Η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια έχει θέμα. Είναι τσακωμένη με τον εαυτό της. Είναι πισώπλατα μαχαιρωμένη από τα ίδια της τα παιδιά που άνοιξαν τις κερκόπορτες. Εννοείται ότι ανθρώπινο χέρι βρίσκεται πίσω από τους εμπρησμούς. 150 εστίες σε όλη τη χώρα, σε μόλις μια μέρα δεν είναι τυχαίες….Όλα θα φανερωθούν. Ο χρόνος…είναι αμείλικτος…

Λίγο ακόμα και ο σχεδιασμός θα φανερωθεί...

Και βλέπω έναν τύπο με στρατιωτικό βάδισμα, με γκρι καμπαρντίνα, με μαύρες μπότες να μου κάνει νόημα να σταματήσω....μου ζητά έγγραφα που δεν τα έχω...είναι χειμώνας.. Το ανακριτικό με περιμένει...( ψάχνουν πραξικόπημα)

 ...μπροστά με αναμμένο Πυρσό το Ισραήλ του σιωνιστή Μπουρλά και πίσω όλες οι χώρες με πρωθυπουργούς ανέμελους Κούληδες..με επιστήμονες Τσιόρδες…όπου τα πρώτα τους υπερήφανα επιστημονικά βήματα έγιναν σε σκοτεινά σιωνιστικά νοσοκομεία της Βοστώνης. Επιστήμονες φανατικούς της ανοιχτής κοινωνίας. Της πολυφυλετικής κοινωνίας….Δηλαδή κάτι σαν σταυροφορία με την σάλπιγκα ( ΜΜΕ) να είναι πολεμική, δραματική και αποκαλυψιακή…να σπέρνει τρόμο και πανικό στις ψυχές. Να έχεις να διαλέξεις μοναχά έναν μονόδρομο….διαφορετικά απαιτείται “δράση και θεραπεία”. Μας το είπε εξάλλου και ο Μητσοτάκης στο Συνέδριο για την Ψυχική Υγεία…… απαιτείται “δράση και θεραπεία” 

Αυτή η κατάσταση σε οδηγεί σε ένα στενάχωρο και καταθλιπτικό γραφείο με βαρετή διακόσμηση. Όσο περνά η ώρα το γραφείο σκοτεινιάζει. Πρόσωπα της μεταπολίτευσης εμφανίζονται. Δεν μιλάνε. Είναι ψυχρά. Δίπλα καθιστός ο Κούλης. Χαμογελαστός σαν σκιάχτρο να σου λέει ότι ο κόσμος δεν είναι ένα μέρος χαρούμενο όσο θα μπορούσε να είναι... Η μυρωδιά του χώρου όλο και πιο καταθλιπτική. Αποστειρωμένη. Ένα ταξίδι στο πουθενά. Μια περιπέτεια χωρίς τέλος...