Ηρθε η ώρα οι Εβραίοι να ετοιμάσουν ξανά τις βαλίτσες τους.
Αυτήν την φορά όμως πραγματικά……για πραγματικό ταξίδι στη Γη τής Επαγγελίας.
Με τις κλωτσιές θα φύγουν από τη χριστιανική επικράτεια !!!
Για τους αρχαίους Έλληνες η έννοια της φιλοξενίας ήταν ιερή …Τόσο Ιερή, που προστατευόταν από τον Ιδιο τον Δία …Από τον Ιδιο τον Πατέρα των Θεών τού Ολύμπου. Αυτός ο Θεός αναλάμβανε την τιμωρία εκείνων, οι οποίοι δεν σεβόταν τις αρχές τής φιλοξενίας και η οποία αποτελούσε τον μέγα δείκτη ποιότητας της ελληνικής πολιτισμικής επιλογής …Τον αλάνθαστο εκείνον «δείκτη», ο οποίος έδειχνε σ’ ολόκληρο τον κόσμο την πολιτισμική τους αξία και την αυτοπεποίθησή τους σ’ ό,τι αφοράτην οποιαδήποτε εξωτερική «πρόκληση», η οποία έφτανε έξω από την «πόρτα» τους …Έδειχνε την πολιτισμική τους αξία και την προσωπική τους αρετή, η οποία συνδεόταν με τη θρησκεία τους και άρα και με τον ίδιο τον Δία …Τον Δία, ο οποίος «απαιτούσε» από τους ανθρώπους να είναι φιλόξενοι.Οπως αντιλαμβανόμαστε, ο θείος «εξαναγκασμός» των ανθρώπων —με την «υποχρέωση» να είναι φιλόξενοι— «φορτώνει» με ακόμα μεγαλύτερο «φορτίο» εκείνους, οι οποίοι ευνοούνται απ’ αυτόν τον εξαναγκασμό. Γι’ αυτόν τον λόγο για τους Έλληνες χειρότερος ακόμα κι απ’ τον πιο σκληρό κι αφιλόξενο άνθρωπο, ο οποίος ήταν «ανυπάκουος» απέναντι στον Θεό, ήταν ο ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ φιλοξενούμενος, ο οποίος «εξέθετε» τον ίδιο τον Θεό. Έάν ο αφιλόξενος άνθρωπος ήταν ένα άθλιο υποκείμενο, που δεν έπρεπε να τον εκτιμάς και να τον συναναστρέφεσαι, ο κακός φιλοξενούμενος ήταν για να τον «κρεμάσεις ανάποδα». Γιατί; …Γιατί ο απλά αφιλόξενος άνθρωπος δεν επηρέαζε με τη συμπεριφορά του κανέναν άλλον, παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό …Μόνον στον εαυτό του και στην εικόνα του έκανε κακό με τη συμπεριφορά του. Αντίθετα ο κακός φιλοξενούμενος με τη συμπεριφορά του απειλούσε την «κουλτούρα» τού ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ο κακός φιλοξενούμενος έθετε υπό αμφισβήτηση ολόκληρη την «κουλτούρα» τής φιλοξενίας …Εθετε υπό αμφισβήτηση την ίδια τη Θεία «Εντολή» περί της ορθότητας της φιλοξενίας. Απλά πράγματα. Ένας άνθρωπος, που δεν ανοίγει την πόρτα του σ’ έναν συνάνθρωπό του, ο οποίος βρίσκεται στην ανάγκη, είναι απλά ένας κακός άνθρωπος, τον οποίο όλοι έχουν δικαίωμα να κατακρίνουν, αλλά δεν κάνει κακό στην κοινωνία και τον πολιτισμό της.
Αντίθετα ένας κακός φιλοξενούμενος, ο οποίος θα μπει στο σπίτι ενός καλού ανθρώπου και θα βιάσει τα παιδιά του και θα σκοτώσει τον ευεργέτη του, δεν είναι απλά ένας κακός άνθρωπος …Έίναι ένας κοινωνικός εγκληματίας. Με τη συμπεριφορά του δεν κάνει μόνον κακό στον ευεργέτη του, αλλά κάνει κακό στην κοινωνία και τον πολιτισμό της, που θεωρεί τη φιλοξενία πράξη υπέρτατης αρετής …Την κάνει να σκέφτεται ν’ αναθεωρήσει απόψεις, οι οποίες «εκπορεύονται» από τη θρησκεία της κι εκφράζουν τον ίδιο τον πολιτισμό της …Την κάνει να θέσει υπό αμφισβήτηση αρχές και δόγματα, τα οποία απαίτησαν «καλλιέργεια» αιώνων για ν’ «αμβλύνουν» τα άγρια ένστικτα των ανθρώπων …Την κάνει ν’ αμφισβητήσει τον ίδιο τον Θεό της. Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία ή η κοινωνική αναλγησία —που συνήθως χαρακτηρίζουν τις βαρβαρικές κοινωνίες των απολίτιστων και που ο φόβος τους δεν τους επιτρέπει να βλέπουν με εμπιστοσύνη οτιδήποτε ξένο— δεν «διαχύθηκαν» στην κοινωνία από ανθρώπους, οι οποίοι απλά ήταν αφιλόξενοι ή σκληροί. Στις περισσότερες περιπτώσεις προκλήθηκαν από αχάριστους φιλοξενούμενους, οι οποίοι με τις συμπεριφορές τους «έσπρωξαν» την κοινωνία στις απόψεις αυτές …«Φιλοξενούμενους», οι οποίοι τον πολιτισμό και την ευγένεια των ανθρώπων την εκλάμβαναν ως αδυναμία τους κι επιδίωκαν εσκεμμένα να τους εκμεταλλευτούν, αμφισβητώντας την ίδια την ιδιοκτησία τους …«Φιλοξενούμενους», οι οποίοι, βρίσκοντας «πόρτες» ανοικτές, έμπαιναν μέσα στα σπίτια για να κλέψουν …»Φιλοξενούμενους», οι οποίοι έμπαιναν μέσα στα σπίτια, για να μείνουν εκεί μόνιμα ως αυθαίρετοι «καταληψίες»....
Του Παναγιώτη Τραϊανού διαβάστε όλη την συνέχεια...
