Αυτά, τα οποία συμβαίνουν σήμερα στην ταλαίπωρη «ΕΛΛΑΣ» είναι πρωτοφανείς καταστάσεις. Σαν να ζούμε έναν «εφιάλτη», όπου προσπαθούμε να «τρέξουμε» και …παραμένουμε «ακίνητοι». Προσπαθούμε να «φωνάξουμε» και …δεν βγαίνει «ήχος» από μέσα μας. Ένας ολόκληρος λαός βγαίνει στους δρόμους, για να διαμαρτυρηθεί για τον φασισμό τής Κυβέρνησης και …δεν «τρέχει» τίποτε …Ο Πρωθυπουργός τής χώρας κάνει τα «μπάνια» του ανέμελος. Γιατί το κάνει αυτό; Δεν ανησυχεί; …Φυσικά και δεν ανησυχεί …Γιατί ν’ ανησυχήσει; …Γνωρίζει πως είναι ασφαλές γι’ αυτόν να πουλάει «τρέλα» …Η ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ «εκδοχή» τής Δημοκρατίας που βιώνουμε —η Democracy— τον προστατεύει …Του δίνει τη δυνατότητα να χειρίζεται το κράτος σαν περιουσία του και τον λαό σαν ένα «κατοικίδιο», που, αφού «εκτονωθεί» με «φωνές» κι επαναστατικούς «αλαλαγμούς», θα υποταχθεί εκ νέου …Θα υποταχθεί εκ νέου στον «αφέντη» …Στον «γαλαζοαίματο» αφέντη και κληρονόμο τού κράτους.
Αυτό ακριβώς είναι η επιτυχία τής Democracy …Δίνει την ιδιοκτησία τού κράτους και του λαού στον εκάστοτε Πρωθυπουργό και άρα σε μερικές οικογένειες «κομματαρχών», οι γόνοι των οποίων μονοπωλούν αυτόν τον θώκο στο σύνολο του χρόνου τής σύγχρονης ιστορίας μας. Υπό τη εποπτεία των γνωστών Πρεσβειών, μετρημένες στα δάκτυλα οικογένειες έχουν την ιδιοκτησία τής χώρας …«Μεταβιβάζουν» κρατικές θέσεις κι αξιώματα με πιο εύκολες και συνοπτικές διαδικασίες απ’ ό,τι συμβαίνει σε κάποιες ανώνυμες εταιρείες. Από τους Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες και Καραμανλήδες τής Κατοχής πήγαμε στους Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες και Καραμανλήδες τής Χούντας, στη συνέχεια στους Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες και Καραμανλήδες της Μεταπολίτευσης και τώρα οι ίδιοι —πάλι— πρωταγωνιστούν στην εποχή των Μνημονίων, στην οποία οι ίδιοι μας οδήγησαν. Προετοιμάζουν μάλιστα και την επόμενη γενιά, εάν σκεφτεί κάποιος τον Δήμαρχο της Αθήνας ή τον Υπουργό Δημοσίων έργων κλπ..
Για σχεδόν ολόκληρο τον τελευταίο αιώνα πρωταγωνιστούν στην ελληνική πολιτική σκηνή τα ίδια ακριβώς πρόσωπα …Η εξουσία τής χώρας περνάει από τα «χέρια» τού πατέρα σ’ αυτά του υιού και από εκεί στα «χέρια» τού εγγονού —χωρίς καμία αμφισβήτηση—. Οι ίδιες οικογένειες παραμένουν στην εξουσία χωρίς καμία διακοπή …Πολιτικές οικογένειες, οι οποίες φέρονται σαν μια σκληρή και συμπαγής πολιτική συμμορία μαφιόζων, που λυμαίνεται τον τόπο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί μπορεί και διαιωνίζεται αυτή η «κατάρα» τού άθλιου νεποτισμού; Δεν «βλέπει» ο λαός τι συμβαίνει; …«Βλέπει», αλλά δεν έχει σημασία …«Βλέπει δε βλέπει», το ίδιο πράγμα είναι …Όχι μόνον δεν μπορεί ν’ αλλάξει τίποτε, αλλά του «χρεώνουν» και ΔΙΚΗ ΤΟΥ του συμμετοχή στην αθλιότητα …Με τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ «ψήφους» κάποιοι «βασιλεύουν» αιωνίως …Οι ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ «νίκες» σφραγίζουν τον «τάφο» του !!!
Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ υπάρχει η Democracy …Γιατί η Democracy είναι η κληρονομική «βασιλεία» τής Δημοκρατίας …Δημιουργήθηκε με συγκεκριμένες «αναπηρίες» από «ιδιοκτήτες» λαών και κρατών, ώστε να κρατήσουν τα προνόμιά τους και στην ουσία να «ξεφορτωθούν» τους λαούς, δίνοντάς τους μια «ψευδαίσθηση» αρχαιοελληνικής Δημοκρατίας …Δίνοντάς τους μια «ψευδαίσθηση» ελευθερίας και χειραφέτησης. Περί αυτού πρόκειται …Η Democracy είναι ένα χαλασμένο «παιχνίδι», το οποίο παραδίδεται από το σύστημα στους λαούς, ώστε να τους «ξεφορτωθεί» …Ένα ηλεκτρικό «αυτοκίνητο», το οποίο κάποιος το «βραχυκύκλωσε» και έπαψε να είναι αυτοκινούμενο, με αποτέλεσμα να κινείται σαν τα «αυτοκινητάκια» των λούνα παρκ, τα οποία κινούνται επάνω σε «ράγες» …Ένα «πιστόλι», το οποίο δήθεν τους απειλεί, από το οποίο όμως έχουν αφαιρέσει τη «σκανδάλη». Αυτή είναι η διαφορά τής Δημοκρατίας με τη Democracy. Κάποιοι νομίζουν ότι «οδηγούν» ένα όχημα, ενώ αυτό κινείται αποκλειστικά επάνω σε «ράγες» και κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι έχουν ένα «πιστόλι» κι απειλούν τους «οδηγούς», ενώ αυτό δεν έχει σκανδάλη. Οι λαοί νομίζουν ότι έχουν Δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα βιώνουν μία «ψευδαίσθηση» …Τη ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ψευδαίσθηση της Democracy.
Το σύνολο της μεταπολεμικής μας ιστορίας είναι μία τέτοια ψευδαίσθηση …Ένα «σενάριο» συνωμοσίας, το οποίο καταστρώθηκε σε κάποιο γερμανικό ή αμερικανικό γραφείο των μυστικών τους υπηρεσιών …Ένα επιτυχές «σενάριο» συνωμοσίας ξένων, οι οποίοι παραδίδουν την εξουσία τής χώρας στους τοπικούς χαφιέδες τους. Αυτοί οι Έλληνες πολιτικοί προδότες όχι μόνον δεν φοβούνται την τιμωρία τους, αλλά έχουν ως μόνιμη φιλοδοξία τους να κυβερνούν την Ελλάδα. Τι και ποιον να φοβηθεί —ακόμα κι ένας διαβόητος δωσίλογος της Κατοχής— όταν έχει τις «πλάτες» των ξένων ιμπεριαλιστών; Οι ξένοι, οι οποίοι μπορούν να τον εκβιάζουν, τον βλέπουν σαν «επένδυση», εφόσον, μέσω αυτού, μπορούν να ελέγξουν αυτήν τη χώρα. Αν μπορούν να τον επιβάλουν στην εξουσία, θα το κάνουν, γιατί τους συμφέρει.
Δεν έχει σημασία εάν αυτόν τον πολιτικό τον λένε Παπανδρέου ή Μητσοτάκη ή Καραμανλή …Αυτός έχει τη φιλοδοξία να κυβερνήσει τη χώρα και πίσω του υπάρχουν οι «επενδυτές». Τι θα κάνουν αυτοί, για να ελέγξουν το «προτεκτοράτο» τους; …Θα επενδύσουν στην «παραπλανητική» Democracy και θα επιβάλουν την «ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ» …Θα «βαπτίσουν» το Πολίτευμα «Δημοκρατικό» και θα δώσουν την απόλυτη εξουσία στα κόμματα …Στα ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ των δικών τους ανθρώπων …Στους πολιτικούς αυτούς μηχανισμούς, οι οποίοι στην κυριολεξία είναι ένα ΤΙΠΟΤΑ …Ένα «χαρτί» από τον Άρειο Πάγο ότι οι ιδιοκτήτες τους «σέβονται» το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία. Αυτό λοιπόν το ΤΙΠΟΤΑ, που διεκδικεί τα ΠΑΝΤΑ, δεν έχει ευθύνη για ΤΙΠΟΤΑ …Δεν έχει καν ΑΦΜ, ώστε, από τη στιγμή που εισπράττει δημόσιο χρήμα —μέσω των κρατικών χρηματοδοτήσεων—, να ελέγχεται για την οικονομική του λειτουργία.
Αυτός λοιπόν ο απολύτως ανεύθυνος —ηθικά, πολιτικά, ποινικά κλπ.— «ιδιοκτήτης»-κομματάρχης, εάν καταφέρει και κερδίσει τις εκλογές, γίνεται ένας «βασιλιάς» χωρίς «στέμμα» …και σε μερικές περιπτώσεις πιο βασιλιάς ακόμα κι απ’ αυτούς τους λίγους που απέμειναν στην Ευρώπη και των οποίων οι εξουσίες έχουν περιοριστεί δραστικά. Γιατί όμως μιλάμε για βασιλιά; …Γιατί απλούστατα μιλάμε για ανεξέλεγκτη απόλυτη εξουσία, η οποία παραδίδεται σε έναν «διορισμένο» —ελέω Πρεσβειών— «ηγέτη» και στους κληρονόμους του. Αυτός ο «διορισμένος» από τους ξένους ιδιώτης και η οικογένειά του ελέγχουν στην κυριολεξία το σύνολο της χώρας …Μέσω της διαφθοράς και των διορισμών —και άρα τη δημιουργία επαγγελματιών οπαδών—, αυτόν τον έλεγχο μπορούν να τον κάνουν αιώνιο. Αρκεί δηλαδή κάποιος να κερδίσει ΜΙΑ ΦΟΡΑ τις εκλογές με τη «βοήθεια» των φιλικών γι’ αυτόν ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ —και των πληρωμένων ΜΜΕ— και «στέφεται» «βασιλιάς».
«Μα —θα πει κάποιος— πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για ιδιόκτητη «βασιλεία», όταν υπάρχουν οι «Τρεις Κυρίαρχες Εξουσίες», οι οποίες αποτελούν την εγγύηση της Δημοκρατικής μας Λειτουργίας; Επιπλέον, έχουμε και την ασφαλιστική «δικλείδα» τού Προέδρου τής Δημοκρατίας, που κι αυτός αποτελεί έναν βασικό θεσμό-«εγγυητή» τής Δημοκρατικής Λειτουργίας !». Όλα αυτά ισχύουν μόνον στα χαρτιά. Πρακτικά ΟΛΑ ξεκινάνε και καταλήγουν στα «χέρια» τού Κομματάρχη και των Πρεσβειών που βρίσκονται «πίσω» του …Όταν λέμε ΟΛΑ, εννοούμε ΟΛΑ …ΤΑ ΠΑΝΤΑ …Αστεία πράγματα είναι οι ανεξάρτητες κυρίαρχες εξουσίες …ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΤΕΙΑ, για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι …Μας δουλεύουν μπροστά στα «μούτρα» μας κι εμείς απλά κάθε τέσσερα χρόνια παίρνουμε μια μικρή «γεύση» νικητή, για να ξαναμπούμε στις «τρύπες» μας και να τους αφήσουμε να λυμαίνονται τον τόπο.
Πώς αποδεικνύεται αυτό; Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα: Έχουμε εκλογές και τα κόμματα των ποινικά ανεύθυνων κομματαρχών διαγωνίζονται για την εξουσία. Ο νικητής κομματάρχης παίρνει την «εντολή» να «Σχηματίσει Κυβέρνηση» και άρα παίρνει στα χέρια του τον απόλυτο έλεγχο της ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Λογικό είναι αυτό …Είναι ο εκλεκτός τού λαού, τον οποίο ο λαός με την ψήφο του επέλεξε να τον κυβερνήσει και δικαιωματικά θα πάρει την ηγεσία τής πρώτης κυρίαρχης εξουσίας.
Ποια είναι η ασφάλεια της Δημοκρατίας απέναντι σ’ αυτόν τον πανίσχυρο άνδρα;…
…Ο έλεγχός του από τις υπόλοιπες εξουσίες μας —«λέει» το Σύνταγμά μας—.
Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζουν τα φαιδρά και τα αστεία. Ο ΙΔΙΟΣ αυτός άνθρωπος —λίγες ημέρες πριν τον «θρίαμβό» του— είχε επιλέξει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ τους υποψήφιους Βουλευτές τού κόμματός του. Η νίκη του, δηλαδή, η οποία του δίνει τον απόλυτο έλεγχο της ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, του δίνει ταυτόχρονα και τον έλεγχο της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ …Τον ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ της, εφόσον αυτός, ο οποίος μιλάει ως Νέος Πρωθυπουργός και ζητά από τη Βουλή την Ψήφο Εμπιστοσύνης της, είναι ο ΙΔΙΟΣ που ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ διόρισε την πλειοψηφία της και άρα τον Πρόεδρο ηγέτη της …Μία πλειοψηφία μέσα στην οποία έχει βάλει ανεξέλεγκτα κόρες, γιους και γαμπρούς …Κανένα πρόβλημα. Οι Βουλευτές, δηλαδή, στην πραγματικότητα είναι «διορισμένοι» από εκείνον, τον οποίον έχουν καθήκον να ελέγχουν. Δεν έχει σημασία ποιος τους ψήφισε …Σημασία έχει ποιος τους έβαλε στη νικητήρια λίστα, στην οποία πηγαίνουν μαζικά οι ψήφοι τού λαού. Μπορούν αυτά τα επιλεγμένα από τον «αρχηγό» ανθρωπάκια να τον ελέγξουν; Μπορούν να εκτελέσουν το καθήκον τους, που είναι ο Κοινοβουλευτικός Έλεγχος και ο οποίος αποτελεί τη βασικότερη ασφαλιστική δικλείδα τής Δημοκρατικής Λειτουργίας; Μπορεί ο Πρόεδρός τους, που είναι ένα κανονικό δουλικό τού κομματάρχη, να σταθεί απέναντί του ως θεσμός απέναντι σε θεσμό; …Όχι βέβαια. Στην πραγματικότητα αυτοί οι «κομπάρσοι» είναι ελεύθεροι ν’ αποφασίσουν μόνον για το τι ρούχα θα φορέσουν και το πόσο θα χειροκροτήσουν τον «φίλαρχο» στη Βουλή.
Αμέσως-αμέσως, δηλαδή, ο ανεύθυνος πολιτικά και ποινικά ιδιώτης-«ιδιοκτήτης» ενός ασήμαντου νομικού «προσώπου» —όπως είναι ένα κόμμα— ελέγχει απόλυτα τις ΔΥΟ από τις ΤΡΕΙΣ Εξουσίες. Είναι όμως μόνον αυτό; …Δυστυχώς Όχι …Εάν ελέγχεις τις Δύο Εξουσίες, ελέγχεις και την Τρίτη …Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει …Η Εκτελεστική Εξουσία τού κομματάρχη είναι αυτή, η οποία προτείνει την ΗΓΕΣΙΑ τής ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και το βουλευτικό του «κοπάδι» είναι εκείνο που την εγκρίνει. Άρα; …Άρα οι ηγέτες τής Δικαστικής Εξουσίας «χρωστάνε» στον ιδιώτη κομματάρχη τις θέσεις τους …Του «χρωστάνε» ;;;;;; …Βεβαίως και του «χρωστάνε» …όσο του «χρωστάνε» και οι επίσης επιλεγμένοι από τον ίδιο Βουλευτές του …Είναι τραγικό ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ να το σκεφτεί κάποιος αυτό για ένα πολιτισμένο κράτος τού Πρώτου Κόσμου στην Τρίτη Χιλιετία …Είναι τραγικό ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ να σκεφτεί κάποιος πως, εάν σε λένε Μητσοτάκη ή Παπανδρέου ή Καραμανλή, μπορείς από την τουαλέτα τού σπιτιού σου ν’ αποφασίζεις ποιος θα είναι Πρόεδρος της Βουλής —και άρα επικεφαλής τής Νομοθετικής Εξουσίας— ή ποιος θα είναι Πρόεδρος του Αρείου Πάγου —και άρα επικεφαλής τής Δικαστικής Εξουσίας—. Ακόμα πιο τραγικό είναι, εάν σκεφτεί κάποιος ότι στις μέρες μας αυτό μπορεί να το κάνει ένας ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΣ Κούλης ή ένας ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ Αλέξης…
…«Πάλι καλά —θα έλεγε κάποιος— που υπάρχει και ο θεσμός τού «Προέδρου τής Δημοκρατίας» —μία από τις βασικές ασφαλιστικές δικλείδες τής Δημοκρατικής Λειτουργίας—» …ή ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ; …Ο θεσμός αυτός, από τον οποίο ο λαός περίμενε να τον βοηθήσει, όταν οι Κυβερνήσεις των κομματαρχών ψήφιζαν τα Μνημόνια …Ο θεσμός αυτός, από τον οποίο ο λαός περίμενε να τον βοηθήσει, όταν οι Κυβερνήσεις των κομματαρχών «ξεπουλούσαν» τη Μακεδονία …Βοήθησε τον λαό ο θεσμός τού «Προέδρου της Δημοκρατίας»; …Όχι βέβαια, γιατί ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ο θεσμός είναι «κέρασμα» του Γιάννη …Και σ’ αυτήν την περίπτωση ο κομματάρχης «Γιάννης» θα υψώσει το ποτήρι του, για να «κεράσει» στον εαυτό του έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας …Η Νομοθετική Εξουσία, η οποία ελέγχεται από τον ιδιώτη κομματάρχη, θα «προτείνει» τον Πρόεδρο και το ιδιόκτητο «κοπάδι» τής Βουλής θα τον ψηφίσει …Από την ΙΔΙΑ ιδιωτική τουαλέτα θα βγει και το όνομα του Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας …«Μπόχα» και «Δυσωδία» σε όλο της το μεγαλείο …και για ΟΛΗ τη μεταπολεμική «δημοκρατική» περίοδο.
Όταν μέσα σε κάποιες τέσσερις παραγράφους μπορεί κάποιος με απλά λογικά επιχειρήματα —τα οποία δεν επιδέχονται αμφισβήτηση— να περιγράψει τον λόγο που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Δημοκρατία στη χώρα και πως ΟΛΑ ξεκινάνε και καταλήγουν στα χέρια ενός Ιδιώτη —ο οποίος ΠΟΤΕ δεν κινδυνεύει από κανέναν ποινικό διωγμό, γιατί είναι απλούστατα εκ του νόμου απολύτως ανεύθυνος, και ως θεσμός προστατευμένος από βουλευτική ασυλία—, αντιλαμβανόμαστε πως ο λαός βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία «παγίδα» …Μία παγίδα φασιστική, εφόσον ο ηγέτης του είναι πανίσχυρος κι ανεξέλεγκτος ως Τύραννος. «Ευτυχώς —θα έλεγε κάποιος— που υπάρχουν πολλά κόμματα και αυτός ο ιδιώτης μπορεί με την ψήφο τού λαού ν’ ανατραπεί έστω κι από έναν άλλο ιδιώτη …έστω και με τα ίδια χαρακτηριστικά …Έστω και θεωρητικά ΟΛΟΙ οι πολίτες έχουμε το δικαίωμα να ιδρύσουμε ένα κόμμα, για ν’ ανατρέψουμε αναίμακτα έναν «Τύραννο»».
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; …Όχι βέβαια …Ο «Γιάννης», ο οποίος έχει την εξουσία να «κερνάει» τον εαυτό του, με την ίδια εξουσία διαλέγει και την «παρέα» του, για να τα «πίνουν» μαζί και ν’ αλληλοκερνιούνται …Ο «Γιάννης», δηλαδή, πάντα έχει και «παρέα», η οποία είναι της ίδιας ποιότητας, με τις ίδιες απαιτήσεις και με τις ίδιες φιλοδοξίες …«Παρέα», η οποία επιλέγεται από τα ίδια «αφεντικά» και είναι της ίδιας ποιότητας με τον Τύραννο. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; …Ότι ΟΛΟΙ οι Μνηστήρες τής κολοσσιαίας εξουσίας τής θέσης τού Πρωθυπουργού ενός «προτεκτοράτου» αποτελούν επιλογές ξένων κέντρων εξουσίας. Το ποιοι ιδιώτες «κομματάρχες» επιτρέπεται να διεκδικούν την εξουσία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ επιλογή τού λαού …Είναι επιλογή κάποιων ξένων Πρεσβειών …Οι Πρεσβείες αποφασίζουν ποια κόμματα θα έχουν κυβερνητικό «μέλλον» και ποια όχι …Στις Πρεσβείες «βαπτίζονται» οι «Γιάννηδες», οι οποίοι έχουν δικαίωμα —με την ψήφο τού λαού— να διεκδικήσουν την εξουσία …Οι Πρεσβείες των ισχυρών αποφασίζουν —μόνες τους— ποιοι θα μπουν στην κάθε Βουλή —ακόμα κι αν αυτοί είναι «ακραίοι»— …Αυτές οι Πρεσβείες αποφασίζουν —με τις ανάλογες διασφαλίσεις— σε ποιες λίγες οικογένειες θα δώσουν το «στέμμα», για να το κάνουν «πάσες» μεταξύ τους. Η Εξουσία τής Ελλάδας γίνεται ένα «κλωτσοσκούφι», το οποίο όμως το διεκδικούν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ …Αυτό γίνεται στην Ελλάδα, και το γνωρίζουν ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ …κι απλά ΟΛΟΙ —ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΟΛΕΜΑ— Ε Θ Ε Λ Ο Τ Υ Φ Λ Ο Υ Ν !!!
Όταν λοιπόν ο πανίσχυρος —αλλά ποινικά ανεύθυνος, και με βουλευτική ασυλία επιπλέον— «ιδιοκτήτης»-κομματάρχης τοποθετηθεί από τα αφεντικά του στη θέση του, το πρώτο πράγμα που κάνει με την εξουσία του είναι να «στήσει» την κατάσταση προς την κατεύθυνση που ευνοεί τόσο τον ίδιο όσο και τα «αφεντικά» του …Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να επιλέξει τους «συνδαιτημόνες» του. Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο όσο φαίνεται. Εφόσον αυτός έχει την εξουσία και τον έλεγχο των ΜΜΕ, αυτός μόνος του επιλέγει με ποιον «αντίπαλό» του θ’ ανοίξει «διάλογο» …Αυτός θα επιλέξει σε ποιον —από τους χιλιάδες ανθρώπους που επιλέγουν να τον αντιπολιτευτούν— θ’ «απαντήσει» και άρα θα του δώσει τον «λόγο». Αυτός, δηλαδή, επιλέγει ποιον θα βαπτίσει «αντίπαλό» του …Με ποιον θ’ ανοίξει μια δήθεν «βεντέτα», για να διχάσει τον λαό και να τον «δουλεύει» συνεταιρικά με τον «αντίπαλό» του. Άρα, με βάση τις δικές του προσωπικές ανάγκες και τις ανάγκες των Πρεσβειών, θα δημιουργήσει το πολιτικό «περιβάλλον» …Αν είναι Καραμανλής, θα «απαντάει» επιλεκτικά σ’ έναν Παπανδρέου και το αντίστροφο …Ποτέ σε κάποιον άλλο και ποτέ μακριά από το προεπιλεγμένο «σενάριο» διχασμού.
Με την εξουσία του, δηλαδή, δεν «στήνει» μόνον την κατάσταση που τον ευνοεί «μέσα» στο κόμμα του, αλλά και «γύρω» από αυτό. Μονοπωλώντας από τη θέση του την εξουσία, «ρυθμίζει» την κατάσταση με στόχο η θέση αυτή να μην φεύγει από συγκεκριμένα «χέρια» …Από τα «χέρια» αυτά, τα οποία ευνοούν τον ίδιο και βέβαια τα «αφεντικά» του …«Χέρια», τα οποία έχουν επιλεγεί από τους ξένους με κριτήρια τέτοια, ώστε να μην φεύγουν ποτέ από τον έλεγχό τους. Ποιο είναι το βασικό αυτό κριτήριο, το οποίο τους επιτρέπει τον απόλυτο έλεγχό τους; …Το να είναι εκβιάσιμοι …Άλλος επειδή είναι Παιδεραστής, άλλος επειδή είναι Διεφθαρμένος, άλλος επειδή είναι Προδότης, άλλος επειδή είναι Κτηνοβάτης …Από τον «πάτο» τής κοινωνίας διαλέγουν τους «εκλεκτούς» τους, ώστε να είναι απόλυτα ασφαλείς. Αυτός είναι κι ο λόγος που η Democracy «δουλεύει» πάντα με δίπολα …Τα δίπολα αυτά, τα οποία ορίζουν οι δικοί τους εκβιάσιμοι ηγέτες. Από εκεί και πέρα «ξεκινάει» η δήθεν εξουσία τού λαού. Τα αφεντικά «στήνουν» την «κάρτα» τού «μενού» και ο λαός απλά «διαλέγει» αποκλειστικά μέσα απ’ αυτήν την «κάρτα» …Ο λαός είναι πάντα «ελεύθερος» να επιλέξει μόνον ανάμεσα στις επιλογές που του προσφέρουν τα αφεντικά …Μόνον εντός τής «λίστας» και όχι εκτός αυτής …Μόνον από τα κόμματα των «αφεντικών» …Εργατικοί και Συντηρητικοί στη Βρετανία …Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ …Σοσιαλοδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες στη Γερμανία κλπ..
Το ανάλογο γίνεται και στην Ελλάδα, εφόσον η ελληνική Democracy αποτελεί «copy-paste» των συστημάτων των «αφεντικών». Από τη στιγμή που ο πρώτος πανίσχυρος «Γιάννης» πάρει την εξουσία, θα «στήσει» έναν «δικομματισμό» με κάποιον «φίλο» και «κολλητό» του, που θα παριστάνουν τους «αντιπάλους» —και ενίοτε τους «εχθρούς»—, για να μην «χαλαρώνει» ο λαός και χαθούν τα κέρδη των διχασμών και των διλημμάτων. Αν ο «Γιάννης» είναι «συντηρητικός», ο «φίλος» του θα είναι «προοδευτικός». Αν ο «Γιάννης» είναι «δεξιός», ο «φίλος» του θα είναι «σοσιαλιστής» …Θέμα χρόνου είναι, δηλαδή, η κατάσταση να τείνει προς το μοντέλο τής απόλυτης και φασιστικής «ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ» …Ο,ΤΙ και να ψηφίζει ο λαός, πάνω σ’ αυτούς θα «πέφτει» …Το «μενού» των εκλογών φτιάχνεται στις Πρεσβείες και ο λαός διαλέγει αποκλειστικά μόνον μέσα απ’ αυτό.
Να θυμίσουμε λοιπόν στους παλαιότερους —για να μαθαίνουν και οι νεότεροι— ότι ο Παπανδρέου και ο Μητσοτάκης, οι οποίοι είναι οι ιδιοκτήτες τού φασιστικού δικομματισμού τής χρεοκοπημένης πολιτικά και ηθικά Μεταπολίτευσης, ήταν οι δύο κορυφαίοι συνεργάτες τού γέρου Παπανδρέου …Ήταν αυτοί οι δύο, οι οποίοι μας έβαλαν στη Χούντα και …ξαναγύρισαν, για να εισπράξουν και την «ανατροπή» της …Με τις «πλάτες» των Πρεσβειών μάς «δούλεψαν» και με τις ίδιες «πλάτες» ξαναγύρισαν να μας «ξαναδουλέψουν». Ο Μητσοτάκης ήταν γνωστός Δωσίλογος της Κατοχής και ο Παπανδρέου ήταν ο Χαφιές τής Ασφάλειας, ο οποίος την «κοπάνησε» από την Ελλάδα, για ν’ αποφύγει τον πόλεμο …Ο γιος τού «γέρου», ο οποίος, εκτός από δωσιλογισμό, είχε κατηγορηθεί προπολεμικά και για παιδεραστία. Κοντά σ’ αυτούς κι ο γνωστός ανώμαλος της Κατοχής από το Κιουπκόι …Ο κουφός «Εθνάρχης», ο οποίος ήρθε από το Παρίσι με τη συμφωνία να «φυτέψει» στο κόμμα τής Δεξιάς τον «κεντρώο» Μητσοτάκη και ταυτόχρονα να «κουβαλήσει» και τον Παπανδρέου για «επαγγελματία» αντίπαλο.
Το κόλπο είναι πάντα το ίδιο. Από τη στιγμή που δέχεσαι τον πρώτο «σωτήρα» που σου στέλνουν οι «ξένοι», αυτός —με την απόλυτη εξουσία που διαχειρίζεται στη Democracy— θα «στήσει» την «παγίδα». Δέχτηκες τον γέρο Παπανδρέου σαν «σωτήρα» με την απελευθέρωση από τους Γερμανούς; …Αυτός θα σου φέρει τον Καραμανλή. Δέχθηκες τον Καραμανλή σαν «σωτήρα» με την Πτώση τής Χούντας; …Αυτός θα σου φέρει τον Παπανδρέου …Όλη η συμμορία πάει «πακέτο» …ΑΥΤΩΝ τις «νίκες» και τις «ήττες» πανηγυρίζει ο κόσμος …Γι’ ΑΥΤΩΝ τα συμφέροντα είχε φτάσει ο κόσμος να πηγαίνει σε διαφορετικά καφενεία …ΑΥΤΟΙ διεκδικούν πάντα μόνοι τους την Εκτελεστική Εξουσία, για να «παίξουν» τους βασιλιάδες …ΑΥΤΟΙ έχουν πάντα στη διάθεσή τους —ο καθένας μόνος του— τη «μισή» ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και τη «μισή» ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ώστε από κοινού —ως πολιτική «συμμορία»— να τις έχουν ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ …ΑΥΤΟΙ, αλληλοεκβιαζόμενοι, προχωράνε πάντα μαζί ως «συνέταιροι» …ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ δημοκρατία ΜΑΣ !!!…
…Πόσο Δημοκρατία είναι αυτό το μόρφωμα, όταν κάποιος ιδιώτης μόνος του —υπό την καθοδήγηση των Πρεσβειών— μπορεί ν’ αποφασίζει για τις Τρεις Κυρίαρχες Εξουσίες …ΚΑΙ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; …Πόσο Δημοκρατία έχουμε, όταν μετρημένοι στα δάχτυλα πολιτικοί εγκληματίες εναλλάσσονται στην εξουσία, δίνοντας κάθε φορά στη δική τους τουαλέτα το προνόμιο της «Αγίας» Έδρας λήψης των αποφάσεων; …Πόσο ανεξαρτησία κι εθνική κυριαρχία έχουμε, όταν αυτοί —οι, όπως είπαμε, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού— επιλέγονται από τις γνωστές προτεσταντικές Πρεσβείες και είναι υπόλογοι σ’ αυτές; …Αποκλειστικά σ’ αυτές, εφόσον αυτές τους επιλέγουν ως ηγέτες και ο λαός απλά τους ψηφίζει …Πόσο μπορεί αυτοί οι ξένοι να σε υπολογίζουν και να σε φοβούνται ως λαό, όταν σε «δουλεύουν» κανονικά επί δεκαετίες; …Πόσο μπορούν να σε υπολογίζουν, όταν μπορούν να εκβιάζουν άμεσα τους ηγέτες σου; …Όταν τον έναν «Γιάννη» τον εκβιάζουν, επειδή είναι ανώμαλος, τον άλλο επειδή είναι πρώην δωσίλογος και τον άλλον επειδή είναι διεφθαρμένος κλέφτης; Η Γερμανία, η οποία θέλει ν’ αποφασίζει ακόμα και για τον μισθό των απολυμένων καθαριστριών, δεν «καταδέχθηκε» να στείλει εκπρόσωπό της στην επέτειο των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση !!! Ποιον θα υπολογίσει; …Τον Κούλη, με τα απλήρωτα τηλεφωνικά κέντρα τής Siemens; …Τον αδερφό τής Ντόρας, που φυγάδευσε τον Χριστοφοράκο; …Ούτε δεύτερη σκέψη δεν του χαρίζουν !!!
Για να μην το «κουράζουμε», ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ η μεταπολεμική μας Ιστορία …Δυστυχώς, αλλά αυτή είναι η τραγική μας ιστορία και αυτό είναι μια πραγματική πολιτική τραγική ειρωνεία …Η Ελλάδα «δηλητηριάστηκε» από αυτό, το οποίο εφεύρε η ίδια ως το ιδανικό «φάρμακο» της τέλειας Διακυβέρνησης …Η Ελλάδα «δηλητηριάστηκε» από μια «χαλασμένη» Δημοκρατία, την οποία της την πρόσφεραν τα αφεντικά της και την «εξόντωσαν». Από τότε που συνέβη αυτό, την κυβερνούν διορισμένα από τους ξένους ανδρείκελα, που —για τις φιλοδοξίες τους— «υποθηκεύουν» την ανεξαρτησία τής χώρας και το μέλλον τού λαού της. Όποιος δεν είναι εκλεκτός τής αμερικανικής πρεσβείας, είναι της γερμανικής, και το αντίστροφο …Όποιος πολίτης αισθάνθηκε —έστω και μία φορά— «νικητής» ή «δικαιωμένος» σ’ αυτήν την περίοδο, ας ξανασκεφτεί για το πόσο κορόιδο τον έχουν «μετρήσει» αυτές οι οικογένειες και οι γνωστές Πρεσβείες …Οι Πρεσβείες των προτεσταντικών δυνάμεων, οι οποίες μόνες τους ελέγχουν τα όρια της δικής τους Democracy …Τα φασιστικά όρια, τα οποία είναι και η ΜΟΝΗ προσφορά τού Προτεσταντισμού στον ανθρώπινο πολιτικό πολιτισμό.
Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, μιλάμε για τα φασιστικά όρια που προστατεύουν τη δική τους Democracy, η οποία στη λειτουργία της ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την αρχαιοελληνική επινόηση …Μιλάμε για τα ναζιστικά και τα κομμουνιστικά όρια, τα οποία αποτελούν τα αιμοβόρα «μαντρόσκυλα» της Democracy και των οποίων ο ρόλος είναι να τρομοκρατούν τον λαό, προκειμένου αυτός να μη εγκαταλείπει τις κομματικές «στάνες» …Οι περίφημοι «λύκοι», που οι πολιτικοί μάς υπενθυμίζουν πάντα ότι «τρώνε» εκείνους, οι οποίοι παραβιάζουν τα κομματικά «στεγανά». Αυτοί λοιπόν οι αιμοβόροι «λύκοι» δεν είναι ούτε φυσικά δημιουργήματα ούτε ακραίες πολιτικές επινοήσεις αφελών …Είναι εγκληματικές οργανώσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν από εγκληματίες, για να εγκληματούν …Δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους Προτεστάντες, για να παίζουν ακριβώς αυτόν τον ρόλο που βλέπουμε να παίζουν …Να «ματώνουν» τους λαούς, κάθε φορά που αυτοί δεν υπακούν στα «αφεντικά» …Να αποτελούν τα σκληρά κι απαραβίαστα «όρια» της Democracy …Αυτοί τα δημιούργησαν κι αυτοί τα ελέγχουν σε ολόκληρο τον κόσμο …Οι Προτεσταντικές Πρεσβείες ελέγχουν τα ναζιστικά και τα κομμουνιστικά κόμματα, τα οποία «τσουβαλιάζουν» τον λαό και τον παραδίδουν στους δικούς τους «κομματάρχες».
Αυτοί ελέγχουν τις φασιστικές «μάντρες», που με τη βοήθεια των φασιστών δεν επιτρέπουν στα «πρόβατα» να τις διαπερνούν. Οι ίδιες αυτές Πρεσβείες αποφασίζουν για το πότε οι ΝΑΖΙ χρυσαυγίτες θα «δοξαστούν» και πότε θα «τιμωρηθούν» …Αυτές αποφασίζουν για το πότε το «ηρωικό» ΚΚΕ των προδοτών και των χαφιέδων θα βγει στα βουνά για εμφύλιους —ή στους δρόμους να «καπελώσει» τους κοινωνικούς αγώνες— και πότε θα περιοριστεί στην «τρύπα» του. Κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι το ΚΚΕ μάς «δουλεύει» και το ταΐζουμε επειδή είναι έξυπνος ο Κουτσούμπας ή η Παπαρήγα …Το ΚΚΕ είναι ένας όχλος αγράμματων και τεμπέληδων κρετίνων …Το ΚΚΕ θα το ταΐζουμε για όσο διάστημα το επιθυμεί ο σχεδιασμός τής Μέρκελ και της Γερμανίας …Το ΚΚΕ μας το «φόρτωσε» ο «Γιάννης», όταν μάζευε την «παρέα» του για ν’ «αλληλοκερνιούνται» …Συγκεκριμένα ο κουφός ο «Γιάννης» απ’ το Κιουπκόι. Η Γερμανία και οι ΗΠΑ δεν μας επιτρέπουν να ελέγξουμε το προδοτικό ΚΚΕ και τα βρόμικα οικονομικά του, γιατί απλούστατα χρειάζονται «τροφή» τα «μαντρόσκυλά» τους …Τις «επαναστατικές» πορείες τού ΚΚΕ η ίδια η αμερικανική πρεσβεία τις οδηγεί έξω από τη μάντρα της, για να συνεχίζεται επ’ άπειρον το «δούλεμα».
Με αυτά τα «όρια» οι Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες και Καραμανλήδες δεν ανησυχούν ποτέ μην και «σκορπίσουν» τα «πρόβατα» …Πάντα θα τα έχουν μπροστά τους να τα ελέγχουν, γιατί τα «μαντρόσκυλα» των άκρων δεν θα τα αφήνουν να «σκορπίζονται». Ανά τέσσερα χρόνια θα γίνεται η «πλακίτσα» των δημοκρατικών —λέμε τώρα— εκλογών, για να χαίρονται εναλλάξ τα «πρόβατα». Και, για να είναι και λίγο ευχαριστημένα, τα «ευνοούν», ώστε να έχει κι ένα πρακτικό νόημα η «νίκη» τους …Να έχουν έναν λόγο να «τρέξουν» με κάπως περισσότερο ενθουσιασμό προς τη «στάνη». Για τέσσερα χρόνια θα τρώνε λίγο παραπάνω «σανό» τα «μπλε πρόβατα», και την επόμενη φορά θα τον τρώνε τα «πράσινα πρόβατα». Αυτή είναι η δουλειά των κομματαρχών …Να εξουσιάζουν το κράτος σαν ιδιοκτήτες, υποδουλώνοντάς το στους ξένους και να μοιράζουν τον «σανό» ανάμεσα στα πεινασμένα «πρόβατα» …Τα «πρόβατα» αυτά, τα οποία μπορούν να παραμείνουν εγκλωβισμένα ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ …Τα «πρόβατα» αυτά, τα οποία όχι μόνον δεν θ’ αμφισβητήσουν ποτέ τους «τσομπάνους» κομματάρχες, αλλά μπορεί και να σκοτώσουν όποιον θα πάει να γκρεμίσει τις κομματικές «μάντρες» για να τ’ απελευθερώσει …Για τέτοια τραγική κατάσταση μιλάμε !!!
Αυτοί οι ανεξέλεγκτοι «τσοπάνηδες» μάς έβαλαν στα Μνημόνια, γιατί απλούστατα αυτό βόλευε στα αφεντικά τους. Τα ξένα αφεντικά τους επέβαλαν ν’ αφήσουν ατιμώρητη —και άρα ελεύθερη— τη Διαφθορά, για να «βυθίσουν» το κράτος στα χρέη. Οι κομματάρχες άφησαν τους «Χριστοφοράκους» να διαφθείρουν το κομματικό παρακράτος —το οποίο λυμαίνονταν τον κρατικό μηχανισμό— και μόλις έφεραν τα χρέη στα «ύψη» που τους βόλευαν, μας έβαλαν στα Μνημόνια. Με τα Μνημόνια παρέδωσαν τα «ασημικά» τού ελληνικού λαού στους ξένους. Όχι απλά μας πρόδωσαν χωρίς κανέναν φόβο κι ενδοιασμό, αλλά και στο τέλος μας «λέρωσαν» σαν συνενόχους, λέγοντάς μας ότι «μαζί τα φάγαμε». Η μοίρα τού ελληνικού λαού ήταν προδιαγεγραμμένη …Ακόμα και να μην ήθελαν οι κομματάρχες να μας προδώσουν, θ’ αναγκάζονταν να το κάνουν, γιατί εκβιάζονταν …Εκβιάζονταν όχι μόνον ως πρόσωπα, αλλά και ως κόμματα …Εκβιάζονταν όχι μόνον ως Καραμανλήδες ή Παπανδρέου, αλλά και ως ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ.
Πώς και δεν θα εκβιάζονταν οι κομματάρχες, όταν τα κόμματά τους χρωστούσαν στις τράπεζες εκατοντάδες εκατομμύρια; …Όταν τα κόμματα αυτά, τα οποία δεν διέθεταν ούτε καν ΑΦΜ, ήταν ανάμεσα στις επιχειρήσεις τής Διαπλοκής, που «βύθισαν» το τραπεζικό σύστημα στην «άβυσσο» και άρα το παρέδωσαν στα χέρια των «Δανειστών»; Πώς θ’ αντιστεκόταν οι υπερχρεωμένοι «βασιλείς» τής Democracy στις εντολές των «αφεντικών» τους; Θα δέχονταν να διαλύσουν τα «μαγαζιά» τους και οι ίδιοι να πάνε φυλακή ως ηρωικώς αντιστεκόμενοι; Για να σωθούν οι ίδιοι από τα δικά τους χρέη, υποθήκευσαν τα πάντα …«Τσουβάλιασαν» τη Δημόσια Περιουσία τού λαού και την έστειλαν «πακέτο» στο Λουξεμβούργο, για να την «ξεκοκαλίσουν» τ’ «αφεντικά» …Πέταξαν στα «σκουπίδια» το μέλλον των επόμενων γενεών, για να γλιτώσουν τα τομάρια τους. Αφού κατόρθωσαν και γλίτωσαν απ’ αυτήν την τεράστια περιπέτεια, η οποία θα μπορούσε να τους στείλει στις κρεμάλες, δεν είχαν να φοβούνται τίποτε.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που ένας γελοίος Κούλης κάνει τα «μπάνια» του τη στιγμή που ο λαός βγαίνει στους δρόμους; …Δεν τον ενδιαφέρει τι κάνει ο λαός …Η Democracy άντεξε την πίεση από την αντίδραση στην καταστροφή από τα Μνημόνια …και, θα φοβηθεί την πίεση των εμβολίων; Γιατί να φοβάται λοιπόν; Το πολιτικό σύστημα αντέχει την πίεση και η δική του εξουσία είναι «πάνω» από τον λαό …«Κληρονόμησε» την εξουσία ο ίδιος από τον πατέρα του και θα την παραδώσει στο δικό του παιδί …Αν πάψει να είναι Πρωθυπουργός, θα γίνει Αρχηγός τής Αντιπολίτευσης, περιμένοντας να ξαναγίνει Πρωθυπουργός. Γιατί ν’ ανησυχεί ο Κούλης; «Φόρτωσε» κι αυτός άλλα πενήντα εκατομμύρια χρέος στο λογιστικά «ανεύθυνο» κόμμα του. Γιατί να μην το κάνει, εφόσον αυτό το κόμμα θα συνεχίσει να «βασιλεύει» στη «Μπανανία» και άρα θα έχει το άλλοθι των μελλοντικών εισπράξεων από μελλοντικές κρατικές χρηματοδοτήσεις; Γιατί να μην κάνει πλούσιους τους φίλους και τους κολλητούς που τον στηρίζουν να παριστάνει τον αρχηγό, τη στιγμή που είναι ένας απλός υπάλληλος της Μέρκελ και του Σόιμπλε; Όποιος και ν’ αντιδράσει, «πάνω» του θα πέσει …ή πάνω στον εκάστοτε «συνέταιρό» του —με βάση τον δικομματικό σχεδιασμό—.
Ποιους να φοβηθεί; …Τους Βαρουφάκηδες και τους Τσακαλώτους των Μνημονίων, που, μόλις τους πέταξαν ένα «κόκκαλο» βουλευτικού βολέματος, έγιναν «σταρλετίτσες» τής Democracy; Αφού δεν κινδύνευσαν τότε, που τα πράγματα ήταν πολύ πιο επικίνδυνα, γιατί να κινδυνεύσουν τώρα από τους «ψεκασμένους» των υποχρεωτικών εμβολιασμών; …Θα κινδυνεύσουν από τους νέους «Βαρουφάκηδες» και «Τσακαλώτους» των Εμβολιασμών; Ήδη φαίνεται ότι έχουν ξεκινήσει παρασκηνιακά «παζάρια», για να βολευτούν οι «αρνητές» των εμβολίων. Ήδη φαίνεται ότι έχουν ξεκινήσει την επιλογή των προσώπων με τους οποίους θ’ ανοίξουν «διάλογο» και άρα θα τους ανάγουν στο επίπεδο των «συνομιλητών» τους …Μικρό το κόστος γι’ αυτούς …Θα βάλουν κι άλλο ένα «ποτήρι» στο «τραπέζι» όπου κερνάει ο «Γιάννης» τον εαυτό του και την «παρέα» του.
Όποιος απέκτησε μια στοιχειώδη αναγνωρισιμότητα μέσα από τον ιντερνετικό του αγώνα κατά των εμβολιασμών, άνοιξε «βιβλίο» προσφορών, για να συμμετάσχει σε κάποιο κόμμα. Όλοι ονειρεύονται βουλευτικά μεγαλεία …Πολυτελείς αργομισθίες, ασυλίες, αστυνομική προστασία, αυτοκίνητα, ταξίδια και παράτες. Γιατί να μην ονειρεύεται ο κάθε τυχαίος μεγαλεία, στη χώρα όπου Βουλευτές έχουν γίνει όλα αυτά τα «νούμερα» που καθημερινά μας ταλαιπωρούν; Δεν υπάρχει αναγνωρίσιμος «στόκος», που να μην παρέλασε από τα έδρανα της Βουλής τής Μεταπολίτευσης. Διαγωνίζονται τώρα όλοι οι «αντιεμβολιαστές» γιατροί, για να πάρουν «στασίδι» στη Βουλή …Μετά τους οικονομολόγους τού Μνημονίου, θα έχουμε τους γιατρούς τής Πανδημίας …Μετά τους οικονομολόγους, οι οποίοι «ακύρωσαν» την «εντολή» τού λαού για τα Μνημόνια, θα έχουμε και τους γιατρούς, οι οποίοι θα ακυρώσουν τη νέα «εντολή» τού λαού για την Πανδημία.
Το μήνυμα αυτών των «ηρώων» τής «περήφανης» ήττας θα είναι το ίδιο: …Θα «γιορτάσουμε» την «αντίσταση» σαν επαναστατική «προπόνηση» και μετά θα επιστρέψει το «κοπάδι» στις κομματικές «στάνες» …Τα «μαντριά» να μην χαλάσουν …Αυτό είναι που μας διατυμπανίζουν από όλα τα μέσα —και σε όλους τους τόνους— αυτοί, οι οποίοι προβάλλονται κι απ’ το σύστημα σαν «επικεφαλής» τής αντιεμβολιαστικής «εκστρατείας»: …Η αντίδραση να είναι αλά καρτ …Μόνον για τα εμβόλια και την υποχρεωτικότητα …Όχι για τον φασισμό τής Κυβέρνησης …Όχι για την υπολειτουργία τής Δημοκρατίας …Όχι για την τιμωρία των διεφθαρμένων …Όχι για την κατάργηση του νόμου περί ασυλίας των εγκληματιών …Όχι για το άνοιγμα όλων των βρόμικων «φάκελων» της Μεταπολίτευσης. Θα κάνουν αυτό το οποίο προβλέπεται, και …για όλους κάτι έχει να «τσιμπολογήσουν» …«Λεφτά υπάρχουν» για τέτοια θέματα …Όχι μόνον «μπάνια» θα κάνει ο Κούλης, αλλά και «μπουρμπουλήθρες» θα κάνει μέσα στη γκουρμέ σούπα του.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ;
Το ερώτημα, το οποίο τίθεται μετά απ’ όλα όσα ζοφερά περιγράφουμε, είναι το εξής απλό: Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει ελπίδα ν’ «αναστηθεί» η Δημοκρατία και να υπηρετήσει επιτέλους τον λαό και την πατρίδα; Υπάρχει ελπίδα ν’ απολαύσουν κάποτε ΟΛΟΙ οι λαοί το μεγαλειώδες ελληνικό δημιούργημα; …Βεβαίως και υπάρχει, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Democracy δεν παύει να είναι μια παραποιημένη μορφή τής Δημοκρατίας …Μία «μαϊμού» Δημοκρατία, η οποία όμως δεν παύει να είναι Δημοκρατία …Είναι σχεδιασμένη απόλυτα επάνω στο «πατρόν» τής Δημοκρατίας κι απλά είναι «βραχυκυκλωμένη», για να μην αποδίδει κέρδος στους λαούς …Δεν παύει όμως να έχει σε πλήρη ανάπτυξη όλα τα «όργανα» της Δημοκρατίας και να χρειάζεται απλά μια νέα «επανασύνδεσή» τους …Είναι ένα «αυτοκίνητο», το οποίο μπορεί να γίνει λειτουργικό, εάν επιδιορθώσουμε τη «βραχυκύκλωσή» του …Είναι ένα «πιστόλι», το οποίο απλά δεν έχει σκανδάλη, κι εμείς μπορούμε να την προσθέσουμε. Για όσο διάστημα λοιπόν ο άνθρωπος έχει πίστη στη Δημοκρατία και κυρίαρχη είναι η Democracy, πάντα θα υπάρχει ελπίδα και πάντα θα μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα ΑΜΕΣΑ.
Όλο το «κλειδί» τής επίλυσης του προβλήματος της Δημοκρατίας είναι να εντοπίσεις το πού γίνεται το «βραχυκύκλωμα» και το πώς παγιδεύεται ο λαός και δεν το «βλέπει». Το όλο «κόλπο» τού φασισμού βρίσκεται στην επιλογή των προσώπων που στελεχώνουν το κύριο ελεγκτικό της όργανο …Το όργανο αυτό, το οποίο αποφασίζει για τα ΠΑΝΤΑ και σήμερα όχι απλά δεν ελέγχει τη λειτουργία της, αλλά αποτελεί τον κύριο λόγο που δεν υπάρχει έλεγχος …Το «όργανο» αυτό, το οποίο όχι μόνον δεν «ελέγχει», αλλά λειτουργεί ως «μπράβος» και προστάτης των φασιστών …Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είναι το όλο μυστικό τής Δημοκρατίας …Η Βουλή και οι Βουλευτές της …Ο τρόπος που λειτουργεί η Βουλή και ο τρόπος με τον οποίο αυτή στελεχώνεται. Στο θέμα τής Βουλής βρίσκεται και η βασική παρανόηση, η οποία επέτρεψε στους Προτεστάντες όχι απλά να «καπελώσουν» τη Δημοκρατία, αλλά να κάνουν συνενόχους τους και τους λαούς …Τους λαούς, οι οποίοι είναι έτοιμοι ακόμα και να «χύσουν» το αίμα τους, για να προστατεύσουν αυτό το «λάθος» …Το «λάθος» αυτό, το οποίο δήθεν τους κάνει «κυρίαρχους» της Democracy.
Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί εδώ βρίσκεται το λεπτό «σημείο» τού προτεσταντικού σχεδιασμού. Οι Προτεστάντες «χάρισαν» μία Βουλή στους λαούς, αλλά, εξαιτίας ενός ύπουλου σχεδιασμού, την παρέδωσαν «χαλασμένη». Αυτός ο σχεδιασμός ταυτίζει τη Δημοκρατία με την έννοια της «πλειοψηφίας» και θέτει σε δεύτερη μοίρα τον εσωτερικό της σχεδιασμό. Κακώς η έννοια της Δημοκρατίας «περιορίζεται» στη δήθεν επικράτηση της «πλειοψηφίας» …Στη Δημοκρατία ισχύει βέβαια η «πλειοψηφική λογική», αλλά ΔΕΝ είναι εκείνο το χαρακτηριστικό, το οποίο τη χαρακτηρίζει στη λειτουργία της …ΔΕΝ είναι εκείνο το χαρακτηριστικό, το οποίο ξεχώρισε το ελληνικό δημιούργημα και τους δημιουργούς του στο σύνολο της πανανθρώπινης ιστορίας …Με πλειοψηφίες λειτουργούν και οι αγέλες των ζώων …Ακόμα και οι όχλοι των ανθρώπων μέσω των πλειοψηφιών εκφράζονται …Ακόμα και το λιντσάρισμα η πλειοψηφία τού όχλου το πραγματοποιεί. Αυτό, όμως, δεν καθιστά τις αγέλες των ζώων ή τους όχλους των ανθρώπων «δημοκρατικούς μηχανισμούς». Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η προσκόλληση —σε βαθμό φανατισμού— απλά και μόνον στην πλειοψηφική λογική τής Δημοκρατίας έγινε εκ του πονηρού και προκειμένου ν’ αποπροσανατολιστεί η κοινωνία και να πάψει να «ψάχνει» στα «λεπτά» σημεία, που καθορίζουν πραγματικά τη Δημοκρατική Λειτουργία.
Οι λίγοι φασίστες επέλεξαν να «κολακεύσουν» τον λαό, δίνοντας υπερπροβολή στο θέμα των «πλειοψηφιών» —το οποίο θεωρητικά ήταν η δύναμή των πολλών— αλλά ήδη είχαν φροντίσει να «βραχυκυκλώσουν» τον ελληνικό σχεδιασμό, ο οποίος μετέτρεπε την πλειοψηφική λειτουργία σε δημοκρατική και όχι σε οχλοκρατία. Αυτό ήταν το επίτευγμα των βασιλέων τού προτεσταντισμού …Το επίτευγμα αυτό, το οποίο επιτρέπει μέχρι και στον «σουλτάνο» Ερντογάν να επικαλείται τη Δημοκρατία και ενίοτε να παριστάνει τον προστάτη της. Στατιστικά να το εξετάσει κανείς, και μόνον που ο Ερντογάν την επικαλείται, κάπου υπάρχει «πρόβλημα». Πότε την επικαλείται; …Όταν τον ευνοούν οι συσχετισμοί δυνάμεων ανάμεσα στη δική του κομματική «αγέλη» και αυτές των αντιπάλων του …Τότε θυμάται τη Δημοκρατία ο αγράμματος των Μεντρεσέδων …Αυτό είναι το επίτευγμα των Προτεσταντών …Έδωσαν σε όλους τους φασίστες —όλων των τύπων— το δικαίωμα να επικαλούνται τη Δημοκρατία όποτε τους «βολεύει». Αυτοί οι γνωστοί σε όλους φασίστες, επιβάλλοντας τον κομματισμό και ελέγχοντας τις πλειοψηφίες των ψηφοφόρων, ακύρωσαν τον ελληνικό σχεδιασμό.
Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για επίτευγμα των Προτεσταντών. Αφού κατόρθωσαν και πήγαν το «παιχνίδι» στις πλειοψηφίες, δίνοντας στην εξουσία τη δυνατότητα να τις «παράγει» με διχασμούς, τρομοκρατία, εκβιασμούς, βολέματα κλπ., δεν είχαν πρόβλημα να «χαρίσουν» τη Democracy στους λαούς. Πάντα θα είχαν τα μέσα να μονοπωλούν την εξουσία, εφόσον πάντα θα είχαν τη δυνατότητα να δημιουργούν την απαραίτητη πλειοψηφία. Εύκολο ήταν γι’ αυτούς, καθώς μπορούν ανά πάσα στιγμή να προκαλούν τα εθνικά, κοινωνικά ή ταξικά ένστικτα των λαών και να τους «σέρνουν» πίσω από τους «πολλούς», οι οποίοι πάντα είναι οι αγράμματοι, οι άσχετοι και οι φοβισμένοι τής κάθε κοινωνίας. Μπέρδεψαν τους αγράμματους, βόλεψαν τους μορφωμένους και δεν είχαν πρόβλημα να φανούν «γενναιόδωροι» με τους λαούς …«Γενναιόδωροι» στην κολακεία —βέβαια— και όχι στην ουσία.
Αφού κατάφεραν εύκολα κι ακύρωσαν τον σχεδιασμό τής Δημοκρατίας —ο οποίος τους απειλούσε—, τη «χάρισαν» στους ανθρώπους …Τους «χάρισαν» μια «χαλασμένη» Δημοκρατία, η οποία απλούστατα δεν εξυπηρετούσε τους λαούς …Τους «χάρισαν» το χαλασμένο «αυτοκίνητο», το οποίο δεν μπορεί να τους πάει πέρα από την «αυλή» των αφεντικών τους …Τους «χάρισαν» το χαλασμένο «πιστόλι», το οποίο, όταν «βγαίνει», δεν τρομάζει κανένα απ’ αυτά τ’ «αφεντικά». Δεν φοβήθηκαν να «χαρίσουν» τη Democracy, γιατί απλούστατα δεν τους πείραζαν τα «κακαρίσματα» των «δημοκρατών» πολιτικών …Δεν τους πειράζει να κακαρίζουν οι «κότες», όταν τ’ «αυγά» βρίσκονται προστατευμένα αλλού …Τα αυγά τούς ενδιαφέρουν …κι οι κότες —αν θέλουν να αισθάνονται ωραία— ας κακαρίζουν όσο θέλουν κι όπου θέλουν. Αυτό ήταν το επίτευγμά των Προτεσταντών, οι οποίοι μπόρεσαν κι ακύρωσαν τον ελληνικό σχεδιασμό τής Αυθεντικής Δημοκρατίας.
Μιλάμε καθαρά για «ακύρωση», γιατί η Democracy, όσο κι αν φαινομενικά μοιάζει με τη Δημοκρατία, δεν είναι τέτοια, γιατί ΔΕΝ λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, παρ’ όλη την όμοια θεωρητικά «φυσιολογία» της. Η ευφυία των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι δημιούργησαν τη Δημοκρατία, είχε να κάνει με τον έλεγχο των Εξουσιών και των φορέων αυτών …Είχε να κάνει με τη διάταξη που βρίσκονται αυτές μεταξύ τους κι επιτρέπει τον αυτόματο και απόλυτο αλληλοέλεγχό τους …Είχε να κάνει με τον ειδικό και ξεχωριστό τρόπο που γινόταν η στελέχωση αυτών των διαφορετικών κυρίαρχων Εξουσιών, προκειμένου να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των λαών απέναντι στους τύραννους —οι οποίοι διαθέτουν τα μέσα, ν’ «αγοράζουν» πλειοψηφίες— …Προκειμένου να διασφαλίζουν τα συμφέροντα των λαών απέναντι στους δημαγωγούς, οι οποίοι με τα ψεύδη μπορούν να δημιουργούν πλειοψηφίες. Ο τρόπος, δηλαδή, που «στέκεται» η κάθε κυρίαρχη Εξουσία απέναντι στην άλλη, είναι η βασική προϋπόθεση για την προστασία τού λαού από φασίστες κι απατεώνες …Από εκεί και πέρα ο ιδιαίτερος τρόπος που γίνεται η στελέχωση αυτών των Εξουσιών, τους δίνει τον επιθυμητό «χαρακτήρα», ο οποίος είναι απαραίτητος για τη λειτουργία τής Δημοκρατίας. Εδώ βρίσκονται τα μυστικά τής Δημοκρατίας και αυτά είναι που αποκαλύπτουν την ευφυία των Ελλήνων.
Η Εκτελεστική Εξουσία—των ΑΙΡΕΤΩΝ αρχόντων— ελεγχόταν από τη Νομοθετική Εξουσία—των ΚΛΗΡΩΤΩΝ βουλευτών— και έτσι διασφαλιζόταν η εύρυθμη λειτουργία τής Δικαστικής Εξουσίας—των ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ δικαστών—. Οι Έλληνες κατανοούσαν απόλυτα όχι μόνον τη λειτουργία τής Δημοκρατίας, αλλά και τους κινδύνους που την απειλούσαν. Ο σχεδιασμός τους ήταν τέλειος, γιατί επέλεξαν να δώσουν σε κάθε Εξουσία τα στελέχη εκείνα, τα οποία υπηρετούσαν με τον πιο ιδανικό τρόπο τη Δημοκρατία. Η Εκτελεστική Εξουσία αναζητούσε τον «άριστο» πολίτη και άρα ο λαός έπρεπε ν’ αποφασίσει για την ταυτότητα των ηγετών της —κι αυτό το εξασφάλιζε η Ψήφος—. Η Νομοθετική Εξουσία αναζητούσε τον «μέσο» πολίτη —κι αυτό το εξασφάλιζε ο Κλήρος—. Τέλος, η Δικαστική Εξουσία αναζητούσε τον καλύτερα εκπαιδευμένο επαγγελματία Δικαστικό —και αυτό το εξασφάλιζε ο Διορισμός— …Ψήφος, Κλήρος και Διορισμός ήταν ταυτισμένα με τις διαφορετικές μορφές των εξουσιών.
Από εκεί και πέρα τα μεταξύ τους συγκρουόμενα συμφέροντα δημιουργούσαν μία δυναμική, η οποία προστάτευε τον λαό …Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνταν συγκρουόμενα συμφέροντα όχι μόνον μεταξύ των διαφορετικών Εξουσιών, αλλά και μεταξύ των στελεχών τους. Τα στελέχη των διαφορετικών εξουσιών είχαν κοινά συμφέροντα μεταξύ τους ΜΟΝΟΝ ως Πολίτες. Ως στελέχη συγκεκριμένων Εξουσιών ΔΕΝ είχαν κοινά ειδικά συντεχνιακά συμφέροντα, που να τους τοποθετούν ΟΛΟΥΣ μαζί «απέναντι» στον λαό …Αυτό, το οποίο συνέφερε τον εκλεγμένο «Στρατηγό» ή τον διορισμένο Δικαστή δεν συνέφερε τον κληρωτό Βουλευτή και το αντίστροφο. Ο «εκλεγμένος» δεν τα «έβρισκε» με τον «κληρωτό» ή τον «διορισμένο», ώστε να συνθέσουν συμμορία …Ο ένας αγωνιζόταν με την ευφυία του να κερδίσει τη θέση του, ο άλλος την έπαιρνε από τύχη και ο τρίτος διοριζόταν εξαιτίας τού κόπου τής εκπαίδευσης.
Δεν μπορούσαν όλοι αυτοί να «συναντηθούν» κάπου, ώστε να «ρίξουν» τους υπόλοιπους, όπως συμβαίνει σήμερα, όπου ΟΛΟΙ οι φορείς ΟΛΩΝ των Εξουσιών έχουν κοινά χαρακτηριστικά και επωφελούνται από κοινού εις βάρος τού λαού. Στη Δημοκρατία των Ελλήνων ΠΑΝΤΑ βρισκόταν ο ένας «απέναντι» στον άλλο, και αυτό ήταν που προστάτευε τον λαό. Απλά είναι τα πράγματα …Όταν για όλα τα «προνόμια», που μπορεί ν’ απολαύσει ένα στέλεχος της κρατικής εξουσίας, αποφασίζει κάποιος τυχαίος κληρωτός, ο οποίος —εξαιτίας τής τύχης— βρέθηκε σε θέση ν’ αποφασίζει —και γνωρίζει ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία πιθανότητα να ξαναβρεθεί στην ίδια θέση—, δεν μοιράζει προνόμια σε ανθρώπους, οι οποίοι, είτε λόγω ευφυΐας είτε λόγω διορισμού, έχουν μία μακροχρόνια παραμονή στη θέση τους. Πάντα θα σκέπτεται ως πολίτης, που θα είναι αυτός ο οποίος τελικά θα «φορτωθεί» το κόστος όλων αυτών των προνομίων. Γι’ αυτόν τον λόγο ο κληρωτός Βουλευτής δεν βολεύει ΠΟΤΕ ούτε τους αιρετούς «Στρατηγούς» ούτε τους διορισμένους Δικαστικούς. Γι’ αυτόν τον λόγο ο κληρωτός Βουλευτής ταυτίζεται με τον λαό και άρα με τον Δήμο, και άρα …«παράγει» ΔημοΚΡΑΤΙΑ !!!
ΑΥΤΟ ήταν το επίτευγμα των αρχαίων Ελλήνων, το οποίο τους έδωσε την απόλυτη δόξα στην πολιτική ιστορία τής ανθρωπότητας …Αυτός ήταν ο σχεδιασμός, ο οποίος τοποθετούσε Διαφορετικούς ανθρώπους με Διαφορετικό τρόπο σε Διαφορετικό τύπο Εξουσίας. Αυτή η ελεγχόμενη διαφορετικότητα σε όλα τα επίπεδα ήταν το μυστικό τού ελληνικού σχεδιασμού. Η Εκτελεστική Εξουσία ήταν αυτή, η οποία Κυβερνούσε τη Δημοκρατία …Η εξουσία των «Στρατηγών», οι οποίοι ήταν οι μοναδικοί αιρετοί άρχοντες …Οι ελάχιστοι «άριστοι» της κοινωνίας, οι οποίοι διεκδικούσαν να γίνουν η επιλογή της, μέσω της ψήφου της …Οι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ μεγάλοι «άνδρες» της …Οι ισχυροί τής κοινωνίας, οι οποίοι διαγωνίζονταν μεταξύ τους για την ηγεσία της …Αυτοί, οι οποίοι συνέθεταν «κίνδυνο», εφόσον θα μπορούσαν να είναι δημαγωγοί και να την παρασύρουν σε λάθη ή να καταλήξουν Τύραννοι και να την εκμεταλλεύονται. Αυτούς τους έλεγχε η Νομοθετική Εξουσία των ΠΟΛΛΩΝ πολιτών, οι οποίοι αντιπροσώπευαν τον «μέσο όρο» τής κοινωνίας …Η Εξουσία τού μέσου όρου των πολλών —οι οποίοι ταυτίζονταν απόλυτα με τον λαό— και η οποία είχε ως αρμοδιότητά της να μετατρέπει τις εντολές των «Στρατηγών» σε Νόμους και ταυτόχρονα να ελέγχει τις πράξεις τους. Η Εξουσία αυτή ήταν το ενδιάμεσο εκείνο «μαξιλάρι», προκειμένου η Εκτελεστική Εξουσία να μην «διαπλέκεται» με τη Δικαστική …Τη Δικαστική Εξουσία των ΟΛΙΓΩΝ καλά εκπαιδευμένων νομομαθών δικαστικών, οι οποίοι διορίζονταν και έκαναν καριέρα στο Δικαστικό Σώμα.
Όλο το μυστικό τής διάταξης αυτής ήταν εκείνο, το οποίο περιγράψαμε πιο πάνω …Απέναντι στους ελάχιστους ξεχωριστούς πολίτες, οι οποίοι αναλάμβαναν μεγάλες εξουσίες, τοποθετούσαν πολλούς κοινούς πολίτες, για να τους ελέγχουν …Απέναντι στους ΑΙΡΕΤΟΥΣ «Στρατηγούς» οι Έλληνες τοποθετούσαν μία ΠΟΛΥΜΕΛΗ Βουλή ΚΛΗΡΩΤΩΝ πολιτών …Πολιτών, οι οποίοι απλά είχαν «σώας τα φρένας», «πλήρη πολιτικά δικαιώματα» κι «αντιπροσώπευαν» ποσοστιαία —και άρα αριθμητικώς— το «μωσαϊκό» τής κοινωνίας. Αυτό το όργανο με την τεράστια εξουσία —και με αποτυπωμένη επάνω του, στον απόλυτο βαθμό, την ποιότητα της κοινωνίας— ήταν εκείνο που την προστάτευε απ’ όλους τους πιθανούς κι απίθανους εχθρούς της …και ανάμεσά τους κι απ’ τα πιο «λαμπρά» της τέκνα …Αυτή ήταν η «επινόηση» των Ελλήνων, η οποία έθετε στην υπηρεσία τής Δημοκρατίας την έννοια της «πλειοψηφίας», χωρίς αυτή η «πλειοψηφική λογική» να «σκεπάζει» και να παραμορφώνει τα πάντα. Αυτός ο σχεδιασμός ήταν που διαφοροποιούσε την Ελληνική Δημοκρατία από την οχλοκρατία των Βαρβάρων …Αυτό το τρίπτυχο ήταν που χαρακτήριζε τα πάντα …Η Ψήφος αφορούσε τους Ελάχιστους …Ο Κλήρος αφορούσε τούς Πολλούς …και ο διορισμός αφορούσε τούς Ολίγους. Αυτό το σύστημα ΔΕΝ μπορούσε ν’ «ανατραπεί» από κανέναν και αυτό ήταν η μεγαλειώδης Δημοκρατία των Ελλήνων.
Η επιτυχία τής Προτεσταντικής Democracy ήταν ότι κατάφερε κι ακύρωσε αυτόν τον ελληνικό σχεδιασμό και, διατηρώντας την «ονοματολογία» τής Δημοκρατίας, έφτιαξε μία «μαϊμού», η οποία ΔΕΝ λειτουργεί υπέρ τού λαού —και άρα του Δήμου—, αλλά υπέρ των φασιστών και των «ιδιοκτητών» τού κράτους …Βάπτισαν το «ψάρι» «κρέας» και «καθάρισαν» …Κατόρθωσαν τους «ελέω Βασιλέων» Κυβερνήτες να τους διατηρήσουν στις θέσεις τους, «βαπτίζοντάς» τους «ελέω Λαού». Αυτούς, τους οποίους επέλεγαν μόνοι τους —και μυστικά— μέσα στα γραφεία τους, έβαζαν τον λαό να τους ψηφίζει. Με τον τρόπο αυτόν οι εκλογές γίνονταν ένα θορυβώδες «ζωοπάζαρο», όπου όλα τα «μουλάρια» προς «πώληση» ήταν δικά τους. Οι πολίτες ήταν χαρούμενοι, γιατί νόμιζαν ότι διάλεγαν ανάμεσα σε «καθαρόαιμα» άτια και τα αφεντικά τούς «φόρτωναν» «μουλάρια» τελειωμένα …Τα δικά τους κουτσά «μουλάρια». Οι πολίτες νόμιζαν ότι επιλέγουν «Στρατηγούς» και στην πραγματικότητα «φορτώνονταν» τα δουλικά των αφεντικών.
Όλα αυτά τα κατάφεραν εύκολα, γιατί είχαν τις γνώσεις να το κάνουν κι «απέναντί» τους δεν έβρισκαν καμία αντίσταση. Εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια και την αγραμματοσιά των λαών τής Δύσης, οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν πραγματική ελευθερία και χειραφέτηση και τους φόρτωσαν τη «σαβούρα». Εκμεταλλεύτηκαν λαούς, οι οποίοι τότε «έβγαιναν» από έναν θεοσκότεινο Μεσαίωνα και ήταν έτοιμοι να δεχθούν τα πάντα, για να μην ξαναγυρίσουν σ’ αυτόν …Αγράμματους λαούς, οι οποίοι ανακάλυπταν ξανά τους αρχαίους Έλληνες και νόμιζαν ότι, αντιγράφοντάς τους σε ένα επιφανειακό επίπεδο, αρκούσε, για να ζήσουν κι αυτοί έναν δικό τους «χρυσό αιώνα». Στην πραγματικότητα έγινε ένα «παζάρι» με έναν λαό διαπραγματευτικά αδύναμο, ο οποίος θα έπαιρνε ό,τι κι αν του έδιναν οι ισχυροί, οι οποίοι μέχρι τότε δεν έδιναν τίποτε απολύτως. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για «κρέας» που «βαπτίστηκε» «ψάρι» κι ανθρώπους έτοιμους να το «απολαύσουν» στη μεγαλύτερη πολιτική «απάτη» όλων των εποχών. Αυτό το «παζάρι» μεταξύ Μοναρχών και Λαών ξεκίνησε στο προτεσταντικό Λονδίνο.
Στην Αγγλία οι βασιλείς «εφεύραν» τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τα οποία μονοπωλούν την εξουσία —υπέρ τής Μοναρχίας— και στην προτεσταντική Γερμανία οι «Illuminati» εφεύραν τα φασιστικά άκρα, που προστατεύουν τα κόμματα αυτά, προκειμένου να μην απειλούνται ΠΟΤΕ κι από καμία κοινωνική εξέλιξη. Οι Προτεστάντες βασιλείς τής Αγγλίας ήταν εκείνοι, οι οποίοι εφεύραν τα ιδιωτικά «κόμματα», τα οποία —με τα χαρακτηριστικά και βέβαια με τις χρηματοδοτήσεις που τους δόθηκαν— ΔΕΝ απειλούν τα «γαλαζοαίματα» αφεντικά τού λαού και του κράτους …Τα κόμματα, τα οποία «μπλοκάρουν» την ανεπιθύμητη κι ανεξέλεγκτη «παραγωγή» τής κοινωνίας σε «Στρατηγούς» και τοποθετούν στις θέσεις τους τα επιλεγμένα δουλικά των βασιλέων. Το «έργο» αυτών των Άγγλων μοναρχών και γαιοκτημόνων συμπλήρωσαν οι Προτεστάντες αστοί τής Γερμανίας. Αυτοί εφεύραν τα φασιστικά «άκρα», τα οποία «σφραγίζουν» το «στημένο» πολιτικό σκηνικό …Τα «άκρα» αυτά, τα οποία ΔΕΝ επιτρέπουν στον λαό ν’ απειλεί τα επιλεγμένα από τα αφεντικά κόμματα.
Οι πρώτοι εφεύραν τις απόλυτα οργανωμένες και στεγανές «στάνες» των δικών τους διορισμένων «Ψευδοστρατηγών» και οι δεύτεροι εφεύραν τα φασιστικά «ψευτοκόμματα», που τρομοκρατούν τον λαό και τον σπρώχνουν προς τις «στάνες» …Οι Άγγλοι επινόησαν τους διορισμένους «τσομπάνηδες» των λαών —οι οποίοι θεωρητικά είναι εκλεγμένοι— και οι Γερμανοί τα «μαντρόσκυλα», που τους «κοπαδοποιούν» μέσω του φόβου. Οι Άγγλοι, μέσω τής δημιουργίας των ιδιόκτητων κομμάτων, διόρισαν τους επαγγελματίες «τσομπάνηδες» και οι Γερμανοί έδωσαν σ’ αυτούς τους «τσομπάνηδες» τα άγρια «μαντρόσκυλα», για να οδηγούν τον κόσμο στις κομματικές «στάνες» …Στις «εγκεκριμένες» από το σύστημα «στάνες» …Στις μοναδικές επιλογές που τους δίνονται, ώστε ν’ αποφύγουν τη βιαιότητα του ακραίου φασισμού. Από κοινού Άγγλοι και Γερμανοί παγίδευσαν τους λαούς στην ψευδοδημοκρατική λογική και με τον τρόπο αυτόν το μονοπώλιο της εξουσίας δεν έφυγε από τα χέρια των «αφεντικών». Ο λαός —ως συνήθως— ήταν συμμέτοχος μόνον στα λάθη …Τον θυμόταν όλοι μόνον όταν ήθελαν να του καταλογίσουν ευθύνες …για την «ψήφο» του.
ΑΥΤΟΣ είναι ο συνδυασμός, ο οποίος «βραχυκυκλώνει» τη Δημοκρατία. Οι Εξουσίες της δεν στέκονται η μία «απέναντι» στην άλλη, αλλά όλες μαζί «απέναντι» στον λαό …Ο ελληνικός σχεδιασμός έχει εξουδετερωθεί πλήρως. Αυτοί, οι οποίοι παριστάνουν τους Αιρετούς, είναι στην πραγματικότητα διορισμένοι και αυτοί, οι οποίοι πρέπει να είναι κληρωτοί, είναι εκλεγμένοι. Αυτοί, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι εκλεκτοί τού λαού, είναι υπάλληλοι των αφεντικών κι αυτοί, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι τυχαίο «δείγμα» τού λαού, είναι δήθεν εκλεκτοί τού λαού. Αυτό στη συνέχεια επηρεάζει και τη Δικαστική Εξουσία και δεν λειτουργεί ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ όπως προβλέπεται από τη Δημοκρατία. Δεν λειτουργεί τίποτε, γιατί ΟΛΟΙ οι φορείς ΟΛΩΝ των Εξουσιών έχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ τους και συγκρουόμενα με αυτά του λαού. Κάνοντας κατάχρηση της Εξουσίας —και χωρίς να υπάρχει έλεγχος—, στην κυριολεξία εγκληματούν καθημερινά εις βάρος τού λαού. Αυτό το άθλιο πολιτικό «κατασκεύασμα» ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα τον τελευταίο αιώνα και είναι εκείνο το οποίο συνδέει το Παλάτι τής Βρετανίας και την Ουάσιγκτον με το Βερολίνο …Τον Προτεσταντικό «άξονα» αυτόν, ο οποίος μονοπώλησε τη μεταπολεμική εποχή και σήμερα επιχειρεί να επιβάλει την παγκόσμια Νέα Τάξη. ΟΛΑ τα κράτη σε ΟΛΟ τον κόσμο λειτουργούν επάνω στο «πατρόν» τής Προτεσταντικής Democracy, η οποία παριστάνει τη Δημοκρατία …αλλά, δεν είναι.
Σε γενικές γραμμές ο αναγνώστης θα πρέπει πάντα να θυμάται ότι ο τρόπος, με τον οποίο λειτουργεί η «βραχυκυκλωμένη» Βουλή τού πολιτικού αυτού σχεδιασμού, είναι επίτευγμα της Αγγλίας και τα «Φίλτρα» των ΝΑΖΙ και των Κομμουνιστών —που ρυθμίζουν ποιος θα μπει στη Βουλή, είτε ως πολιτικός είτε ως κόμμα— είναι επίτευγμα της Γερμανίας …Έτσι ΑΠΛΑ… Γι’ αυτόν τον λόγο λέμε ότι οι σύγχρονοι Έλληνες ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ν’ αγωνιστούν, για ν’ αλλάξουν αυτόν τον προτεσταντικής εμπνεύσεως φασιστικό «βόθρο», που παριστάνει τη Δημοκρατία. Δικό τους ΚΑΘΗΚΟΝ είναι να επαναφέρουν την Πραγματική Δημοκρατία και να τη χαρίσουν ξανά στον κόσμο. Οι αγέλες των βαρβάρων, οι οποίες παριστάνουν τα πολιτικά κόμματα κι απλά παίρνουν νομιμοποιήσεις από τους αλαλάζοντες «όχλους» των παγιδευμένων κοινωνιών, πρέπει να εξαλειφθούν από το προσκήνιο.
Αυτό, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, δεν είναι τόσο. Γιατί; …Γιατί —όπως είπαμε— πρόκειται περί «βραχυκυκλώματος» ενός πετυχημένου σχεδιασμού και αυτό το «βραχυκύκλωμα», όσο εύκολο κι αν ήταν να επιτευχθεί από τους φασίστες, άλλο τόσο εύκολα μπορεί και ν’ ακυρωθεί από τους δημοκράτες. Αυτό, το οποίο λέμε, έχει το εξής νόημα: Θέλοντας οι βάρβαροι να προλάβουν τους λαούς τής Δύσης, οι οποίοι έβγαιναν από τον Μεσαίωνα κι αναπόφευκτα θ’ ανακάλυπταν την αυθεντική Δημοκρατία, επιχείρησαν να τους παγιδεύσουν. Πριν οι λαοί ανακαλύψουν τη Δημοκρατία των Ελλήνων, οι Μονάρχες φρόντισαν να φτιάξουν μια «μαϊμού»-Δημοκρατία, για να τους την προσφέρουν. Αντέγραψαν την αυθεντική στον γενικό της σχεδιασμό κι απλά την πρόσφεραν «βραχυκυκλωμένη», προκειμένου αυτή να μην υπηρετεί τους λαούς που την υιοθετούν. Επειδή δεν είχαν τις γνώσεις να δημιουργήσουν κάτι νέο —και με το ρίσκο να συγκρουστεί με την αυθεντική Δημοκρατία—, αναγκάστηκαν κι αντέγραψαν αυτό το οποίο προϋπήρχε, προσπαθώντας απλά να το εξουδετερώσουν στην επικινδυνότητά του. Όμως, ο σχεδιασμός σε κάθε περίπτωση είναι αυτός της Δημοκρατίας …Έχει όλα τα ξεχωριστά «όργανα» της Δημοκρατίας και διατηρεί διακριτά τα μέλη των οργάνων αυτών …Αντιγράφηκε δηλαδή η Δημοκρατία και δεν «βαπτίστηκε» απλά κάτι το νέο ή άσχετο ως Democracy. Όμως, αυτό το οποίο ήταν μέχρι τώρα η «βιτρίνα» και άρα η δύναμη της Democracy, σήμερα είναι η αδυναμία της, γιατί επιτρέπει άμεσες παρεμβάσεις, οι οποίες μπορούν να την ακυρώσουν.
Όταν γνωρίζουμε ότι όλο το μυστικό αυτού του «βραχυκυκλώματος» είναι η λειτουργία τής Βουλής, η οποία «μεταφέρει» ΟΛΗ την εξουσία στα χέρια ιδιωτών φασιστών που την ελέγχουν απόλυτα, ευνόητο είναι ότι ΕΚΕΙ θα πρέπει να γίνει η επέμβαση …Απλή επέμβαση, και τίποτε άλλο …Τίποτε καινούργιο δεν πρέπει να δημιουργηθεί και για τίποτε καινούργιο δεν πρέπει να εκπαιδευτεί εκ νέου ο κόσμος. Τα πάντα θα παραμείνουν ως έχουν κι απλά θ’ αλλάξουν κάποιες λειτουργίες. Αρκεί, για παράδειγμα, ν’ αλλάξει η μέθοδος της στελέχωσης τής Βουλής και την ίδια στιγμή αλλάζει η Democracy και γίνεται Δημοκρατία. Αυτό γίνεται αυτόματα, γιατί όλα «κουμπώνουν» επάνω στη Βουλή. Αν δεν δίνεις τη δυνατότητα σε έναν ιδιώτη —ακόμα κι αν αυτός είναι ο «εκλεκτός» τού λαού— να ελέγχει το «όργανο» που εκφράζει αυτόν τον λαό και έχει ως καθήκον του να ελέγχει τον ίδιο, τότε τον περιορίζεις στον ρόλο του. Αν δεν δίνεις τη δυνατότητα σε έναν ιδιώτη να διορίζει την ηγεσία τής Δικαστικής Εξουσίας μέσω της Βουλής, τότε του «ψαλιδίζεις» την εξουσία που έχει να ευνοεί τους «χορηγούς» του κι επιπλέον τον τρομάζεις για την περίπτωση εκείνη, που θα έρθει «απέναντί» της.
Τα πάντα στη Δημοκρατία, δηλαδή, ξεκινούν και καταλήγουν στο βασικό της «όργανο», που είναι η Βουλή. Εκεί έκαναν επέμβαση οι Προτεστάντες και κατάφεραν να επιβάλουν τον φασισμό με «βιτρίνα» τη Δημοκρατία. Μέσω της «βραχυκυκλωμένης» Βουλής έβαλαν μέσα στο κύριο όργανό τους τόσο τους «τσομπάνηδές» τους όσο και τα «μαντρόσκυλά» τους. Μέσω του κομματισμού τοποθέτησαν σαν μόνιμους ηγέτες τής κοινωνίας τούς «υπαλλήλους» τους —και ιδιοκτήτες των «στανών»— και μέσα στην ίδια Βουλή τοποθέτησαν τοποτηρητές σε πλούσια αργομισθία τους κομμουνιστές και τους Ναζί «σκύλους» τους. Ολόκληρο το «βουκολικό» σκηνικό τής Democracy ένας άνθρωπος με γνώση μπορεί να το «διακρίνει» στα έδρανά της …Στο κέντρο βρίσκονται οι επιλεγμένες «στάνες» και στα άκρα τα άγρια «σκυλιά» της. Στο αριστερό άκρο τής «δημοκρατικής» Βουλής οι κομμουνιστές και στο δεξιό άκρο οι Ναζί …Αυτό είναι το επίτευγμά τους και αυτό πρέπει ν’ ακυρωθεί, για ν’ αποκατασταθεί η Δημοκρατική Λειτουργία τής Βουλής. Αυτή η ανατροπή τού σχεδιασμού τους είναι ο στόχος για ΟΠΟΙΟΝ θέλει να κάνει πραγματικά επέμβαση στη λειτουργία τής φασιστικής Democracy, προκειμένου να τη μετατρέψει σε Δημοκρατία …Όλα τα άλλα επιτυγχάνονται μόνα τους.
Τι πρέπει να γίνει; Κατ’ αρχήν ν’ αποκοπεί η στελέχωση της Νομοθετικής Εξουσίας —και άρα της Βουλής— από τη διαδικασία των εκλογών …Η διαδικασία των εκλογών θα συνεχίσει να γίνεται όπως γίνεται και σήμερα —με τη συμμετοχή των κομμάτων και των ηγετών τους—, αλλά θα αφορά μόνον την Εκτελεστική Εξουσία …Μόνον τους αιρετούς …Μόνον τους διεκδικητές αυτού του τύπου τής Εξουσίας. Νικητές και ηττημένοι θα μπαίνουν στη Βουλή όπως προβλέπεται γι’ αυτούς που πηγαίνουν εκεί —είτε για να ελεγχθούν είτε για να προτείνουν νέες πολιτικές—. Ο νικητές θα πιάνουν τα Κυβερνητικά Στασίδια —όπως συμβαίνει και σήμερα με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους— και οι ηττημένοι —ως αντιπολίτευση— θα πηγαίνουν από την άλλη πλευρά τού Προεδρείου τής Βουλής. Αυτοί από κοινού θα έχουν «απέναντί» τους το Βουλευτικό «Σώμα», το οποίο θα τους κρίνει στις μεταξύ τους «συγκρούσεις», προκειμένου να ψηφίσει.
Η Νομοθετική Εξουσία ΔΕΝ πρέπει να έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τη διαδικασία των εκλογών. Η ηγεσία της πρέπει να έχει την εξουσία να μεριμνά η ίδια για τη στελέχωσή της. Επάνω στο πρότυπο των διαδικασιών τής επιλογής Ενόρκων Δικαστών για τα Κακουργιοδικεία μπορεί να διενεργεί τις ανάλογες διαδικασίες κλήρωσης. Όπως το Σύνταγμα εμπιστεύεται πολίτες, θέτοντας κάποιες προδιαγραφές, ώστε να κρίνουν τα πλέον σημαντικά ποινικά θέματα και ν’ απονέμουν Δικαιοσύνη, έτσι θα γίνει και με τη Βουλή, όπου βέβαια η διαδικασία είναι πιο εύκολη και το ατομικό μερίδιο ευθύνης πολύ μικρότερο. Δεν υπάρχει κάτι το δύσκολο ή το «επικίνδυνο» σ’ αυτές τις διαδικασίες, προκειμένου να δρομολογηθούν. Μπορεί η «ανανέωση» του δυναμικού των Βουλευτών τετραετούς θητείας να γίνεται για λόγους εύρυθμης λειτουργίας κατά το ήμισυ ανά δύο χρόνια.
Θα τεθούν άπαξ μερικές βασικές προδιαγραφές για την ιδιότητα του Βουλευτή, οι οποίες θα έχουν σχέση με την πνευματική του υγεία, τη μορφωτική του κατάσταση ή τη δημοκρατική του πίστη κλπ. και αυτό θα αρκεί για την εύρυθμη λειτουργία της …Προδιαγραφές, τις οποίες εύκολα πληρούν οι περισσότεροι των πολιτών και οι οποίες αφορούν πληροφορίες που είναι δημοσιοποιήσιμες και δεν άπτονται των προσωπικών δεδομένων. Βάζεις και μερικά γεωγραφικά, ταξικά ή επαγγελματικά κριτήρια και διασφαλίζεις την απόλυτη «αποτύπωση» της εθνικής κοινωνίας μέσα στη Βουλή. Στόχος είναι να βάλεις δίκαιες για τους πολίτες και ασφαλείς για τη Δημοκρατία προδιαγραφές …Δεν είναι δυνατόν να βάζεις στην κληρωτίδα αναλφάβητους …όπως δεν είναι δυνατόν να βάζεις στην ίδια κληρωτίδα —που αφορά τη Δημοκρατική Λειτουργία— ανθρώπους, οι οποίοι αντιπαθούν τη Δημοκρατία —δικαίωμά τους— και είναι οργανωμένοι σε αντιδημοκρατικούς μηχανισμούς. Δεν ψάχνεις να δεις τι πιστεύει ενδόμυχα κάποιος, αλλά κρίνεις επιλογές, οι οποίες γίνονται δημοσίως. Δεν είναι δυνατόν να βάζεις στην κληρωτίδα οργανωμένα μέλη τού ΚΚΕ ή του Ναζιστικού κόμματος. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεις φασίστες να «παρκάρουν» μέσα στο βασικό «όργανο» της Δημοκρατίας και να τους αφήνεις να την υποσκάπτουν εκ των έσω !!!
Από εκεί και πέρα κάνεις ό,τι μπορείς, για να «θωρακίσεις» αυτήν τη Βουλή. Για το ασφαλές τής λειτουργίας αυτής τής Βουλής θα πρέπει ν’ αυξηθεί κατά πολύ ο αριθμός των βουλευτών. Αν σήμερα είναι τριακόσιοι, θα πρέπει να πάμε στους χίλιους —και ίσως και παραπάνω— για ένα ολόκληρο κράτος. Γιατί είναι επιθυμητός ο μεγάλος αριθμός τους; …Γιατί, όσο πιο μεγάλος είναι, τόσο πιο ακριβές είναι το αντιπροσωπευτικό «δείγμα» τής κοινωνίας. Επιπλέον, όσο πιο μεγάλο είναι αυτό, τόσο πιο μικρό γίνεται το μερίδιο της προσωπικής ευθύνης τού Βουλευτή και άρα τόσο πιο ασύμφορη γίνεται η διαφθορά για τους διαφθοροποιούς της κοινωνίας …Όσο πιο μεγάλο είναι αυτό, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να υπάρξουν διαρροές και ν’ ακυρωθούν αντιδημοκρατικές απόπειρες διαπλεκομένων. Πόσους βουλευτές πρέπει να «ταΐζει» η Siemens, προκειμένου να περάσει τους νόμους τής αρεσκείας της; Με βάση τα προσδοκόμενα κέρδη —που δεν είναι άπειρα— ΔΕΝ τη συμφέρει να ξεκινήσει μια τεράστια προσπάθεια φθηνοδιαφθοράς με το ρίσκο ν’ αποκαλυφθεί, λόγω του μεγάλου αριθμού των εμπλεκομένων;
«Μα —θα πει κάποιος—, πόσο μπορεί ν’ αντέξει ένα κόστος χιλίων και πλέον βουλευτών αυτός ο δύσμοιρος λαός;». Εδώ βρίσκεται το λεπτό σημείο, το οποίο απαιτεί γνώση …Τη Βουλή την κάνει οικονομική ή πολυδάπανη η ταυτότητα των στελεχών της και όχι ο αριθμός τους. Αν τα στελέχη της έχουν σπάνια προσόντα —και ως εκ τούτου είναι ακριβά— τότε η Βουλή είναι πολυδάπανη ακόμα κι αν δεν έχει πολλά μέλη. Αν τα στελέχη της έχουν τα συνηθισμένα προσόντα —και ως εκ τούτου είναι φτηνά— τότε αυτή είναι οικονομική ακόμα και με πολλά μέλη …Περί αυτού πρόκειται …Η πραγματικά μεγάλη οικονομία στη λειτουργία τής Βουλής προκύπτει από τον τρόπο στελέχωσης της και όχι από μια απλή μισθολογική πολιτική περικοπών …Αυτό είναι το όλο θέμα …Εμείς μιλάμε για μια μελλοντική Βουλή Πολιτών και όχι Βουλή Πολιτικών, όπως συμβαίνει σήμερα.
Η Βουλή των Πολιτικών τής Democracy είναι πανάκριβη, γιατί οι Βουλευτές είναι αιρετοί …Είναι άνθρωποι, οι οποίοι —υποτίθεται— είναι «ξεχωριστοί», που βάζουν κόπο, γνώση και βέβαια έξοδα για να εκλεγούν …Άνθρωποι —υποτίθεται— «πετυχημένοι» στους τομείς τους, τους οποίους ο λαός τους αποσπά από εκεί όπου διαπρέπουν για να τους εκμεταλλευτεί και άρα θα πρέπει να τους αποζημιώσει ανάλογα. Αυτοί οι πολιτικοί είναι από τη φύση τους ακριβοί —και αυτό αποτυπώνεται στους μισθούς τους— γιατί —υποτίθεται— παράγουν πολιτική. Οι πολιτικοί με τον τρόπο αυτόν καθίστανται «επιστήμονες», που παράγουν ένα προϊόν …Πολιτικό προϊόν, το οποίο —υποτίθεται— είναι «σωτήριο» για την κοινωνία. Ως εκ τούτου απαιτούν —εκτός από τις αμοιβές τους— κι ένα πλήθος παροχών …Γραμματειακή υποστήριξη, επιστημονικούς συμβούλους, αυτοκίνητα, προσωπική ασφάλεια κλπ.. Αν, δηλαδή, οι σημερινοί τριακόσιοι βουλευτές φαίνονται πανάκριβοι εξαιτίας των τεράστιων μισθών τους, στα έξοδά τους θα πρέπει να προστεθούν κι άλλα τόσα για τις παροχές που εισπράττουν.
Αντίθετα, η Βουλή των Πολιτών τής Δημοκρατίας είναι φτηνή ακόμα κι όταν είναι πολυμελής …Ο Βουλευτής στην περίπτωση αυτήν ΔΕΝ είναι ένας «ξεχωριστός» πολίτης, ο οποίος επιλέγεται από τον λαό για να τον «σώσει» …Είναι ένας κοινός πολίτης, ο οποίος κληρώνεται, για να κάνει μια απλή «δουλειά» πολιτικού ενδιαφέροντος …Δεν πρέπει να είναι «επιστήμονας» της πολιτικής …Είναι «πελάτης» ενός «πολιτικού προϊόντος», το οποίο παράγουν οι πολιτικοί σε άλλους χώρους, με άλλες διαδικασίες και πληρωμένοι από άλλο ταμείο …Είναι «πελάτης», ο οποίος πρέπει να «διαλέξει» ανάμεσα σε προσφορές …«Πελάτης», ο οποίος διαλέγει για τον εαυτό του κι απλά έχει και την «εξουσιοδότηση» της Δημοκρατίας να διαλέξει με τα ίδια κριτήρια και για τους ομοίους του …Αυτούς, τους οποίους απλά νομίμως εκπροσωπεί στην «αγοραπωλησία» τού Κοινοβουλευτικού Ελέγχου.
Απλά πράγματα …Πανάκριβοι μηχανολόγοι επιστήμονες είναι αυτοί, οι οποίοι σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τα καλύτερα αυτοκίνητα στον κόσμο …Κοινοί άνθρωποι, χωρίς κάποια ιδιαίτερα προσόντα, είναι αυτοί, οι οποίοι επιλέγουν με ασφάλεια τα καλύτερα από τα αυτοκίνητα αυτά. Όπως μόνος του πηγαίνει ο κοινός άνθρωπος στα μαγαζιά ν’ αγοράσει το αυτοκίνητο που του αρέσει —ακόμα και το πιο περίπλοκο— και αυτό είναι ασφαλές γι’ αυτόν, έτσι και ο λαός στέλνει στη Βουλή κοινούς ανθρώπους να επιλέξουν τους καλύτερους νόμους, οι οποίοι βολεύουν ΟΛΟΥΣ τους κοινούς ανθρώπους, και αυτό είναι επίσης ασφαλές. Αυτοί οι κοινοί άνθρωποι είναι οι Βουλευτές τής Δημοκρατίας και γι’ αυτόν τον λόγο κληρώνονται, για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτοί οι κοινοί άνθρωποι είναι και πολύ οικονομικοί στο κόστος τους Βουλευτές …ΔΕΝ είναι οι πολιτικοί τής Εκτελεστικής Εξουσίας, των οποίων η αμοιβή προκύπτει μέσα από άλλη λογική και βέβαια από άλλο «πορτοφόλι».
Για να καταλάβει ο αναγνώστης στο πρακτικό επίπεδο την τάξη των μεγεθών των θεμάτων στα οποία αναφερόμαστε, θα του δώσουμε κάποια στοιχεία τής πραγματικής οικονομικής λειτουργίας τής Βουλής. Θα εκπλαγεί από τα τρομερά που συμβαίνουν στην «περιορισμένη» Βουλή των «τριακοσίων». Ο τελευταίος Προϋπολογισμός τής Βουλής στα χρόνια των Μνημονίων ανέρχεται στα περίπου 150.000.000 ευρώ, ενώ στην εποχή τής «ανάπτυξης» είχε φτάσει ακόμα και στα 220.000.000 !!! …«Διακόσια Είκοσι Εκατομμύρια» —ολογράφως—, για να μην υπάρχει περίπτωση παρανόησης !!! Τι σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί; Θα κάνουμε μια ανάλυση με έναν μέσο όρο των 200.000.000 τον χρόνο, εφόσον εκεί θα τον πάνε σύντομα αυτοί, οι οποίοι θα βγάλουν ΜΟΝΟΝ τους εαυτούς τους από τα Μνημόνια. Τον μήνα, δηλαδή, αυτή η Βουλή κοστίζει στον λαό περίπου 17 εκατομμύρια ευρώ. Το βασικό της έξοδο είναι η μισθοδοσία των ακριβών Βουλευτών της …και των «αναγκών» τους σε υπαλλήλους, οι οποίοι εξυπηρετούν το —υποτιθέμενο— έργο τους.
Ο κάθε βουλευτής —με τον μισθό που εισπράττει και ΟΛΑ τα περιφερειακά του έξοδα (συνεργάτες, leasing αυτοκινήτων, βιβλιοθήκη, επίδομα ενοικίου σπιτιών και γραφείων, εισιτήρια μετακινήσεων, ασφάλεια, δώρα κλπ.)— δεν κοστίζει λιγότερο από 15 χιλιάδες τον μήνα. Κάνουμε τους υπολογισμούς μας σε ένα ελάχιστο ποσό, το οποίο μπορεί να είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Αυτό το ελάχιστο, όμως, είναι κάποια 4,5 εκατομμύρια τον μήνα …Τόσο ακριβά μάς κοστίζει η Βουλή των πολιτικών τής Democracy …Των ολίγων υποτίθεται βουλευτών. Γιατί λέμε «υποτίθεται»; …Γιατί, για να λειτουργήσουν αυτοί με τον τρόπο που προβλέπει η Democracy, η Βουλή πρέπει να τους προσφέρει ανάλογη «υποστήριξη» και αυτό μεταφράζεται σε επιπλέον μισθούς επιπλέον ανθρώπων. Αν, δηλαδή, σε κάποιον φαίνεται υπερβολικός ο αριθμός των 1000 Βουλευτών τής Δημοκρατίας που προτείνουμε, θα πρέπει να σκεφτεί ότι η σημερινή «μικρή» Βουλή —πέραν των τριακοσίων Βουλευτών— πληρώνει άλλους 2000 περίπου υψηλόμισθους υπαλλήλους, για να βοηθούν αυτούς τους τριακόσιους …Υπαλλήλους, οι οποίοι είναι κι αυτοί πάνω από τον «μέσο όρο» τού πολίτη και άρα θα πρέπει κι αυτοί να πληρώνονται ανάλογα. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, μιλάμε για έναν αριθμό 2500 υψηλόμισθων υπαλλήλων στη «μικρή» Βουλή τής Democracy …Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά, θα ήταν για γέλια.
Αντίθετα, μία Βουλή Πολιτών τής Δημοκρατίας κοστίζει ελάχιστα. Έχοντας απέναντί σου κοινούς πολίτες —στην πλειοψηφία τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα—, τους αντιμετωπίζεις ανάλογα …Τους δίνεις ως «αποζημίωση» —και όχι ως «μισθό» και ό,τι συνεπάγεται ένας «μισθός»— ένα ασήμαντο πολλαπλάσιο τού βασικού εθνικού μισθού, και τελειώνεις μ’ αυτούς …Είναι κοινοί πολίτες και άρα και η «αποζημίωσή» τους είναι της ίδιας λογικής. Τους δίνεις, για παράδειγμα, 1500 ευρώ «αποζημίωση» και με αυτό το ποσό κάνεις τους υπολογισμούς σου. Δεν προβλέπεις γι’ αυτούς κρυφές παροχές, γιατί δεν έχουν τις «ανάγκες» των πολιτικών …ΔΕΝ «παράγουν» κάτι ως «πολιτικό προϊόν» …Απλά συγκεντρώνονται σε έναν χώρο, για ν’ ακούσουν εισηγήσεις πολιτικών και επιλέγουν ανάμεσα σ’ αυτές …ΔΕΝ κάνουν οι ίδιοι εισηγήσεις …ΔΕΝ «παράγουν» οι ίδιοι ως πρόσωπα πολιτική. Ως εκ τούτου ΔΕΝ τους πλαισιώνεις με χιλιάδες «βοηθούς», τους οποίους πρέπει να πληρώσεις. Με αυτήν τη λογική 1000 Βουλευτές είναι ΜΟΝΟΝ 1,5 εκατομμύριο τον μήνα …2000 βουλευτές είναι μόνον 3 εκατομμύρια. Ακόμα κι αν όλα αυτά τα πολλαπλασιάσουμε με κάποιον συντελεστή, για να εξασφαλίσουμε τη συνολική λειτουργία τής «μεγάλης» Βουλής, και πάλι είναι λίγα …Τι σχέση έχουν αυτοί οι αριθμοί με τα σημερινά έξοδα τής Βουλής;
Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο ψεύτες και υποκριτές είναι οι πολιτικοί, οι οποίοι βέβαια είναι και Βουλευτές και οι οποίοι ισχυρίζονται ότι για το «καλό» μας —και για την «οικονομία» μας— πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των Βουλευτών; Αν μειωθεί ο σημερινός αριθμός των σημερινών αιρετών Βουλευτών, θα μειωθεί ακόμα πιο πολύ η Δημοκρατία και θα φροντίσουν οι πονηροί να εισπράξουν οι ίδιοι την «οικονομία» και θα γίνουν ακόμα πιο ελεγχόμενοι από τα «αφεντικά» τους …Ακόμα πιο εκβιάσιμοι κι ακόμα πιο τρομοκρατημένοι μη τυχόν και χάσουν την υπερπολύτιμη θεσούλα τους. Η «οικονομία» έρχεται μόνον με την αλλαγή τής λειτουργίας τής Βουλής …Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας. Μία νέα Βουλή ακόμα και με 1000 ΚΛΗΡΩΤΟΥΣ Βουλευτές είναι πολύ πιο οικονομική στη λειτουργία της. Σ’ αυτήν τη Βουλή, όπου η τύχη «αποφασίζει» για τη στελέχωσή της, δεν είναι δυνατόν να «παρκάρουν» κάποιοι τους φίλους και τους συγγενείς τους σε ακριβοπληρωμένες αργομισθίες και εξασφαλισμένες «πλειοψηφίες» …1,5 εκατομμύριο ευρώ Χ 12 μήνες = 18 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο …Ακόμα και να τριπλασιάσεις αυθαίρετα αυτόν τον αριθμό τής «μεγάλης» Βουλής τής Δημοκρατίας, δεν ξεπερνά τα 55 εκατομμύρια ετησίως …Τι σχέση έχει αυτός ο αριθμός με τη «μικρή» Βουλή τής Democracy των 200 και πλέον εκατομμυρίων;
Σε μία τέτοια Βουλή ΔΕΝ μπορεί να γίνεται μόνιμη ανακύκλωση της πολιτικής «χαβούζας» …ΔΕΝ μπορούν να βρουν ασφαλές καταφύγιο οι σημερινοί κομματάρχες τής Siemens και των Δανειστών. Σε μια τέτοια Βουλή ΔΕΝ μπορούν να βολέψουν τους γόνους τους οι κομματάρχες. Σε μια τέτοια Βουλή ΔΕΝ μπορούν να «παρκάρουν» οι Προδότες, με στόχο την επιβίωσή τους —και μάλιστα στην πολυτελή της εκδοχή—. Με ποια λογική ο Καραμανλής τής εγκληματικής χρηματοδότησης των εγκληματιών τραπεζιτών εξακολουθεί ν’ «αράζει» στη Βουλή με τον τεράστιο μισθό και την ασυλία τού Βουλευτή; Με ποια λογική ο Παπανδρέου τού Στρος Καν, του Τρισέ και των Μνημονίων «αράζει» κι αυτός εκεί; …Σημίτηδες, Σαμαράδες, Πικραμένοι, Βενιζέλοι τι ακριβώς κάνουν και είναι «παρκαρισμένοι» εκεί; …Δεν φτάνει που μας κατέστρεψαν, αντί να τους στείλουμε φυλακή, τους προστατεύουμε και τους πληρώνουμε σαν «σωτήρες»; Για ποιον λόγο όλοι αυτοί οι άεργοι κι ανεπάγγελτοι Προδότες περιφέρονται ακόμα στη Βουλή; Ποιο το κέρδος τής Δημοκρατίας και της Κοινωνίας από την παραμονή τους στη Βουλή;
Στη Βουλή τής ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Δημοκρατίας ΔΕΝ μπορούν να παιχθούν παιχνίδια Διαπλοκής και Προδοσίας, γιατί απλούστατα τα μέλη της προκύπτουν μέσα από κλήρωση. Η Βουλή ΕΙΝΑΙ «ΚΑΘΑΡΗ», γιατί μέσα σ’ αυτήν ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ο ίδιος ο λαός. Αυτή η Βουλή ΔΕΝ μπορεί να γίνει «γιάφκα» εγκληματικών συμμοριών …ΔΕΝ μπορεί να γίνει «καταφύγιο» Προδοτών …ΔΕΝ μπορεί να γίνει η «κρυψώνα» των δουλικών των ξένων, που ψηφίζουν ό,τι εξυπηρετεί τα αφεντικά τους …κι απ’ έξω να στέκεται ο αγανακτισμένος λαός, ο οποίος διαμαρτύρεται, χωρίς να τον ακούει ποτέ κανείς και ενίοτε να πέφτει θύμα τής κρατικής βίας. Αυτή είναι η λογική τής Ελληνικής Δημοκρατίας και αυτή είναι που αποκαλύπτει την ευφυία των αρχαίων προγόνων μας.
Με τους κληρωτούς Βουλευτές μπαίνει ο ίδιος ο λαός μέσα στη Βουλή. Κανένας Πρωθυπουργός ή Υπουργός δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ποιους έχει απέναντί του. Πώς θα πάρεις τη συγκατάθεση αυτών των αγνώστων —και άρα του λαού που εκπροσωπούν—, για να περάσεις τα «σκονάκια» των ξένων Πρεσβειών; Οι ξένες Πρεσβείες ΠΑΝΤΑ θα έχουν τη δυνατότητα να βρίσκουν Προδότες πολιτικούς «εισηγητές» για τις πολιτικές τους, αλλά ΠΟΤΕ δεν θα μπορούν να βρουν τρόπο να παρακάμπτουν τον λαό με μια τέτοια Βουλή …Αυτός ο λαός πρέπει να «μπαίνει» στη Βουλή …Αυτόν τον λαό θα πρέπει να έχει ν’ αντιμετωπίσει η εκάστοτε ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ …Η Εξουσία στην οποία επενδύουν οι ξένοι, για να τοποθετήσουν τους προδότες και τους λακέδες τους, προκειμένου να κυβερνήσουν τα προτεκτοράτα τους.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι βάρβαροι μισούν τη Δημοκρατία …Γι’ αυτόν τον λόγο μάς επέβαλαν τη Democracy ακόμα και με τη βία …Πραγματική βία, η οποία μπορεί ν’ απειλήσει έναν ολόκληρο λαό. «Είναι δυνατόν —θα πει κάποιος— ν’ απειλούνται με βία ολόκληροι λαοί;» …Ναι, είναι δυνατόν …Γι’ αυτόν τον λόγο έχουν τα «κοπρόσκυλα» του φασισμού. Αν δεν πάρεις τη Democracy που σου προσφέρουν, θα σε «πληγώσουν» μέχρι «θανάτου» …Θα σε απειλήσουν με μια κομμουνιστική «επανάσταση» …Θα βάλουν φασίστες αντιδημοκράτες χαφιέδες και προδότες να σε απειλούν με «επανάσταση» κι απέναντί τους θα βάλουν τους επίσης φασίστες ΝΑΖΙ, για να κάνουν την πληρωμένη «φασαρία». Αυτό είναι το κόλπο …Ή παίρνεις τη Democracy και δεν αντιστέκεσαι καθόλου στα «αφεντικά» ή διαφορετικά έχεις πρόβλημα και κινδυνεύεις από πληρωμένους φασίστες …Κινδυνεύεις να βρεθείς ανάμεσα σε μια ναζιστική «σφύρα» κι έναν κομμουνιστικό «άκμονα» …Ανάμεσα στους πληρωμένους δολοφόνους των Προτεσταντών. Αν βέβαια δεχθείς τη Democracy, θα πάρεις όλο το «πακέτο» …Θα πάρεις μαζί της κι ως «ηγέτη» τον επιλεγμένο από αυτούς «Γιάννη» και την «παρέα» τού παραδείγματός μας …κι εκεί κάπου πρέπει να ξεχάσεις τόσο την ελευθερία σου όσο και την ανεξαρτησία σου. Τη Χούντα των Συνταγματαρχών, δηλαδή, θα την ακολουθούσε αναγκαστικά η Democracy της Μεταπολίτευσης, αλλά ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου και ο Μητσοτάκης ήταν στα προ-απαιτούμενά της …Όπως στα προ-απαιτούμενα ήταν και η «σίτιση» των «κόπρων» τού ΚΚΕ από τη Βουλή…
…Τόσο απλά είναι τα πράγματα και τα έχουν βιώσει σε απόλυτη επανάληψη άπειρα κράτη στη μεταπολεμική περίοδο. Όποιος δεν έπαιρνε αυτά που του έδιναν, θα γινόταν μια Χιλή ή μια Αργεντινή ή μια Ελλάδα των συνταγματαρχών …Αυτή είναι η Democracy που τους βολεύει και αυτήν «χαρίζουν» στους λαούς υπό την απειλή των όπλων …Για να τους «σώσουν» —θέλουν δεν θέλουν— …όπως κάνουν σήμερα με τα αναγκαστικά εμβόλια οι ίδιοι άνθρωποι. Μέσω αυτής της «βραχυκυκλωμένης» Democracy ελέγχουν στην κυριολεξία ολόκληρο τον Κόσμο …Ελέγχουν απόλυτα τα κράτη τού μόνον κατ’ όνομα «ελεύθερου» κι «ανεπτυγμένου» Δυτικού Κόσμου …Μέσω αυτής μπορούν να κάνουν τις αναίμακτες κατακτήσεις τους σε όλα τα Μήκη και τα Πλάτη τού Πλανήτη …Μέσω αυτής περνάνε τις εντολές τους στα «ελεύθερα» Προτεκτοράτα …Μέσω αυτής παίρνουν αξία οι ανώμαλοι «Γιάννηδες», τους οποίους οι ίδιοι μας «φορτώνουν» για να μας κυβερνούν…
…Αυτοί, που, όταν —στην έσχατη περίπτωση— δεν μπορούν να περάσουν τις εντολές των ξένων αφεντικών τους, έχουν ως τελευταίο τους «χαρτί» την επιβολή τής παντελώς αντιδημοκρατικής «κομματικής πειθαρχίας» για να μας «σώσουν» …Να μας «σώσουν» από μια τεράστια κρίση —την οποία οι ίδιοι προκαλούν— και η οποία θα μας έκανε ευάλωτους στους κομμουνιστές ή στους ΝΑΖΙ χρυσαυγίτες, οι οποίοι —υποτίθεται— «καιροφυλακτούν» …Αυτό κι αν είναι το «κερασάκι» στην «τούρτα» του φασισμού. Ο ηγέτης μίας Εξουσίας απαιτεί με απειλές —και παντελώς απροκάλυπτα— στην κυριολεξία την «υποταγή» μίας άλλης …Ο Πρωθυπουργός ζητά από τη Βουλή να «σκύψει», και αυτή «σκύβει» χωρίς καμία ντροπή …Για το «καλό» τής Δημοκρατίας …Για να μην καταλύσουν τη «Δημοκρατία» οι κομμουνιστές …Θα περνούσε μέσα από μία ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Βουλή τής Δημοκρατίας το Μνημόνιο ή η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών; Οι κυβερνήτες, οι οποίοι θα πήγαιναν στη Βουλή, για να ζητήσουν την έγκρισή της, όχι απλά δεν θα την έπειθαν, αλλά θα κινδύνευαν ακόμα και με βίαιη αντίδραση των Βουλευτών …«Κλωτσιές και μπουνιές» θα τους περίμεναν σε μια τέτοια περίπτωση. Η Democracy, όμως, «δούλεψε», και τους πρόσφερε αυτό το οποίο ήθελαν.
Γι’ ΑΥΤΑ πρέπει να βγει ο κόσμος στους δρόμους …Με πρόφαση τον ακραίο φασισμό, που επέδειξε αυτή η Κυβέρνηση των άχρηστων στο θέμα των εμβολίων, θα πρέπει ο λαός να κατέβει στους δρόμους …Για την αυθεντική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ πρέπει να βγουν οι ΕΛΛΗΝΕΣ στους δρόμους …Για να προστατεύσουν τη δική τους ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ στην ανθρωπότητα …Την ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ αυτή, την οποία κάποιοι Illuminati την έκαναν «μαϊμού» τής Δημοκρατίας. Είναι ντροπή για ολόκληρη την ανθρωπότητα να βρίσκεται υπό την εξουσία μιας «μαϊμού» Democracy, η οποία έχει σχεδιαστεί στα υπόγεια των προτεσταντικών πολιτικών «μαγειριών» …Στα ίδια ακριβώς υπόγεια όπου «κατασκευάστηκε» ο Ναζισμός κι ο Φασισμός …Εκεί όπου επιλέχθηκαν οι διάφοροι Χίτλερ και Λένιν, για να διαμορφώσουν τη μεταπολεμική κυριαρχία τής φασιστικής Democracy. Είναι ντροπή να εξακολουθούν να εξουσιάζουν τον Κόσμο αυτοί, οι οποίοι τον τελευταίο αιώνα έχουν κοστίσει πάνω από διακόσια εκατομμύρια νεκρών …Αυτοί, οι οποίοι ακόμα και σήμερα εγκληματούν, «ισοπεδώνοντας» κράτη και οδηγώντας λαούς στην απόγνωση, για να εξυπηρετήσουν τα μονοπώλια και τις φαρμακευτικές εταιρείες.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ Ο ΛΑΟΣ ΕΠΑΙΤΗΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ !!!…
…ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΗ !!!
ΕΠΑΙΤΕΣ, ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ,
—ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ—
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΚΤΕΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ,
ΠΟΥ ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΝ Η ΠΡΟΔΟΣΑΝ ΤΟΝ ΛΑΟ.
ΣΤΗΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΡΕΜΑΛΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ
—ΓΙΑ «ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥΣ» ΛΟΓΟΥΣ—
ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
